พระรามพ่ายรัก ภาค 2

EP.3

วันต่อมา

06.43 am.

"ใครไปบ้างนะคืนนี้?"

ตาที่กำลังปรื้อเพราะความเพิ่งตื่นต้องหรี่ลงรับแสงที่สอดส่องเข้ามาภายในห้อง แต่ที่แยงตากว่าแสงแดดคงเป็นรัศมีของผัวแก่ที่กำลังยืนผูกเนกไทอยู่ปลายเตียงนี่แหละ พี่รามเลิกคิ้วคลายทวนคำถามฉันจึงต้องขยับลุกนั่งพร้อมกับจัดผมรังนกตัวเองให้เข้าที่เข้าทางหน่อย

"ไปไหนอ่ะ?"

"เธอขอไปไหนล่ะ?"

"อ่อ" ไปไหนวะคิดสิคิด วันนี้วันไรศุกร์รึเสาร์? โอ๊ยอีรักอีบ้าวันนี้วันศุกร์สิวะ! "ไปจิบเบาสไตล์ลูกคุณหนูน่ะเหรอคะ!?"

พี่รามพยักหน้าและเดินไปยืนอยู่หน้ากระจกมองความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ส่วนฉันกำลังขยับลุกเดินไปสวมกอดเขาด้วยรอยยิ้ม แงงพอมองจากกระจกพี่รามตัวสูงใหญ่มากเลยอ่ะส่วนฉันที่กำลังกอดเอวเขาอยู่ดูเป็นเด็กเล็กไปเลยฮ่าๆ

"ไปกับจิ๊บ แพรวพราว อ่อหญิงไปด้วยเป็นสี่คนรวมหนู!"

"ใช่สี่คนแน่เหรอ?"

"หื้อ? แล้วมีใครคบพวกหนูอีกอ่ะ?"

ฉันเลิกคิ้วมองพี่รามอย่างมีคำถามพร้อมกับขยับใบหน้าซบลงที่ช่วงเอวของเขาเพื่อดมกลิ่นน้ำหอม กลิ่นนี้ที่รักเป็นคนซื้อเองตอนวันเกิดพี่รามมันเลยเป็นกลิ่นที่เขาใช้ประจำจนถึงทุกวันนี้ แต่ว่าก็ว่ากลิ่นมันเหมาะกับเขาจริงๆนะมันมีทั้งความสุขุมเยือกเย็นแต่ก็เจือไปด้วยความเย้ายวนน่าค้นหา

"ห้าคนแน่ใช่ไหม?"

"พี่รามถามรักสองรอบแล้วนะ รักไปกันแค่นี้แล้วถ้าจะถามถึงอีตะวันมันไปไม่ได้พี่ก็รู้พี่จอนนี่ปล่อยไปซะที่ไหนหวงมากหวงจนน่าหมั่นไส้"

"พอๆไม่ต้องลามปามถึงเขาพี่ถามแค่เพื่อนเรา พี่แค่อยากแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นอีก"

พี่รามมองฉันผ่านกระจกขณะที่ฉันก็กำลังขมวดคิ้วมองเขาด้วยความสงสัย...แต่เดี๋ยวนะนี่ผัวกูกำลังกังวลกับเรื่องอะไรหรือใครอ่ะ?

"พี่กลัวไอ้ไผ่มันไปด้วยเหรอ?"

ฉันเลิกคิ้วมองพี่รามที่กำลังมองสบตากันก่อนฉันจะยิ้มหวานและดึงให้ร่างสูงหันมามองสบตากันดีๆ ฉันเอื้อมมือขึ้นไปประคองใบหน้าหล่อไว้ด้วยรอยยิ้ม

"พอหนูรู้ว่าพี่หึงพี่ไม่ชอบที่ไอ้ไผ่มันทำตัวละลาบละล้วงกับหนูบ่อยๆหนูก็ห่างมันแล้วนะ รักไม่ทำในสิ่งที่พี่ไม่ชอบซ้ำสองซ้ำสามหรอกน่า"

"ก็รู้ว่ายังไงเธอก็รู้ใจพี่แต่พี่ไม่รู้ว่าเขาจะเข้าใจไหม ขนาดพี่ไปรับเธอที่ทำงานอาทิตย์ก่อนมันยังมาทำลอยหน้าลอยตาให้อารมณ์เสีย"

ให้ตายเป็นเช้าที่สดใสจริงๆ เพราะผัวกำลังแสดงอาการหึงหวงแบบออกนอกหน้าอย่างที่ไม่ได้เป็นบ่อยๆ แถมยังสามารถพูดประโยคยาวๆซะจนนางรักคนนี้กลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่เลยจริงๆ

"มันกวนตีนไปงั้นแหละนิสัยมันเสีย เนี่ยรักก็บอกมันไปแล้วว่าแฟนรักไม่ชอบแล้วถ้ามันทำอีกรักจะไม่เล่นด้วยซะเลย"

"เล่นด้วยยังไง?"

