วันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคย ก่อนสมองจะประมวลผลได้ว่าตอนนี้อยู่ซัปโปโร เรื่องเมื่อวานก็ได้ไหลเข้ามาในหัว ทำให้ริมฝีปากฉันฉีกยิ้ม
"อื้อ..." ฉันครางในลำคอ ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นเบา ๆ ข้างหู
"ตื่นได้แล้ว จะพาไปทะเลสาบ"
"จริงเหรอคะ!" ฉันลืมตาเต็มตาทันที ความง่วงเมื่อครู่หายไปปิดทิ้ง
"ไม่ลุกก็ไม่ต้องไป" พูดจบก็ลุกออกจากฟูกไปทางห้องน้ำ ส่วนฉันก็รีบลุกตาม ยิ้มจนตาตี่ คว้าชุดมาเปลี่ยนแทบไม่ทัน
ไม่นานเราก็ออกจากบ้านไม้หลังน้อย เดินลัดเลาะตามทางเดินหิมะสีขาวไปยังทะเลสาบที่อยู่ไม่ไกลนัก
บรรยากาศเงียบสงบ ต้นไม้รอบ ๆ โดนหิมะจับจนขาวโพลน ทะเลสาบตรงหน้าสะท้อนท้องฟ้าสีอ่อน แสงแดดเช้าอุ่น ๆ ให้รู้สึกสบาย
"ว้าว..." ฉันหลุดปากออกมาเบา ๆ ยืนมองวิวเบื้องหน้าแล้วหันไปสบตาเขาอย่างตื่นเต้น
"หอมเคยบอกหรือยัง ว่าคุณคือความโชคดีของหอม^^ รักคุณเฟอร์กัลที่สุดเลย" ฉ
