หลายอาทิตย์ผ่านไป
ชีวิตฉันมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะความสัมพันธ์ของฉันกับคุณเฟอร์กัลพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ฉันมีความสุขมาก ไม่คิดว่าชีวิตจะมาถึงจุดนี้ มีคนคอยดูแล เทคแคร์ ใส่ใจ ถึงปากเขาจะร้าย ไม่ค่อยตรงกับใจก็เถอะ แต่การกระทำเขา มันทำให้ฉันใจฟูขึ้นทุกวัน อย่างเช่นเที่ยงวันนี้ที่เขาแวะมาหาฉัน
"หอม" เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อฉันเบาๆ ขณะที่เรากำลังนั่งในร้านกาแฟเล็กๆ แถวมหาลัย
"คะ?" ฉันชะงัก รีบกลืนเค้กแล้วมองเขา
"ไม่กลัวอ้วนหรือไง" เขามองจานเค้กว่างเปล่าทั้งสามใบของฉัน ใช่ ฉันกำลังกินชิ้นที่สี่อยู่
"หอมผอมอยู่แล้วค่ะ" ฉันยิ้มกว้าง เอียงคอยักคิ้วแบบมั่นๆ
"หึ ปากเก่ง เดี๋ยวปากนี่แหละจะโดนก่อน" เขาพูดพลางยกกาแฟขึ้นจิบ ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ดวงตามีแววขบขันอยู่ลึกๆ
"โดนอะไรคะ" ฉันกระพริบตาใสๆ ทำหน้าไม่รู้เรื่อง
"โดนฉัน" เขาพูดสั้นๆ แล้ววางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ
"...วันนี้คุณหึงหอมอีกแล้วเหรอคะ?" ฉันเงีย
