31.ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

1314 Words

ระหว่างรอ พวกเราก็เดินหลบมาที่ข้างร้าน ให้คนอื่นสั่ง มือโตของเขาล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดู สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นอย่างชัดเจน "มีอะไรหรือเปล่าคะ" "..." เขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วเก็บโทรศัพท์ลง ก่อนจะเดินไปเอาปลาหมึกที่สั่งเมื่อครู่มาให้ "คุณดูเหนื่อย ๆ นะคะ" ฉันถามพลางรับปลาหมึกมาชิมชิ้นหนึ่ง "เธอวิ่งทั่วตลาดขนาดนี้ ฉันไม่เหนื่อยก็แปลกแล้ว" เขามองค้อนฉันเล็กน้อย "แต่คุณเฟอร์กัลดูเท่มากเลยนะคะตอนถือของเต็มสองมือแบบนี้ เหมือนบอดี้การ์ดเลย" ฉันหัวเราะ พูดหยอกล้อเขา "จะไปไหนต่อดีครับคุณหนู" เขาพูดประชดฉันแหละ "ไปร้านนั้นต่อเลย" ฉันชี้มือไปร้านข้างหน้าที่มีคนมุง ไม่รู้ว่าร้านอะไร แต่คนมุงไว้แหละก็ต้องอร่อย แต่ก่อนจะเดินไปฉันก็ยื่นปลาหมึกจ่อปากได้รูปให้เขาชิม "อร่อยค่ะ^^" เขาไม่ปฏิเสธ อ้าปากรับ แล้วเดินตามฉันไปร้านต่อไป เรากินกันแทบจะครบทุกอย่างที่อยากกิน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในความฝัน ทั้งที่เพิ่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD