ภีมร์ตอบเบาๆ ราวกับไม่ได้คิดอะไร
“ดูจากหุ่นครับ…”
แต่ในใจเต้นแรงอย่างไม่อาจปฏิเสธ
~เราพูดอะไรออกไปวะ… เกือบแล้ว~
น้าเล็กเสริมขึ้นทันที
“เชื่อคุณพ่อเถอะตาภีมร์ ดูสิเนี่ย หน้าซีด จุดแดงเต็มหน้าเต็มคอเลย รีบๆ ทานจะได้พักผ่อน"
ภีมร์ยิ้มเบาๆ ก่อนตอบเสียงเบา
"ครับ... แม่เล็ก"
ดร.วรรณิภา มองภีมร์อย่างเอ็นดู เธอไม่ได้พูดอะไรเสริมเพียงแค่ส่งยิ้มให้บางๆ
ตอนนี้
เวลาเกือบค่ำโต๊ะอาหารถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว ทุกคนจึงมารวมตัวกันที่ห้องรับแขก
ดร.วรรณิภา เธอขอตัวเข้าห้องทำงาน เพื่อตรววเอกสารมหาวิทยาลัยอีกสองวัน จะต้องจัดกิจกรรมรับน้อง ที่ห้องรับแขกจึงมีเพียง น้าเล็ก ภัควัฒน์ และภีมร์
ภัควัฒน์เอ่ยถามน้าเล็กด้วยน้ำเสียงจริงจังปนห่วงใย
“หนูเล็ก จะเข้าไปทำงานที่บริษัทดีไหม ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ จบบริหารมา ก็ไปช่วยพี่ทำงานเลย”
หนูเล็ก ซึ่งเป็นน้องสาวแม่อารี เงยหน้าขึ้นมามองอดีตพี่เขย ยกเสียงออดอ้อนเจ้
