ตอนที่ 25
ด้านของเฟอร์กัล...
ชายหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ริมหน้าต่างชั้นบนสุดของตึก แสงไฟยามค่ำสะท้อนเข้าดวงตาเรียบนิ่งของเขา แต่ในอกกลับวุ่นวายเกินบรรยาย มือถือในมือยังคงโชว์รูปของเตยหอมบนหน้าจอ มันคือรูปเดียวที่เขาแอบถ่ายตอนเธอหลับ หน้าใสๆ ที่ยิ้มแม้ยามหลับตา
"มึงจะใจอ่อนอีกไม่ได้..." เขาพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่ว
"...เธอไม่ควรอยู่ในโลกของมึง" เสียงเขาแทบไม่หลุดออกจากปาก มันจุกไปหมด
เขารู้ตัวดีว่ากำลังทรมานทั้งตัวเองและเธอ แต่ความคิดเขาการหายไปอาจจะเป็นสิ่งดีสำหรับเธอ
"กู...ขอใช้เวลานี้ เคลียร์ทุกอย่างให้จบ..." เขาหลับตาแน่น น้ำเสียงแหบพร่าขณะที่พูดกับความว่างเปล่า ทั้งที่หัวใจปวดร้าวแทบสลาย
ฝั่งของเตยหอม
ฉันเปิดหน้าต่างห้องนอนออก มองท้องฟ้ากลางคืนที่ไร้ดวงดาว
เงียบ
ว่างเปล่า
เหมือนหัวใจฉันตอนนี้ไม่มีผิด
"หอมคิดถึงคุณนะ..." เสียงแผ่วๆ ที่หลุดจากริมฝีปาก มันเจ็บเหมือนมีอะไรมากรีด
ฉันก
