“มุก...ทำไมวันนี้ไม่เห็นพ่อดินมาเลยล่ะ แม่อุตส่าห์ทำขนมชั้นดอกไม้ไว้รอเขานะนี่”
มะลิเอ่ยถามมุกดาที่นั่งอยู่หน้าระเบียงบ้านตอนสายของวันต่อมา เธอหันกลับไปบอกมารดาว่า
“พ่อเลี้ยง...เอ้อ...คุณหัสดินทร์กลับปางไม้ของเขาแล้วค่ะแม่”
“อ้าว...จริงเหรอ...อะไรกัน ไม่เห็นจะบอกอะไรแม่เลยนะ หรือว่าเขามีธุระสำคัญต้องรีบกลับ...แล้วนี่แม่ก็ทำขนมไว้ตั้งแยอะแยะ ใครจะช่วยแม่กินล่ะเนี่ย”
“แม่เอาไปแจกเด็ก ๆ บ้านละแวกนี้สิคะ คิดเสียว่าวันนี้ทำบุญ”
“อ๊อ...ใช่ๆๆๆ...มุกจ๋าลูก...วันนี้บ้านที่เขามาสร้างในที่ดินที่เราขายไปเขาทำบุญขึ้นบ้านใหม่”
มุกดาย่นคิ้ว “ทำบุญขึ้นบ้านใหม่ บ้านของใครคะ แล้วแม่รู้ยังไง”
“ก็ที่แม่ไปดูเขาสร้างบ้านหลังใหม่เสร็จเมื่อวานนี้ยังไงล่ะ มุกยังไม่เห็นหรอกเพราะไม่เคยเดินไปดูเลยใช่ไหม”
“ค่ะ...แต่ว่า...แม่เจอเจ้าของบ้านแล้วหรือคะ เขาเป็นใคร แล้วแม่ได้ถามเรื่องโอนที่ดินด้วย
