กรงรักเมียคนพาล

ตอนที่ 2 : ว่าที่เมีย

วันนี้ถึงจะเป็นวันหยุดแต่เมฆาก็ออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า เนื่องจากมีทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่โรงเรียน แม้เด็กหนุ่มจะยังตั้งรับเรื่องการแต่งงานของพี่สาวไม่ค่อยได้ แต่น้องชายคนนี้ก็ยังมีความรับผิดชอบและตั้งใจทำหน้าที่ของตนในแต่ละวันให้ดี

มินตราเองก็ลุกมาตั้งแต่เช้า ทำความสะอาดบ้าน และเตรียมผ้าที่เพิ่งซักเสร็จเพื่อมาตากแดดที่หน้าบ้าน บรรยากาศกำลังดี แดดสดใสท้องฟ้าโปร่ง หากแต่ในใจยังหนักอึ้งไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ

บ้านหลังปัจจุบันนี้เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น หลังไม่เล็กไม่ใหญ่ ถึงจะไม่กว้างขวางเท่าบ้านหลังเก่าแต่ก็เพียงพอให้เธอและน้องชายใช้ชีวิตอยู่ เดิมทีมีพ่อของเธอด้วยแต่ท่านเสียไปเมื่อเดือนก่อนด้วยโรคเรื้อรัง สองพี่น้องทำใจกันมาสักพักแล้วก่อนคุณณรงค์จะเสีย แต่ก็ไม่วายอดร้องไห้ในวันงานไม่ได้

ส่วนแม่ของมินตรานั้นเสียไปตั้งแต่เธอและน้องยังเล็ก พ่อของเธอเลี้ยงลูกมาด้วยตนเอง เขาเข้มแข็งและใจดี เหมือนนิสัยของเธอนั่นแหละ

มือเรียวตากผ้าไปด้วยในขณะที่สมองก็คิดอะไรไปเรื่อย นึกถึงช่วงมีความสุขและช่วงที่ทุกข์ด้วยเช่นกัน

"มิน..."

หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ความคิดเมื่อเสียงทุ้มหนึ่งเอื้อนเอ่ยเรียกเธอ

"พี่ณัฐ"

ใบหน้าหวานมองจ้องไปยังชายหนุ่มที่ใส่เชิ้ตสีขาวทับในกางเกงสีดำ แขนของเขาพาดด้วยเสื้อสูทราคาแพงสีเบจ ทรงผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำถูกจัดทรงไว้เข้ากับกรอบหน้าหล่อละมุน ยิ่งรอยยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้มินตรา ทำให้เขาช่างดูเหมือนชายในฝันของผู้หญิงหลายคน

อาจจะรวมถึงเธอในอดีตแต่ตอนนี้คงไม่ใช่...

"พี่มาทำไมคะ มินว่าพี่กลับไปเถอะค่ะ"

"เดี๋ยวสิมิน" ณัฐภัครีบคว้ามือหญิงสาวเมื่อเธอทำท่าจะหันกลับเข้าบ้าน ทว่ามินตราก็รีบสะบัดออกทันที

แววตาที่มองมาทำให้เขาเจ็บไม่น้อย แต่จะโทษเธอได้อย่างไร ในเมื่อเขาเป็นคนปล่อยมือจากมินตราในตอนที่บ้านของหล่อนมีปัญหา

ช่วงที่คุณณรงค์บิดาของหญิงสาวที่เขาชอบพอเกิดมีปัญหาทางธุรกิจ บริษัทที่ดูแลกำลังใกล้ล้มละลาย แถมเจ้าตัวยังล้มป่วยอีก ในช่วงวิกฤตแบบนั้นคนที่เธอพอจะพึ่งพิงได้ควรเป็นเขา

แต่ณัฐภัคกลับเลือกปล่อยมือมินตราแล้วไปคุยเรื่องหมั้นหมายกับลูกสาวนักธุรกิจบ้านอื่นแทน เขาเลือกทำตามคำพูดของพ่อแม่แทนการทำตามหัวใจตนเอง