"ห๊ะ?"

"เธอพูดว่าเล่นด้วยนะเมื่อกี้"

ฉันอ้าปากมองพี่รามอย่างเอ๋อๆ และกำลังจะผละตัวออกมาเพื่อตั้งสติแต่วงแขนแกร่งกลับรวบเอวฉันไว้ซะจนตัวฉันเกือบจะลอย

"โถ่พี่รามรักเพิ่งตื่นเนี่ยมันก็ใช้คำผิดๆไปบ้างสิ!"

"พี่ไม่ขำนะ"

โถ่ถังเช้านี้ไม่สดใสซะแล้วสิกู

"รักไม่ได้อะไรกับมันจริงๆ แล้วที่พูดว่าจะไม่เล่นกับมันนี่ก็คือไม่เป็นเพื่อนกับมันแล้วไง อารมณ์แบบเวลาเด็กๆโกรธกันแล้วยกนิ้วโป้งกันอ่ะพี่!"

ฉันถอนหายใจมองพี่รามที่ยังนิ่งอยู่ก่อนจะโอบต้นคอเขาลงมาพร้อมกับฉันที่เขย่งเท้าขึ้นไปกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากหยัก

"รักมีแต่พี่ในใจเนี่ย อยู่บ้านนี่ไม่ใช้แล้วดงไดร์อ่ะ"

"ทำไม?"

"เพราะในใจไม่เคยมีผู้ไดร์จนความรักคุณเข้ามา บ๊ะวันนี้ผัวตบมุก!"

"หึ"

ฉันยิ้มกว้างและเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่รามอีกครั้งพร้อมกับลูบแก้มเขาอย่างรักใคร่

"รักพี่รามสามพันนะ"

"อืมรักเธอล้านนึงเหมือนกัน"

พี่รามยิ้มบางๆก่อนจะโน้มลงมากดจูบที่หน้าผากฉันเบาๆก่อนผละออก เขาใช้มือลูบหน้าลูบตาฉันจนฉันหลับตาลงอย่างฟินๆเพราะคิดว่าพี่รามจะโน้มลงมาจูบอีกครั้ง

"ไปล้างหน้าอาบน้ำเถอะน้ำลายเลอะเต็มแก้ม"

"โอ๊ยพี่ราม!"

"นอนยังไงให้น้ำลายมันเลอะไปทั่วหน้าแบบนั้นน่าเกลียดจริงๆเด็กคนนี้"

โอ๊ยกูอยากจะกรี๊ด ความโรแมนซ์ที่กูฝันถึงโดนดับฝันตอนผัวทักเรื่องน้ำลายนี่แหละ ฉันสะบัดตัวออกจากวงแขนแกร่งและเดินไปหยิบผ้ามาพาดไหล่อย่างไม่พอใจ แต่หลักๆคือกูอายกูเสียหน้าเนี่ย!

"ถ้ารักอาบน้ำเสร็จไม่ต้องมาหอมมาดมเลยนะ!"

"เธอบอกตัวเองเหรอ?"

ฉันหยุดชะงักเหลือกตามองพี่รามที่กำลังยกยิ้มมุมปาก และขยับสายเนกไทไปมาอย่างกวนอารมณ์พร้อมหรี่ตามองฉันอย่างขำๆ

"พี่ว่าคนที่ชอบหอมชอบดมนี่เป็นเธอมากกว่านะ อ่อแต่ดูดนี่น่าจะชอบมากที่สุดเพราะรอยเต็มคอพี่ไปหมดแล้ว"

"กรี๊ด! ไม่รับรู้ไม่รับรู้!"

ฉันปิดหูวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเปิดน้ำมากระแทกหน้าตัวเอง เพราะตอนนี้หน้าฉันแดงยังกะลูกตำลึง แต่แม่มันไม่ไหวจริงทำไมผู้ชายมีอายุคนนี้ถึงได้ฮอตปรอทแตกและยั่วเยเก่งขนาดนี้วะ ขนาดเมื่อคืนจัดหนักจัดเต็มซะเกือบจะไม่ได้นอนพอตื่นมากูอยากจะเยเย้กับเขาอีกแล้ว!

รักมึงต้องตั้งสติถ้าแม่บนฟ้ามองลงมาเห็นลูกแรดแบบนี้แม่มึงได้หงายหลังลงจากสวรรค์แน่!

"แต่แม่คะรักคลั่งรักเขามากเลยทำไงดี"

ให้ตาย หวังว่าแม่คงเข้าใจในความคลั่งรักของลูกสาวคนนี้นะคะอาเมน

9.11 pm.

"ทำยังไงถึงจะได้ผู้ดีแบบอีรัก?"

