บทที่10 เด็กดี (2/2)
1284 Words
พระรามผละใบหน้าออกจากลาดไหล่สวยที่เขาดอมดมจนพอใจ ก่อนจะเบนสายตามาสบกับดวงตาปรือปรอยของภรรยาตัวน้อย แก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ารัก ริมฝีปากขบเม้มแน่นเมื่อถูกเขารุกล้ำ พระรามกวาดสายตาไปทั่วดวงหน้าสวย ก่อนจะวกกลับมาจดจ้องริมฝีปากอิ่มที่ถูกขบเม้มอยู่
มือหนาเปลี่ยนจากยันผนังเพื่อกักขังน้องไว้มาเป็นลูบไล้ลำคอระหงก่อนจะเคลื่อนไปเกลี่ยที่แก้มนุ่ม จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย ในตอนนั้นเองเขาถึงได้เห็นความปรารถนาในดวงตาคมที่จดจ้องตัวเขาอยู่
“สวย”
“...”
“ตาสวย” จูบลงยังเปลือกตาสีไข่มุกที่พริ้มหลับลงเมื่อเขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้
“...”
“จมูกสวย” จูบลงเบาๆ ยังปลายจมูกรั้นที่ทำให้รู้ว่าผู้เป็นเจ้าของดื้อและซนมากแค่ไหน
“...”
“ปากสวย” แตะลิ้นร้อนเลียยังริมฝีปากสวยที่น้องยังขบเม้มไว้แน่น
“สวยไปทั้งตัวเลยรู้ไหม?”
ทันทีที่เสียงทุ้มเอ่ยจบประโยค จันทร์เจ้าก็สัมผัสได้ถึงฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ยังขาเนียนสวยที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นตัวเล็ก คนน้องสะดุ้งตกใจเพียงเล็กน้อยเมื่อได้รับสัมผัสที่ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็สงบลงเมื่อคนตัวสูงกดจุมพิตลงยังขมับซ้ำๆ ราวกับกำลังปลอบประโลมไม่ให้น้องตกใจกับสิ่งที่ตนได้กระทำอยู่
“พะ…พี่ราม” เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“ครับ”
“ในนี้ไม่ได้ นี่มันในห้องแต่งตัว–อื้อ”
เสียงหวานขาดห้วงเมื่อถูกริมฝีปากหยักประกบจูบอย่างกะทันหัน เนื่องจากเป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างเล็กกำลังเอ่ยท้วงพอดี ทำให้พระรามอาศัยจังหวะนี้ประกบจูบลึกล้ำแล้วแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจในโพรงปากเล็กแสนหวาน
มือน้อยเปลี่ยนจากดันอกผู้เป็นสามีเป็นขยุ้มเสื้อไว้แน่น ดวงตากลมสวยที่ปรือปรอยค่อยๆ พริ้มหลับลงช้าๆ เพราะไม่อาจต้านทานสายตาร้อนแรงของสามีได้
บรรยากาศภายในห้องดูร้อนระอุไปด้วยไฟปรารถนามากยิ่งขึ้นเมื่อร่างสูงใหญ่เคล้นคลึงสะโพกสวยอย่างแรง เพราะความนุ่มนิ่มที่เขาไม่เคยได้สัมผัส ผิวของจันทร์เจ้าจับตรงไหนก็นุ่มมือ…
“อื้อ พอ…” น้องครางประท้วงเมื่อโดนพระรามดูดดึงเรียวลิ้นอย่างแรง
เสียงน้ำลายที่เกิดจากการแลกลิ้นดังก้องทั่วทั้งห้องแต่งตัว จนกลัวว่าคนภายนอกอาจได้ยินหากเดินเข้ามาใกล้
“แฮ่กก”
“อืมม”
พระรามครางอย่างพอใจเมื่อกวาดต้อนเรียวลิ้นเล็กเอามาดูดดึงในโพรงปากของตน คนตัวเล็กพยายามจะชักลิ้นหนี แต่ร่างสูงที่มีประสบการณ์มากกว่าไม่ยอมให้น้องได้ทำอย่างที่ตั้งใจ
น้ำเชื่อมสีใสไหลย้อยมายังมุมปากของคนทั้งคู่ พระรามเปลี่ยนจากเคล้นคลึงสะโพกสวยมาเป็นลูบไล้ที่เอวบางเล็กคอดกิ่ว เอวน้องเล็กมากจริงๆ…มันยิ่งทำให้ในหัวของร่างสูงเผลอไปจินตนาการว่าได้สอดใส่เข้าไปในร่างกายสวยงามของภรรยาตัวน้อย กอบกุมเอวเล็กคอดกิ่วไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของตน จากนั้นจึงเสือกไสแก่นกายเข้าไปซ้ำๆ
“อ่าา จันทร์…”
“อื้ออ”
“...หวานเหลือเกิน”
“อ่ะ!”
ดวงตาสีน้ำตาลที่พริ้มหลับลืมขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเขาโดนอุ้มจนตัวลอยหวือ เรียวขาสวยตวัดรอบเอวสอบด้วยความตกใจที่ถูกอุ้มอย่างกะทันหัน จันทร์เจ้ากอดคอพระรามไว้แน่นเพราะกลัวตก แล้วก่อนที่จะได้เอ่ยประท้วงเขาก็ต้องจิกเล็บลงไปยังไหล่กว้างอย่างตกใจ
พระรามอุ้มน้องจนตัวลอย ก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาลงบนลำคอขาวที่ล่อตาล่อใจเขามานาน จันทร์เจ้าพยายามเบี่ยงหน้าหนีสัมผัส แต่เหมือนกับว่านี่เป็นการเปิดทางให้ร่างสูงได้สัมผัสลำคอขาวของเขาได้มากยิ่งขึ้น
ลิ้นร้อนโลมเลียลำคอระหงราวกับว่าเป็นของหวาน ในบางจุดก็ขบเม้มหนักๆ เพื่อให้เกิดรอยประทับสีกุหลาบ
“อ่ะ เจ็บ”
น้องย่นคอหนีเมื่อรู้สึกเจ็บเพราะถูกขบกัด
“พี่รามพอก่อน แฮ่ก…”
จันทร์เจ้าหอบหายใจถี่ราวกับคนไปวิ่งรอบสนามมาเป็นสิบรอบ
“อื้ออ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“พี่ล็อกประตูแล้ว”
ความหอมหวานได้มอมเมาสติพระรามไปจนหมดสิ้น ร่างสูงใช้แขนช้อนใต้สะโพกกลมกลึงไว้เพื่อไม่ให้น้องหล่นลงมาเจ็บตัว มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่น้องสวมใส่ออกจนหมด ทำให้ตอนนี้เขาได้เห็นลูกเชอร์รีสีแดงสองลูกเต็มสองตา
“พอเถอะ พี่รามพอๆๆ”
คนน้องทุบไหล่คนพี่เต็มแรงเมื่อพระรามเปลี่ยนเป้าหมายจากซอกคอไปยังแผ่นอกขาวของตน พลันสมองกลับขาวโพลน ดวงตาพร่าเลือนลงช้าๆ เมื่อจู่ๆ คนตัวสูงแตะปลายลิ้นร้อนยังยอดอกอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ตะ…ตรงนั้นไม่ได้นะ อื้อ!”
พระรามไม่ได้แตะปลายลิ้นไว้เฉยๆ แต่ทว่าเขากลับโลมเลียยอดอกของน้องราวกับเป็นอาหารชั้นเลิศ ดวงตาคมเงยขึ้นสบกับคนที่กลั้นเสียงครางหวานเอาไว้ ใบหน้าสวยตอนนี้แดงก่ำไปด้วยแรงอารมณ์ กายบางสั่นเทิ้มเมื่อผู้เป็นสามีลงลิ้นหนักๆ ย้ำๆ ยังยอดอกที่ไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อน
ไม่ไหว
จันทร์เจ้าไม่ไหว
ขนอ่อนทั่วทั้งกายลุกซู่ เมื่อลิ้นร้อนไล่ลามเลียไปทั่วแผ่นอกจนเขาเผลอปล่อยเสียงครางหวานออกมาแผ่วเบา จุดสองจุดบนเนินอกแดงก่ำเมื่อถูกผู้เป็นสามีโลมเลียและขบเม้มสลับกันไปมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“อ๊าา”
เนื้อตัวสั่นเทาเพราะความกระสันที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน จนกระทั่งร่างกายอ่อนยวบลงซบลาดไหล่กว้างของสามี พระรามจุมพิตที่ยอดอกสวยทั้งสองข้างเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือหนาประคองใบหน้าของภรรยาตัวน้อยให้มาอยู่ในระดับเดียวกัน
ดวงตาคู่สวยปรือปรอยและคลอไปด้วยหยาดน้ำตาที่เกิดขึ้นจากความเสียวซ่านที่เขาได้มอบให้ อยากบอกน้องเหลือเกิน…
นี่ยังไม่ใช่ของจริง
คนหมดแรงหอบหายใจถี่ แต่มือทั้งสองข้างยังคงโอบกอดลำคอหนาของผู้เป็นสามีไว้ พระรามระบายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นลูกแมวน้อยแสนซนหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอดของตน
“สวย” เอ่ยชมชิดริมฝีปากน้อง
“ไม่ต้องมาพูด!” แม้จะไม่มีแรงแต่ขอให้ได้เถียง ดวงตาสีน้ำตาลถลึงมองด้วยความโมโห ชุดที่ใช้ถ่ายแบบยับยู่ยี่ไปหมด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกิดจากฝีมือใคร
ฝีมืออีพี่รามนี่ไง!
“เด็กดี”
“ไม่เด็กดี”
“เด็กดีครับ”
“ไม่!”
“เด็กดีของพี่ราม”
ครั้งนี้คนตัวเล็กไม่ได้เถียงตอบกลับ เพราะริมฝีปากสวยได้ถูกบรรจงจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยไปจนคนถูกจู่โจมหมดแรง ตัวอ่อนยวบอยู่ในอ้อมกอดของสามี เขาคงถูกรังแกไม่เลิกแน่ๆ ถ้าพี่พะแพงไม่มาเคาะประตูแล้วขู่ว่าถ้าไม่เปิดจะพังเข้ามา ตอนนั้นล่ะพี่รามถึงเมตตาปล่อยเขาให้เป็นอิสระ
- Writer
