“ผมเองที่เป็นคนซื้อที่ดินของคุณแม่มะลิ ผมเองที่โอนเงินสิบห้าล้านบาทเข้าบัญชีของท่านและสร้างบ้านหลังนี้ทันทีที่คุณแม่ตอบตกลง”
“นี่ก็หมายความว่าแม่ไม่รู้เรื่องนี้เลย แม่ไม่รู้ว่าคนซื้อที่ดินคือพ่อเลี้ยง คุณทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ”
“เพื่ออะไรนะหรือ?” หัสดินทร์ยกมือเรียวบางทั้งสองข้างที่เขากุมไว้ขึ้นมาจุมพิตเบาๆ “ก็เพื่อครอบครัวของเรา เพื่อการเริ่มต้นใหม่ของเราสองคน คุณแม่รู้เรื่องหมดแล้วนะ ผมเป็นคนบอกท่านเองและท่านก็เข้าใจว่าผมอยากสร้างบ้านหลังนี้ในที่ดินของท่านเพื่อเป็นเรือนหอของเราสองคน”
“เรือนหอหรือคะ” มุกดาทวนคำนั้นขณะส่ายหน้าทั้งน้ำตา “มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ระหว่างเราไม่มีการเริ่มต้นใหม่ได้อีกแล้ว พ่อเลี้ยงคงไม่ลืมหรอกนะคะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อเลี้ยงไม่เคยรักมุกเลย และที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็มีคนที่เหมาะสมกับพ่อเลี้ยงอยู่แล้ว”
“ถ้าจะหมายถึงแสงโสม ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากไปกว่า
