Hunk Series 5: Travis Ross

Chapter 1

Chapter 1

CLARISSE'S POV

Tinignan ko na lang muli ang repleksyon ko sa salamin, pansin pa ang pamumula ng mata ko na walang humpay na pag iyak kanina. Gamit ang isang kamay, pinunasan ko na lang ang gilid ng mata ko para tanggalin ang kumalat na mascara.

Kong hindi niyo ako pakinggan Papa, ako na lang ang aalis.

Hindi ko kayang mag pakasal sa taong, hindi ko naman mahal.

Namuo na lang ang plano sa aking isipan ng sandaling iyon na ilang segundo na napa titig na lang sa kanyang sarili.

Balisa na lamang na kinuha niya ang cellphone na naka patong sa ibabaw ng lamesa at walang pinalampas na pag kakataon na tawagan ang kanyang numero para huminggi ng tulong ito.

Kinagat niya na lang ng mariin ang ibaba niyang labi, na patuloy niya lang naririnig ang pag ring nito sa kabilang linya.

Sagutin mo Luke.

Sagutin mo.

Patuloy lamang nag ri-ring iyon at lalo lamang siya kinakabahan nang husto na hindi pa rin ito sumasagot.

"Please pick up the phone Luke. Please pick up the phone!" Taimtim ko na lang na dasal na aligaga na pabalik-balik na nag lakad sa silid, na naririnig ko pa rin ang pag ring ng phone niya sa kabilang linya.

"Sagutin mo na, please." Kulang na lang dumugo ang ibaba niyang labi sa diin ng pag kakagat doon sa intense na pangyayari.

Mariin na lang akong napa lunok ng laway at may pangamba at takot sa aking dibdib na bigla na lang naputol ang linya. Kabado na tinawagan ko pa rin ang kanyang numero subalit dismayado na lamang ako na hindi ko na matawagan pa ang number niya at naka patay na ito.

"Luke!"

Pinag halong frustate at kaba na lang ang naramdaman ko na napa titig na lang sa cellphone ko na hindi ko na siya ma-contact pa.

Nag pakawala na lang ako ng malalim na buntong-hiningga at tumatak na lang sa isipan kong puntahan na lang ito sa condo nito.

Tama, ligtas ako kay Luke.

Tiyak na hindi na ako mahahanap ng mga magulang ko pag katapos neto.

Mag pakalayo-layo na kaming dalawa para matakasan lang ang gulong ito at hindi na ako mag papakita pa sakanilang lahat.

Gulong-gulo na ang isipan ko ng sandaling iyon at gusto ko na lang talaga ang umalis.

Napa tingin na lang ako sa wallclock na naka sabit sa dingding at bente minutos na lang ang natitirang oras ko at babalik na dito si Mama at si Papa.

Sa oras na dumating sila, wala na akong takas pa.

Taranta na lang akong kumilos para maka alis na, hindi na ako nag tangka pang mag palit ng damit dahil tiyak na mahuhuli na ako sa pag kakataon na iyon.

Dali-dali na lang akong nag lakad papunta sa pintuan at pinihit na lang ang pintuan pabukas, labis na lang akong pinag hinaan ng husto na mapag tanto na naka lock iyon.

Hindi, hindi maari ito.

Ilang beses ko pinihit at kinalampag ang pintuan pabukas subalit bigo pa rin iyon dahil naka lock iyon mismo sa labas.

Paano na ito?

Dumaplos na lang ang malamig na pawis sa buong kalamnan at napa sapo na lang sa kanyang noo. Hindi maari ito.

Hindi nila maaring gawin ito sa akin.

Aligaga na lumingon na lang ako sa kaliwa't-kanan ko para humanap ng pwedeng daan para maka takas subalit lahat iyon naka sara. May naka bukas naman na bintana subalut hinsi naman ako mag kakasya doon.

Binalingan niya muli ang pintuan sa harapan niya at iyon na lang ang posible niyang daanan para maka labas sa silid na ito.

Tinaas ko na lang ang kaliwang kamay ko at kinuha na lang ang hairpin na naka suksok sa buhok ko. Bahagya kong tinupi at pag katapos pinasok ko sa keyhole ng pintuan ang hairpin na hawak ko.

Nilapit ko pa ang sarili ko sa pintuan at pilit na pinupulsuhan iyon na buksan. Ilang minuto akong naka tayo doon at pilit na inaalis ang pag kaka-lock doon, nag daeasal din ako na sana mabuksan ko ang pintuan kahit alam kong imposible ang aking ginagawa.

"Bumukas kana, please." Taimtim kong saad na inikot ko pa ang hawak na hairpin sa keyhole.

Kumalabog na lang ang puso ko sa saya na lumundag na lang ako na marinig na lang ang pag tunog ng pintuan na sanhi, naalis ko na nga ang pag kaka-lock doon.

Hinawakan ko ang seradura ng pintuan at dahan-dahan kong binuksan ang pintuan.

Sobrang bilis ng kabog ng aking dibdib na animo'y hihimatayin na ako anumang oras. Mainggat at dahan-dahan ko na lang inapak ang paa ko palabas ng silid na masiguro ko lang na hindi ako makita at mahuli ng mga tao na naroon.

Luminga-linga pa ako sa paligid at patuloy lamang akong nag lalakad sa napaka laki at rangyang hallway. Pinapanuod ko na lang ang bawat madaanan ko, na nakikita ko ang mamahalin na mga obra at painting na tantya ko million ang halaga bawat isa.

Mala palasyo rin ang nilalakaran ko sa mamahalin na mga gamit na naka display doon at kahit rin ang disenyo at pasilidad mamamangua ka sa ganda no'n.

"Ilang minuto at mag sisimula na ang kasal, kaya't gusto ko maayos na ang lahat."

Dinaga na lang ng kaba ang dibdib ko na marinig na lang ang boses na parating at yabag ng kanilang paa palapit sa direksyon ko.

Taranta na mabilis na lang akong nag tago sa napaka laking vase, para hindi nila ako makita.

Hinawakan ko ang laylayan ng suot kong wedding gown para maitago iyon na hindi nila ako makita. Pinag pawisan ako ng malagkit na palakas nang palakas ang yabag ng paa nila.

Siniksik ko pa ang sarili kong patago lamang at nag dasaral na sana hindi nila ako makita.

Sumikip na lang ang pag hingga kong nakikiramdam lamang sa pinag tataguan ko, hanggang tuluyan na nga silang naka lampas sa akin at narinig ko na lang ang pag uusap nilang palayo sa kinaroroonan ko.

Nag hintay pa ako ng ilang segundo, bago lumabas sa aking pinag tataguan at ko pa talaga na naka alis na ang dalawang babae. Dali-dali naman akong tumakbo at wala na akong lingon-lingon na wala na akong pinalampas na pag kakataon na maka labas sa Mansyon.

Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib na maka labas na nga ako, at humampas na lang sa akin ang malamig na simo'y ng hangin.

Tuluyan ko nang nalampasan ang napaka raming maid at tauhan na bantay sa loob at labas ng Mansyon na walang naka pansin ng aking pag takas.

Para akong aso, na naka wala sa pag kakatali, na panay takbo na lang ng mabilis ang ginawa ko ng oras na iyon.

Sumiksik na pumasok na lang ako sa masukal na kakahuyan para walang maka kita pa sa akin. Walang alintana sa akin ang putik, galos at pinag halong luha at pawis na nag danak sa buong katawan ko sa walang humpay na pag takbo ng napaka bilis lamang.

"Luke, hintayin mo ako. Papunta na ako diyan." Maluha-luha kong sambit na binilisan ko pa lalo ang pag takbo ko.

Naka hawak ang dalawang kamay ko sa laylayan ng suot kong wedding gown para maayos akong maka takbo na hindi ko maapakan iyon.

Tiniis ko na lang ang pananakit ng paa ko, kahit naka suot ako ng mataas na takong basta ang gusto ko maka alis na ako sa lugar na ito.

Hindi ko na alam kong ilang minuto na akong tumatakbo sa masukal na kakahuyan hanggang naka hingga ako ng maluwag na makita ko na lang ang napaka lawak na hallway, na mag bigay pag asa sa dibdib ko.

