ตอนที่14
752 Words
ดวงตารื้นเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคของจอมทัพ เขาหันไปสั่งสาวใช้ด้านหลังเธอจนทุกคนหันมองหน้ากันและพากันก้มหน้าก้มตาราวจะขัดคำสั่งของมาเฟียใจยักษ์ น้ำขิงกำมือแน่นจนตัวสั่น ความโกรธเข้าครอบงำที่เขาจะยกเธอให้ใครต่อใคร
“พี่จอมทัพไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!”
น้ำขิงตวาดลั่น ดวงตาสุกใสเคล้าคลอด้วยน้ำตาก่อนจะไหลลงมาหนึ่งหยด เธอจ้องหน้าเขา ก่อนจะเห็นประกายสะใจที่อยู่ในแววตาคู่คมนั่น
เขามันไร้หัวใจอย่างที่ใครต่างก็พูดจริงๆ
“ทำไม จะไปฟ้องพ่อฉัน?”
เขาพูดเย้ยหยัน นัยน์ตาสีดำสนิทน่ากลัวจนใครก็ไม่สามารถสบตาด้วยนานๆ ทว่ายกเว้นน้ำขิงในตอนนี้
“ฟ้องแน่ค่ะ เพราะสิ่งที่พี่จอมทัพกำลังทำมันมากเกินไป!!”
“ฉันนึกว่าเธออยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นซะอีก”
“ว่าไงนะ”
“ที่ทำอยู่ ไม่ใช่กำลัง ‘อ่อย’ รึไง?”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน สายตาเย็นเยียบมองน้ำขิงตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนอย่างที่เขาเคยทำไปครั้งหนึ่ง
และมันเป็นการกระทำที่เธอเกลียดมากๆ เกลียดที่สุด คนตัวเล็กได้แต่กำมือแน่น
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะมีความคิดต่ำๆ เหมือนตัวเองสิคะ”
“...”
“และไม่ว่าพี่จอมทัพจะเกลียดขิงแค่ไหน แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับคนอื่นอย่างเช่นคนรับใช้ในบ้านของพี่ รู้ไว้นะคะว่าพวกเขารักเจ้านายของเขาและปรนนิบัติไม่เคยขาดขาดตกบกพร่อง ถึงจะมองไม่เห็นในความหวังดีของคนอื่น ก็ช่วยแกล้งทำเป็นใจดีหน่อยเถอะค่ะ ไม่ใช่นึกจะทำอะไรก็ทำ”
น้ำขิงพูดออกไปในสิ่งที่เธออยากพูดในตอนนี้ ไม่สนว่าอีกคนจะมองมาด้วยความคับแค้นใจแค่ไหนที่กำลังถูกลูกสาวของแม่เลี้ยงยืนสอนฉอดๆ นี่คงเป็นสิ่งที่คุณลุงต้องการให้เธอมาอยู่ใกล้ลูกชายเพียงคนเดียว แม้ว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นพื้นฐานในการชีวิตของมนุษย์ ทว่าจอมทัพไม่มี เขาไม่มีความปราณีใดๆ ทั้งสิ้น แม้กระทั่งคนในปกครองที่จงรักภักดีกับตัวเอง
แต่สิ่งที่น้ำขิงพูดออกไป ผลลัพธ์มีเพียงสองอย่างเท่านั้น หนึ่งคือคิดได้ สองคือต่อต้านและเปลี่ยนคำพูดพวกนั้นเป็นความขุ่นเคือง แน่นอนว่าจอมทัพเลือกอย่างที่สอง น้ำขิงไม่เคยเห็นว่าฝ่ามือหนาใหญ่ของเขาจะกำแน่นเท่าวันนี้ และเส้นเลือดสีเขียวที่ปูดโปนออกมา บ่งบอกอารมณ์ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหันไปบอกสาวใช้ทุกคนให้เก็บของบนพื้นเพื่อจะได้รีบเข้านอน สาวใช้เหล่านั้นต่างก็เชื่อคำพูดของน้ำขิงและพากันลุกขึ้นเก็บกวาดสิ่งที่จอมทัพอาละวาดเอาไว้ มาเฟียหนุ่มหรี่สายตามองภาพตรงหน้า ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากกับการกระทำของลูกสาวนาตยา...ที่เริ่มจะทำอะไรเกินหน้าเกินตาเขาซึ่งเป็นเจ้าของสถานที่ที่เธอกำลังเหยียบอยู่
น้ำขิงหันมาสบตากับจอมทัพอีกครั้ง เธอยกมือทั้งสองข้างของตัวเองพนมขึ้นที่อกและก้มศีรษะก่อนจะเอามือลง น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับใบหน้าที่แข็งข้อ
“ขิงขอโทษนะคะถ้าทำอะไรให้พี่จอมทัพไม่พอใจ ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
เธอพูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากตรงนี้ ส่งผลให้นัยน์ตาดุดันจ้องมองแผ่นหลังเล็กที่อยู่ในชุดนอนสีฟ้าลายตุ๊กตาหมีหน้าโง่ วันนี้ที่มาเฟียใจโหดยอมปล่อยให้อีกฝ่ายขึ้นไปนอนง่ายๆ ก็เพราะอยากจะเก็บเธอเอาไว้ก่อน การที่ฆ่าเธอให้ตายเหมือนกับศัตรูและคนทรยศที่เขาเคยเอาปืนเป่าหัวพวกมัน หากทำแบบนั้นมันง่ายก็จริงแต่ปัญหาที่ตามมาจากบิดาของเขาคงมีไม่น้อย
เมื่อหัวค่ำจอมทัพได้ประวัติของน้ำขิงจากลูกน้องคนสนิท และจู่ๆ แผนการบางอย่างก็ผุดเข้ามาในหัวเมื่อครู่นี้
ถ้าเธอไม่หยุด เขาก็จะไม่หยุด
แล้วมาดูกันว่าใครที่จะ ‘ตายทั้งเป็น’ ก่อนกัน
♡♡♡
เอาแล้วแม่ ไม่อ่อนโยนนน ใครจะทนไม่ได้ก่อนมาดูกัน หึ่มมม
คอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ เม้ามอยยยย ??
- Writer
