ช่วงเวลาต่อมา_
"ผมล่ะคิดถึงเวลาพ่อเลี้ยงด่าคนงานจริงๆ นะครับ พอรู้ว่าพ่อเลี้ยงฟื้นแล้วเลยรีบมาเยี่ยม" กล้าพูดติดตลกทันทีที่เข้ามาในห้อง เห็นชัดๆ ว่าสิงห์กำลังลูบศรีษะเล็กกำลังนอนหลับข้างๆ กายกำยำ
"พวกมึงนี่นะ! แล้วงานในไร่เรียบร้อยดีใช่ไหม?" เสียงเข้มเอ่ยเบาๆ เขาเลื่อนเอาผ้าขนหนูปิดกกหูบางไว้ ไม่อยากจะรบกวนให้คนท้องต้องตื่นขึ้นมา
"เรียบร้อยดีหมดแล้วครับ งั้นผมไปหายัยมดแดงข้างล่างนะครับ" กล้ารีบสะกิดแขนของหาญ พอเห็นว่าเจ้านายดูพูดคุยช้าลง คงจะกลัวคนท้องตื่นก็ยิ่งไม่อยากรบกวนไปด้วย
"อืม" เสี้ยวหน้าหล่อเหลาพยักขึ้นลง เลื่อนมือหนาลูบปลอบประโลมบนผมสลวย เขาพอมองออกว่าหลายวันมานี้ บัวชมพูคงจะเคร่งเครียดหนัก ที่มีหลายเรื่องวุ่นวายแล้วเขาเองก็ยังเป็นภาระเพิ่มมาอีกคน
พอนึกถึงได้อย่างนั้นในใจแกร่งมันบีบรัดหน่วง ที่คนกำลังจะได้ขึ้นชื่อว่าแม่อดทนเพื่อลูกน้อยของเขามากขนาดไหน มันเห่อร้อนรอบดวงตา