Tumigil na ako sa pag takbo at pinanuyuan na ako ng laway sa lalamunan sa pagod, dulot ng pag takbo lamang.

Luminga-linga ako sa paligid, wala akong makitang bahay sa paligid at puno ng kakahuyan lamang ang iyong makikita. Wala ka rin na makitang tao, at kahit mga sasakyan na dumaraan.

Napaka tahimik ng paligid, na mabibinggi kana lang talaga.

Pinili ko na lang na huminto sa gilid ng daan, nag hihintay na baka sakaling may sasakyan na dumaan na pwede kong hinggan ng tulong subalit wala akong nakita.

Yakap-yakap ko na lang ang sarili ko at pinag hihinaan na ako nang husto dahil halos sampung minuto na akong naka tayo doon subalit wala pa rin na dumadaan. Hindi ko na mabilang kong ilang beses na rin ako nag pakawala ng malalim na buntong-hiningga lamang, hanggang mag bigay pag asa sa aking puso na makita na lang ang itim na sasakyan na parating.

Nabuhayan na lang ang aking puso na salubongin iyon.

Palapit na nang palapit ang sasakyan sa akin, kaya't kinaway ko na ang kamay ko sa hangin.

"Para, para." Malakas kong tinig at nanlumo na lang ako dahil napaka bilis ng kanyang pag paharurot ng sasakyan at labis ng aking pag kadismaya na tuluyan na itong lumampas sa akin.

Sinundan ko na lang ng tingin ang sasakyan palayo at hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko sa takot, na baka alam na ng mga magulang niyang nawawala na siya.

Baka sa pag kakataon na ito, hinahanap na siya ng mga tauhan.

Paano na ito?

Nanubig na lang ang mata kong maluha-luha na lang ang mata ko. Sa bawat segundong pumapatak, lalo lamang nararagdagan ang kaba, takot at pangamba sa puso ko na baka hinahanap na ako ng mga tauhan ni Travis.

Nilunok ko na lang ang naka barang laway sa aking lalamunan at bahagyang inayos ang suot kong wedding gown.

Lumakas muli ang pag asa sa puso ko, na makita na naman muli ang itim na sasakyan na paparating kaya't wala na akong pinalampas na pag kakataon.

Pomosisyon na akong tumayo sa gitna ng kalsada para tuluyan na nila akong hintuan.

Pinag halong takot at kaba ang namuo sa dibdib ko subalit desperada na akong maka alis dito.

"Para! Para!!"

Sigaw ko at kumaway ako sa sasakyan para makita na nila ako.

Para na lang akong maiyak sa tuwa na huminto na nga ang sasakyan at dali-dali naman akong lumapit sa sasakyan at pinag hahampas ang pintuan para maka hinggi sakanila ng tulong.

"Tulungan niyo a-ako. Tulungan niyo ako na maka alis sa lugar na ito. Parang awa niyo na," maiyak na lang ako sa tuwa na patuloy kong sinasambit ang katagang iyon..

"Ilayo niyo ako sa lugar na ito parang awa niyo na. Pakiusa——-" hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na bumukas na lang ang pintuan at lumuwa doon ang bulto ng tao na pilit kong tinatakasan.

Hindi.

Hindi totoo ito.

Wala sa sariling napa atras na lang ako ng paa ko sa takot na hindi pa rin inaalis ang mata sakanila.

"T-Travis." Wala sa sariling nasambit ko na lang na dumaplos na lang ang malagkit na pawis sa buong katawan ko na tumitig na lang sa kanya na perinting naka upo sa sasakyan, at gumuhit na lang ang mala demonyonh ngisi sa kanyang labi.

Mariin na lang akong napa lunok ng laway at pumatak na lang ang luha sa mata ko.

Gusto kong tumakbo.

Gusto kong umalis pero para bang naka pako lang ang paa ko, na hindi ko magawang ikilos ang katawan ko.

"Where are you going, Clarisse?" A devilvicous smile build on his lips that make me frightened.