ฉันเหลือบมองอีหญิงที่กำลังพุ่งเป้ามาที่ฉัน คนที่มีแฟนคนเดียวในกลุ่มบรรดาสาวโสดหลังจากมานั่งชิลที่ร้านดังใจกลางเมือง ซึ่งร้านนี้มันดีจริงๆทั้งวิวของชั้นดาดฟ้าของตึกและค็อกเทลเบาๆจิบไปชมบรรยากาศยามค่ำคืนไปนี่มันเริด ฉันถึงบอกไงว่าครั้งนี้จิบเบาลูกคุณหนูจริงๆเพราะขืนเมาแอ๋คงได้ตกตึกตายอ่ะ

"แล้วไหงมาพูดถึงกูกูอุตส่าห์เงียบให้สาวโสดได้รำพึงรำพันกัน"

"กูล่ะเกลียดคำพูดคำจาของมึงจริงๆอีรัก"

"อุบส์ เรียกที่รักหน่อยค่ะสงวนท่าทีนิดนึงพอดีวันนี้เป็นดารา"

"อย่าอินหนังเกิน"

"บรรยากาศมันได้!"

ฉันถลึกตาใส่นางจิ๊บและนางแพรวพราวที่ขัดกันอย่างขำๆ

"มึงไม่ต้องเปลี่ยนประเด็น"

"โอ๊ยมึงจะเอาไรกะกูอีหญิง?"

"เอาผู้มึงได้ไหมล่ะ?"

"กูสามารถให้มึงได้ทุกอย่างยกเว้นผัวคนนี้ค่ะ"

"มันเน่วแน่มาจริงๆ ฮ่าๆ"

อีแพรวพราวหัวเราะขำขณะที่ฉันกำลังยกแก้วขึ้นจิบพร้อมกับไขว้ห่างหรี่ตามองเพื่อนๆที่กำลังมองมาอย่างตั้งใจฟัง

"กูพูดจริงๆ กูรักเขาแบบหัวปักหัวปำเลยมึงแล้วทั้งชีวิตนี้กูหาที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วแน่ๆ"

"เขาก็รักมึงมากแหละแม่งทั้งรักทั้งเปย์ คือแม่งจะมีผัวที่ไหนโอนเงินเป็นล้านให้ง่ายๆแบบนี้วะ"

"ไม่มึงกูเอาปืนจ่อ"

"ตลก"

"เอออีสัสตลกสิกูจะไปทำได้ยังไงฮ่าๆ"

เพื่อนๆต่างมองฉันอย่างเอือมระอาขณะที่ฉันก็โบกมือไปมา

"พวกมึงน่ะเดี๋ยวก็มาเพื่อนกูแต่ละคนหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ซะที่ไหน พวกมึงโคตรสวยอ่ะกูเห็นครั้งแรกกูแบบเสียความมั่นใจไปนิดเลยเพราะคิดมาตลอดว่าตัวเองสวยที่สุด"

"พอเห็นพวกกูเลยอายที่ขี้เหร่กว่า?"

อีหญิงเลิกคิ้วถามส่วนฉันกำลังยิ้ม

"อายทำไมกูก็คิดว่าโลกมันกว้างไม่แปลกที่จะมีคนสวยมากมาย แต่สวยแซ่บและมีผัวเปย์แบบกูคือครบค่ะกูเลยเชิด"

"ขอร้องเลยมันวนมาอวยตัวเองอีกแล้ว"

หญิงหัวเราะขำขณะที่ฉันก็ยักไหล่และยิ้มให้เพื่อนอย่างคนชนะ เราสั่งเครื่องดื่มมาเพิ่มและคุยกันไปเรื่อยจนเวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มครึ่งแรงสั่นจากกระเป๋าก็ทำให้ฉันต้องหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนๆที่กำลังกึ่มๆได้ที่กันแล้ว

"เดี๋ยวมา"

"เค รีบๆรายงานผัว"

"จ้าๆ รู้ดีที่สุด"

ฉันขยับลุก และเดินเลี่ยงออกมาที่มุมไม่ค่อยมีคนทางด้านห้องน้ำก่อนกดรับสายพี่รามที่คงจะโทรมาเช็กตามประสาคนหวงเมียน่ะนะ

"ฮัลโหลว่าไงคะแด๊ดดี้"

(เมารึยัง?)

"คนเมาที่ไหนจะมีสติรับคะ?"

(เพราะถ้าเมาคงโยนโทรศัพท์ทิ้งที่ไหนสักที่ใช่ไหม?)

"แงงอย่าล้อหนู" ฉันดัดเสียงออดอ้อนอย่างขำๆ "ไม่เมาค่ะเดี๋ยวสักหน่อยจะกลับแล้ว"

(เพื่อนเมาไหม?)

