หลังจากเดินซื้อของกันจนพุงแทบแตก ผมพาเธอกลับที่พัก ค่อย ๆ จูงมือเธอเดินขึ้นรถท่ามกลางลมหนาวที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ
"เหนื่อยมั้ยคะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาถาม
"นิดหน่อย" ผมตอบเรียบ ๆ มองเธอที่กำลังห่อไหล่เล็กน้อยเพราะลมหนาว
"หอมชอบที่นี่มากเลยค่ะ อากาศดี ของกินก็อร่อย"
"ถ้าชอบ เดี๋ยวจะพามาอีก"
เธอหันมายิ้มกว้างให้ผม ดวงตาสดใสเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่
แต่ผมไม่ได้ยิ้มตอบ ผมมองผ่านไหล่เธอไปยังเงาหนึ่งที่อยู่มุมมืด
ลีออน! มันยังอยู่ ยังคอยจับตาดูอยู่เงียบ ๆ ไม่เข้ามา ไม่พูดอะไร แต่มาใกล้ขนาดนี้ มันคงไม่คิดจะถอยง่าย ๆ แน่
พอถึงที่พัก เตยหอมก็โยนถุงของกินลงบนโต๊ะ เตรียมจัดการขนมและของจุกจิกทั้งหมดที่เธอซื้อมาอย่างกระตือรือร้น
"คุณเฟอร์กัลคะ มานั่งนี่เร็ว หอมจะให้ลองกินอีกอัน อร่อยมาก!" เธอชูซาลาเปาไส้ช็อกโกแลตขึ้นมา
ผมนั่งลงข้างเธอ รับของจากมือเธอมาโดยไม่ปริปาก แต่ในหัวผมกำลังวางแผน
คืนนี้ผ
