ท่านประธานตัวร้ายกับยัยคู่ปรับจำเป็น

เหนือแค่ชื่อแต่อย่าอยู่เหนือเธอ

แต่โลกนี้ก็ช่างกลมเหลือเกิน เพราะเมื่อเฌอปรางเฌอปรางเดินเข้าไปในร้านขายยา สายตาของเธอสะดุดกับใครบางคนที่กำลังยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์…พี่เหนือ! จะมาป่วยทำไมวันนี้ วันที่เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาที่สุด หลากหลายความรู้สึกกำลังประดังประเดเข้ามา หัวใจของเธอแทบหล่นลงไปที่ตาตุ่ม ริมฝีปากสั่นระริก ใบหน้าแดงระเรื่อจนแทบลามไปถึงหู

“ร้อยวันพันปีแทบไม่เคยเจอเขาเลย…แล้วทำไมต้องเจอที่นี่ล่ะ!?” เธอพึมพำกับตัวเอง มือสั่นเล็กน้อย เธอยืนกะวนกะวายอยู่หน้าชั้นยา แต่ก็พยายามรวบรวมความกล้า ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้ยา เธอควรจะรีบกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินให้เร็วที่สุด

“เอ่อ…ฉัน…ฉันขอยาคุมกำเนิดฉุกเฉินค่ะ” เธอบอกเภสัชกรเสียงเบาแต่ชัดเจน ทันทีที่เธอเอ่ยออกไป สองสายตาก็หันมามองที่เธอทันที

วาโยที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้มแต่ติดเขิน

“จะคุมทำไม…เดี๋ยวมดลูกก็ไม่ดีหรอก” ปากของเขากลับมาแล้วจริงๆ คนผีทะเลปากปีจอที่เธอเคยรู้จัก ตอนนี้มาประทับร่างของเขาอีกครั้ง

เฌอปรางแทบอยากมุดลงดิน เธอมองหน้าเขาด้วยความเขินอายสุดขีด ที่จริงแล้วเธอน่าจะยอมเสียเวลาไปหาซื้อยาไกลๆ บ้านหน่อย อย่างน้อยก็คงไม่ต้องมาเจอเขาในร้านขายยาแบบนี้หรอก

“ซวยจริงๆ ซวยไม่หยุดไม่หย่อน!” เธอคิดในใจ

“มดลูกจะดีหรือไม่ดีเกี่ยวอะไรกับพี่เหนือคะ ซื้อยาของพี่แล้วก็ออกไปเนาะ อย่าขวางทางคนอื่น เดี๋ยวทำให้คุณเภสัชขาดรายได้เอา” เฌอปรางเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ ส่วนเภสัชกรก็มองทั้งสองคนอย่างงงๆ

“เอ้...เกี่ยวหรือไม่เกี่ยวน้าาาา” วาโยแกล้งเอ่ยออกมาไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เล่นเอาคนฟังถึงกับมองหน้าชายหนุ่มราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“หยุดพูดค่ะ ก่อนที่จะซวยกันทั้งคู่เพราะว่าปรางซื้อยากินไม่ทัน” เฌอปรางเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ อยากเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนหรือไง ถึงได้มาถ่วงเวลาเธอแบบนี้

“เอายาคุมกำเนิดฉุกเฉินหนึ่งแผงค่ะ” เธอพยายามรวบรวมความกล้าอีกครั้ง เอ่ยกับเภสัชกรและวางเงินอย่างรวดเร็ว เธอพยายามหลบสายตาของวาโยอย่างเต็มที่

วาโยมองเธอสักครู่ ก่อนจะยิ้มบางๆ แบบรู้ทันใจ