EP.3 เสือที่รอตะครุบเหยื่อNC18+

1684 Words

ขณะที่เกนเดินออกมาจากคีย์ อยู่ๆ น้ำตาก็เอ่อคลอและไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับความรู้สึกที่พยายามกดไว้เมื่อสักครู่พังทลายลงในพริบตา มายด์กับอิงฟ้าที่เดินตามหลังมา รีบเข้ามาประคองเธอทันที ทั้งสองรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เพราะเกนเพิ่งเล่าตั้งแต่เมื่อวาน “มึง…ถ้าเสียใจ ก็ร้องออกมาเลย ไม่ต้องฝืน” มายด์เอื้อมมือมาลูบหลังเพื่อนเบาๆ น้ำเสียงอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ อิงฟ้ายิ้มให้กำลังใจ “งั้นวันนี้ไปเที่ยวกันนะ คนอย่างมึง ทั้งสวย ทั้งน่ารัก แถมยังเรียนเก่งอีก แค่ผู้ชายคนเดียว…มึงจะหาอีกสักกี่คนก็ได้” เกนหัวเราะทั้งน้ำตา ความอบอุ่นจากเพื่อนทำให้หัวใจที่เหมือนถูกบีบแน่น ค่อยๆ คลายลงทีละน้อย เย็นวันนั้นที่ห้องพักคีย์ เขานั่งเงียบอยู่บนโซฟา ก้มหน้ามองพื้น มือถือวางคว่ำบนโต๊ะ ข้อความที่เบสท์กับทอมแชตมา เขาไม่แม้แต่จะหยิบมาเปิดอ่าน ในหัวมีแต่ใบหน้าของเธอ แววตาของเธอตอนน้ำตาคลอ และเสียงสั่นๆ ตอนพูดว่า “ฉันแค่คนในคืนนั้นของพี่ ที่พี่ยังจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำ” มือใหญ่ของคีย์กำแน่น เขารู้สึกเหมือนจะระเบิดอยู่ข้างใน คีย์เปิดมือถือ เพื่อเปิด IG เกนอีกรอบ ไถวนดูรูปอีกครั้ง เธอไม่ได้สวยจัดแบบเซ็กซี่ แต่เธอน่ารัก น่ากอด น่าขย้ำ น่า ‘เป็นของกู’ “ชิบหายแล้วมึง” คีย์พึมพำกับตัวเอง เขารู้ว่าเขาทำร้ายเธอ รู้ว่าเธอไม่ได้ง่าย และที่สำคัญเขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ คีย์ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ เปิดฝักบัวทั้งที่ยังใส่เสื้อ น้ำเย็นที่สาดใส่ร่างกาย รู้สึกเหมือนจะเย็นลง แต่มันไม่พอ ภาพเธอในคืนนั้นลอยกลับมา เสียงร้อง เสียงคราง แขนเล็กๆที่เธอกอดเขาไว้แน่น ตอนที่เธอเจ็บปวด แต่เธอก็ทนให้เข้ากระแทกจนเสร็จ เธอน้ำตาไหลตอนเขากดสะโพกเข้าไปสุด “เธอร้องไห้ แต่ไม่ห้ามกูเลย” คีย์ขบกรามแน่น ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะร่างกายตัวเองเบา ๆ “อึก...เกน...” เสียงทุ้มครางต่ำลอดออกมาเบาๆ ภาพที่เธอครางชื่อเขา ภาพที่เธอบีบมือเขาแน่นตอนเขากระแทก มันวนซ้ำๆ จนเขาทนไม่ไหว มือข้างหนึ่งของคีย์จับขอบอ่าง อีกข้างลากลงไปขยับแก่นกายขึ้นลงช้า ๆ ปึก ปึก ปึก ร่างสูงเกร็งเล็กน้อย หัวใจเต้นแรง ลมหายใจถี่จัด กล้ามอกกระเพื่อมขณะขยับแรงขึ้น “อ๊า...เกน...ทำไมเธอถึงติดอยู่ในหัวฉันวะคลั่งจนฉันต้องช่วยตัวเองเลยหรอ แม่งเอ้ย!!” พอคีย์ปลดปล่อยเสร็จ เขาทรุดลงนั่งกับพื้นห้องน้ำ หอบหายใจ รู้สึกเหมือน ‘แพ้’ ไม่ใช่เพราะร่างกาย แต่เพราะหัวใจมันเริ่ม ห้ามไม่อยู่แล้ว วันนี้คีย์ชวนทอมกับเบสท์ออกมาดื่ม แต่จิตใจคีย์ไม่ได้อยู่ที่วงเหล้าเลย “เกน...” เขาพึมพำชื่อเธออีกครั้ง ขณะที่นิ้วโป้งเลื่อนดู IG เดิมอีกรอบ ทั้งที่ไม่มีอะไรอัปเดต ไม่มีสตอรี่ ไม่มีโพสต์ ไม่มีแม้แต่จุดเขียว ๆ ว่าออนไลน์ เขายังคงจดจ่ออยู่กับหน้าจออย่างคนที่ไม่ยอมแพ้ความคิดถึง ทว่าในจังหวะเดียวกัน ที่หน้าร้านเหล้าซึ่งเขานั่งอยู่เงียบ ๆ มีผู้หญิงสามคนกำลังเดินเข้ามา และพวกเธอไม่ได้สังเกตว่าเขาอยู่ตรงนี้ “ไอ้คีย์! นั่นเด็กมึงป่าววะ?!” เสียงทอมดังแทรกขึ้นมาราวกับฟ้าผ่า ทำให้คีย์เงยหน้าขึ้นไว ไวกว่าแสงซะอีก คีย์เงยหน้าขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะเห็นเธอ ผู้หญิงที่หายไปจากชีวิตเขาเกือบสัปดาห์ เธอเดินมากับเพื่อนสองคน รอยยิ้มของเธอไม่ได้ส่งมาให้เขา แต่กลับทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง คีย์ลุกพรวดจากเก้าอี้ ราวกับสัญชาตญาณสั่งให้ตามไปทันที แต่แล้วเขากลับหยุดชะงักแทบจะในทันทีที่เท้าก้าวแรกแตะพื้น มุมปากกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แววตาคมของเขามองจากชั้นสองของร้านลงไปยังชั้นล่างที่เกนอยู่ ราวกับนักล่าที่รู้ดีว่าเหยื่อของตัวเอง ยังไม่รู้ว่ากำลังถูกเฝ้าดู “เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกสาวน้อย” เสียงทุ้มพึมพำต่ำเกือบเป็นลมหายใจ เขาไม่รีบร้อนลงไปเพราะบางครั้ง การได้มองจากที่สูง ปล่อยให้เหยื่อเคลื่อนไหวอย่างเป็นอิสระก่อนจะตะครุบ มันเร้าใจยิ่งกว่า เกนหัวเราะกับเพื่อน พลางยกแก้วขึ้นจิบช้าๆ แต่ไม่ทันไร ผู้ชายในเสื้อเชิ้ตขาวก็เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของเธอ “ขอชนแก้วหน่อยได้ไหมครับ” เสียงนั้นดังพอให้ได้ยินชัด เกนยิ้มบาง ๆ อย่างมีมารยาท ก่อนจะยกแก้วขึ้นชนกับเขา “เพล้ง” ไม่ใช่เสียงแก้วแตก แต่เป็นเสียงในหัวคีย์ที่รู้สึกเหมือนความอดทนกำลังร้าว กรามเขาขบแน่น มือใหญ่กำแก้ววิสกี้ไว้แน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดนูน “โห…มึงเป็นเอามากนะ ไอ้คีย์” เบสท์หัวเราะในลำคอ ขณะที่ทอมเสริมเสียงล้อ “ถ้าหวงมากก็ลงไปฉุดเลยดิวะ รออะไร” และในตอนนั้นคีย์เห็นเกนลุกจากโต๊ะ เดินเลาะไปตามทางเพื่อเข้าห้องน้ำ คีย์วางแก้วลงอย่างรวดเร็ว ร่างสูงก้าวฉับๆ ลงบันไดไป โดยไม่สนสายตาเพื่อนที่มองตามอย่างรู้ทัน “มึงจะไปไหนไอ้คีย์” เสียงทอมเรียกไล่หลังคีย์ “กูว่ามันไปไหนไม่รอดแล้ว” เบสท์พูดพลางยิ้มที่มุมปาก ทางเดินไปห้องน้ำ เกนกำลังจะเลี้ยวเข้ามุมไปยังโถงทางเดินแคบ ๆ และก่อนที่เกนจะได้ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ มือใหญ่ก็คว้าข้อมือเธอไว้แน่น เธอสะดุ้งเฮือก หันกลับมาอย่างตกใจ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร คีย์ดึงเธอเข้ามาในพื้นที่เล็กๆ พี่…พี่คีย์.. “หนีเก่งนักนะ สาวน้อย” เสียงทุ้มต่ำกระซิบชิดข้างหู คีย์จ้องลึกลงไปในดวงตาเธอเหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างในหัวใจ “คิดว่าจะพ้นจากฉันง่ายๆ เหรอ…ฝันไปเถอะ” เขายิ้มมุมปากแบบที่ทำให้หัวใจเธอสั่นวูบโดยไม่ตั้งใจ กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นวิสกี้และบุหรี่ลอยเข้ามาในลมหายใจเธอ มันทำให้เกนร้อนวูบไปทั้งตัว เธอได้แต่เม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าควรผลักเขาออก หรือปล่อยให้เขาเข้ามาใกล้กว่านี้ “พะ…พี่คีย์จะทำอะไร เกนจะไปเข้าห้องน้ำ” ไม่ทันที่เกนจะก้าวออกไป คีย์ดันร่างเล็กเข้าไปชิดกำแพงทันที ความโหยหาที่เขาคิดถึงเธอตลอดหลายวันที่ผ่านมา มันแทบจะระเบิดอยู่แล้ว คีย์ใช้มือใหญ่จับข้อมือเธอทั้งสองข้าง ล็อกไว้เหนือศีรษะไม่ให้ขยับหนี เขากวาดตามองลงมาที่ฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ เกน…พี่… ริมฝีปากหยักบดเบียดลงมาอย่างเอาแต่ใจ เขาสอดลิ้นร้อนเข้าลึก ไล่ต้อนลิ้นเล็กจนเธอถอยหนีแทบไม่ทัน ความหวานหอมในโพรงปากทำให้สติของเขาวูบหาย กลายเป็นเพียงแรงดึงดูดดิบเถื่อนที่ต้องการครอบครองเธอ คีย์ดูดดึงลิ้นเธออย่างหนักหน่วง ไม่เปิดโอกาสให้ได้แม้แต่ลมหายใจเข้า ก่อนจะยอมผละออกเพียงเสี้ยววินาที แล้วโน้มหน้าลงไซ้ซอกคอขาวเนียนอย่างบ้าคลั่ง อ๊าส์ อือออ เสียงครางต่ำในลำคอของเกนหลุดออกมาแม้พยายามกลั้นไว้ ความเร่าร้อนจากคีย์ทำให้เธอไม่มีแม้แต่แรงยืน คีย์ยังไม่ยอมผละจากซอกคอ กลับกดจูบหนักขึ้น เขาไล้ฟันและปลายลิ้นไปตามผิวเนียนอย่างหวงแหน มือหนาค่อยๆ เลื่อนลงตามสัดส่วนโค้งเว้า จนปลายนิ้วแตะเข้ากับจุดอ่อนไหวใต้กระโปรงนักศึกษา “อ๊ะ…พี่คีย์…อย่า…” เกนพยายามบิดตัวหนี เสียงเธอสั่นจนแทบขาดห้วง แต่แรงกอดรัดของเขากลับแน่นขึ้น “ชู่ว์…คนดีของพี่” เสียงทุ้มแผ่วกระซิบข้างหู ก่อนปลายนิ้วหนาจะกดลงสัมผัสกลางเนื้อผ้าที่อุ่นชื้น ร่างเล็กสะท้านเฮือกทันที คีย์ล้วงเข้าไปจนปลายนิ้วสัมผัสผิวที่เปียกฉ่ำโดยตรง ความนุ่มร้อนที่โอบรัดปลายนิ้วทำให้หัวใจคีย์เต้นแรงขึ้น จังหวะนิ้วค่อยๆ เร่งเร็วขึ้น ไล้วนจนเสียงหอบของเกนขาดเป็นช่วงๆ คีย์เลื่อนมืออีกข้างที่ล็อคแขนเธอไว้ลงมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเกนออกสองเม็ด เผยให้เห็นเนินอกขาวเนียนที่อบอิ่มเกินต้าน เขาสอดมือเข้าไปเกี่ยวบราให้เลื่อนต่ำลง ปล่อยยอดอกสีหวานให้เป็นอิสระ ก่อนจะก้มลงครอบครองด้วยปากร้อนๆอย่างหิวกระหาย เขาดูดเม้มสลับขบเบาๆ จนทำให้ร่างเล็กสะดุ้งซ่าน ขณะที่อีกมือยังคงขยับเข้าออกในจังหวะเร่งเร้า ยิ่งทำให้เกนหายใจแรง คนตัวเล็กสั่นสะท้านแทบยืนไม่ไหว “อ๊า…พี่…คีย์…เกน…จะ…” เธอหลับตาแน่น ร่างกระตุกเกร็งในอ้อมแขนเขา ขณะที่ความสุขซ่านพวยพุ่งขึ้นสูงสุด คีย์ดึงนิ้วออกช้าๆ น้ำหวานใสชะโลมทั่วปลายนิ้วอย่างฉ่ำเยิ้ม คีย์ยกขึ้นจ่อริมฝีปากของตัวเองแล้วมองสบตาเธอด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆ สอดเข้าไปในปากตัวเอง เสียงดูดเบาๆ ดังขึ้นพร้อมสายตาคมที่จ้องไม่วางตา “หวาน…จนพี่ไม่อยากปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว” เกนหน้าแดงจัดจนแทบซุกหน้าหนี เขาโน้มตัวลงกระซิบที่ข้างหู “คืนนี้…อย่าหวังว่าจะได้พัก”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more