"Tatakasan mo ba ako? Alam mo naman, na ayaw ko ng mga ganun, hindi ba?" Parang slow-motion na humarap siya sa akin na bumunggad na lang sa akin ang mapanganib niyang mga mata, na napa kurap na lang ako ng mga mata ko.

"H-Hindi." Garalgal kong tinig sabay lunok ng mariin na makita ko na lang na bahagya siyang napa anggat ng labi sa sinabi ko.

"Hindi kita tinatakasan at isa p———" hindi ko na natapos ang sasabihin ko, na sinenyasan na lang ni Travis ang dalawang lalaki sa likuran niya na nakaka takot at brusko ang kanilang mga pangangatawan.

"Boys, get her!" Malamig na utos niya na lang sa mga tauhan nito na mag bigay takot sa puso ko.

Nangatog na ang tuhod na parang mga nilalang na nakaka takot na lumabas ang dalawang tauhan ni Travis mula sa sasakyan na patuloy ko lang na iniiling ang ulo ko.

Namutla na lang ako, dahil sa oras na mahuli nila ako, wala na akong kawala pa.

"H-Hindi, huwag kayong lalapit." Banta ko na lamang sakanila na pomosisyon ng lumapit ang mga ito sa akin na handa na nila akong dakpin.

"Huwag kayong lalapit sabi!" Sindak ko na lamang na patuloy pa rin na umaatras, na imbes sumunod sila sa akin patuloy pa rin silang lumalapit.

"No, ayaw ko sainyo, lumayo kayo sa aki———" mabilis na akong kumaripas nang takbo subalit mabilis na lang nilang nahuli ang pulsuhan ko na mapa tili na lang ako na napa sigaw.

"Ano ba! Bitawan niyo nga ako!" Sunod-sunod na lang nag silaglagan ang luha sa mga mata ko at pilit na nag pupumiglas na maka wala sa kanilang pag kakahawak subalit determinado talaga sila.

Bumagsak na lang ang luha sa mata ko, na buong pwersa nila akong hinahatak papasok sa sasakyan kaya't determinado naman akong nag pupumiglas kahit sa huling lakas ko.

"Ano ba! Bitaw sabi eh, ayaw ko sainyo kaya't bitawan niyo na ako!" Matinis ko na lang na tinig na mamula na ang mukha ko sa walang humpay na pag kakasigaw lamang.

"Tangina talaga!" Matinis na mura ng bruskong lalaki at parang papel lang na hinihila ako nang buong lakas at pwersa. Pareho na silang naka hawak sa mag kabila kong pulsuhan para masiguro talaga na hindi ako maka wala sa kanilang pag kakahawak.

"Get your filthy hands off of me! Ahhh!" Sigaw ko na lamang na iniling ko na lang ang ulo na palapit na ako sa sasakyan at matagumpay nila akong naipasok.

Hindi pa rin ako napagod na patuloy pa rin na nag pupumiglas sa abot ng aking makakaya. Hindi pa ako nakuntento, pinag sisipa at pinag kakalmot ko ang dalawang lalaki na pigil-pigil pa rin sa akin.

"Mga hayop kayo!" Matinis ko na lang na tinig at kinalmot ko na lang ng matulis kong kuko ang lalaki sa isang tabi at napuruhan ko ito kaya't napa daing na lang ito sa sakit.

"Tangina talaga!" Tiim-baga na asik na lang ng bruskong lalaki na ngayo'y nabahiran ng dugo iyon. Uyam na lang pinagalaw ng lalaki ang kanyang panga, at nanlisik ang mata nito sa galit na kainin pa ako ng pangamba sa dibdib ko.

"Mga tangina niyo, pakawalan niyo ako sabi eh! Ano b——hmppp!"

hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na may marahas na lang na tumakip sa ilong ko ng panyo na nag pupumiglas na lang ako.

Panyo na may halong kemikal na sanhi mag pabigat ng talukap ng aking mga mata.

"Hmmppp!"

Impit ko na lamang na nanlaban pa ako sa huling lakas ko at unti-unti na akong nag hina at tuluyan na akong nilamon ng dilim.

And everything went black.