"แค่กึ่มๆ"

(ถ้ากลับเองไม่ไหวก็นั่งแท็กซี่กลับนะ)

"รักไหวน่า"

(หมายถึงเพื่อนเธอส่วนเธอน่ะขับรถกลับมาดีๆ ห้ามขับเกินหกสิบ)

"โอ๊ยพี่จ๋าจักรยานยังเร็วกว่าหนูแล้วไหม?"

(พี่เป็นห่วง)

ยกมือทาบอกเลยแบบนี้น่ะ ฉันเม้มปากก่อนจะรีบตอบกลับ

"อือรู้ค่ะเดี๋ยวกลับไปหานะ"

(ครับพี่จะรอ)

อยากจะกลับซะเดี๋ยวนี้ แต่กลัวเพื่อนว่าอยู่ใต้อาณัติผัวเกินไปไม่ได้เดี๋ยวเสียการปกครองไปมากกว่านี้ แต่แม่งเอ้ยคิดถึงผัวแล้วเนี่ย!

ฟึ้บ

"อ๊ะ!?"

ฉันชะงักเกือบจะหงายเมื่อหันกลับมาเตรียมจะเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่กลับเดินไปชนคนที่เดินสวนมาซะงั้น ให้ตายดีนะที่เขาจับแขนฉันไว้ฉันถึงไม่หงายหลังล้มลงไปน่ะ

"ขอโทษนะคะ"

ฉันเงยหน้ามองเขาก่อนจะชะงักเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังมองลงมา...ป้าด มีคนหล่อขนาดนี้เหลืออยู่บนโลกอีกเหรอวะ คือคนนึงเป็นของฉันแล้วแต่คนนี้คือดีทั้งรูปร่างสูงโปร่งดวงตาเรียวรีจมูกโด่งเป็นสันจนไล่ลงมาถึงริมฝีปาก ทุกองค์ประกอบบนใบหน้ามันรับกันดีมากจนพี่ต้องร้องว้าว

"ว้าว"

"ครับ?"

"คะ?"

คนตรงหน้าเลิกคิ้วมองฉันก่อนฉันจะหัวเราะกลบเกลือนพร้อมขยับถอยห่างออกมาอย่างอายๆ อีบ้าเอ๊ยกูรึก็คิดว่าตัวเองแค่คิด แต่ดันร้องออกมาจริงๆ!

"เมื่อกี้ฉันตกใจน่ะค่ะมันเลยร้องว้าวออกมาโดยไม่รู้ตัว นิสัยแปลกๆน่ะค่ะแฮะๆ"

แถก่อนได้เปรียบนะแม่ว่า

"อ่อ ครับผมเข้าใจ"

ให้ตายพ่อหนุ่มคนนี้เขาอ่อนต่อโลกด้วยถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันเจอแบบนี้โดนฉันปอกลอกแน่บอกเลย คนบ้าอะไรหน้าหล่อแถมยังแสนน่ารักอีก

"ยังไงก็ต้องขอโทษนะคะที่ไม่ทันระวัง"

"ครับผมก็ขอโทษเหมือนกันที่เร่งรีบ"

ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนจะขยับเดินไปทางขวาเพื่อให้เขาได้เดินต่อ

"ผมทอยครับยินดีที่ได้รู้จักคุณ..?"

"คะ? อ่อ.." ฉันรีบยื่นมือไปจับมือเขาอย่างเสียไม่ได้ในตอนที่เขายื่นมือมาตรงหน้า "ฉันชื่อที่รักค่ะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะคุณทอย"

คุณทอยยิ้มแสนดีให้ฉันไปหนึ่งแมตช์จุกๆก่อนฉันจะขยับมือออกจากมือเขา และขอตัวเดินกลับออกมานอกดาดฟ้าอย่างเกร็งๆ...อันนี้คือเกร็งจริงเพราะอย่างว่าว่าฉันไม่ได้เจอคนที่ดูดีได้สูสีกับพี่รามมานานมากแล้วนะ แล้วแบบมาเจอจังๆแถมเขายังทอดสะพานมาขนาดนี้อ่ะ

แล้วฉันจะไม่พูดนะว่าไม่รู้ เพราะดูยังไงคุณทอยเขาต้องชอบฉันแน่ๆ แต่แม่มันไม่ได้ไงถึงเขาจะดูดีจนฉันชมไม่ขาดปากขนาดไหนคนที่ฉันรอฉันกลับบ้านอยู่เขาสำคัญกว่ามาก

ขอโทษนะคะที่ฉันสวยจนคุณตกหลุมพราง แต่ขอโทษจริงๆเพราะตอนนี้หลุมพรางโดนกลบแบบปิดตายแล้วค่ะ แล้วทีนี่จะสวยน้อยลงไม่ได้ด้วยนะแย่จริงๆ