หัสดินทร์ทำตามที่เขาพูด นั่นคือแวะเวียนมาที่บ้านของมุกดาเป็นประจำทุกวัน
เขาเข้ามาในบ้านจนเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของบ้านเธอไปโดยปริยาย แม้ว่ามุกดายังเคลือบแคลงใจ แต่สำหรับแม่ของเธอเขาคือพ่อเลี้ยงผู้หล่อเหลาและมีนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตัว ยิ่งนับวันก็ยิ่งเกิดความสนิทสนมกับมะลิ หัสดินทร์รู้จักเอาใจแม่ของมุกดาด้วยการซื้ออุปกรณ์ทำขนมและสรรหาผ้านุ่งปาเต๊ะสวย ๆ มาให้ ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ยังหวั่นใจ เพราะตอนอยู่ปางไม้เธอได้เห็นความร้ายกาจของเขามาแล้ว เธอกลัวว่าหัสดินทร์กำลังวางแผนอยู่หรือไม่ เขาคงอยากเอาคืนมากกว่าอย่างอื่น แต่ในความกลัวนั้นยังมีอีกความรู้สึกแฝงอยู่ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ เธอกำลังนึกใจหายกับเวลาที่ผ่านไป เพราะหลังจากนี้เมื่อครบหนึ่งเดือนเขาจะไม่มาที่นี่อีก หัสดินทร์จะกลับบ้านของเขา บางทีเขาอาจทำตามที่พูดจริง ๆ ก็ได้ นั่นคือกลับไปและจะไม่กลับมาหาเธออีก
“มุก...ทำอะไรอยู่”
เสียงห้าวกังว