ละทิ้งมินตราในวันที่เธอยากลำบากทางจิตใจมากที่สุด

แต่เขากลับยิ่งรู้สึกผิดที่หญิงสาวกลับไม่โทษหรือแสดงท่าทีโกรธเคือง มินตราเข้าใจเหตุและผลดี และไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับคนหนุ่มอีก

ทว่าเขายังไม่หยุด แม้จะมีว่าที่คู่หมั้นคู่หมายแล้วแต่ณัฐภัคยังคงชื่นชอบมินตรา ยิ่งเห็นหน้ายิ่งอยากได้มาครอบครอง แม้ในตอนนี้จะยังทำไม่ได้ก็ตาม

"มินอย่าทำเหมือนไม่อยากคุยกับพี่สิ"

"ก็เราไม่มีอะไรต้องคุยกันจริง ๆ นี่คะ" มินตราเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ชีวิตเธอเจออะไรมามากเกินกว่าจะมาถือโทษเขา

เธอเข้าใจเขาดี ในตอนนั้นใครจะอยากให้ลูกชายยื่นมือมาช่วยบ้านของเธอที่กำลังล้มละลาย เธอเข้าใจดีทุกอย่าง โลกความจริงมันก็โหดร้ายเช่นนี้

แต่สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นคือเขาไม่ควรมาวอแวกับเธออีก

"ทำไมล่ะมิน เรายังพูดคุยกันได้ไม่ใช่เหรอ มิตรภาพของเราล่ะ เรารู้จักกันมาตั้งหลายปีแถมตอนนี้มินยังเป็นพนักงานบริษัทพี่อีก"

"พี่ณัฐคะ มินอยากให้เรารักษาระยะห่างระหว่างกัน" มินตราเกรงว่ามันจะดูไม่ดี

"พี่ไม่สนคำคนอื่น"

"แต่มินสนค่ะ" มินตราถอยห่าง เรื่องของเขาและเธอจบลงไปนานแล้ว เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาไปมากกว่าคนรู้จักหรือผู้บริหารในบริษัทที่เธอกำลังทำ

"พี่ณัฐอย่าทำให้มินลำบากใจเลยนะคะ"

"มิน..."

"และอีกอย่าง...มินกำลังจะแต่งงานค่ะ"

คำพูดนี้ของหญิงสาวทำให้ณัฐภัคถึงกับอึ้งจนเบิกตากว้าง ถ้อยคำมากมายจุกอยู่ในลำคอ นี่ผู้หญิงที่เขาเฝ้ามองมาหลายปีกำลังจะกลายไปเป็นของคนอื่นได้อย่างไร

ถึงเขาจะชิงหนีไปมีว่าที่คู่หมั้นก่อนแล้วก็เถอะ แต่เขายังอยากให้มินตราเก็บตัวเองไว้รอเป็นของเขาอีกเช่นกัน

ไม่คาดคิดว่าจะมีคนฉกชิงเธอไป

"พูดเล่นเหรอมิน"

"มินพูดจริงค่ะ ดังนั้น...พี่ช่วยให้เกียรติมินด้วยนะคะ"

สายตาของมินตราบ่งบอกว่านี่คือเรื่องจริงไม่โกหก ณัฐภัคตอนนี้แทบถอดคราบความสุภาพละมุน แววตาเกรี้ยวกราดและข้องใจเผยขึ้น

"ใคร? มินแต่งกับใคร"

"มินขอไม่ตอบนะคะ" มินตราเกรงว่าจะยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่ หญิงสาวตัดสินใจเดินหันหลังกลับไปและย่างก้าวเข้าไปในบ้านของตน ทิ้งไว้แต่เพียงแววตาไม่พอใจของณัฐภัคที่ยืนเรียกชื่อเธออยู่

สุดท้ายชายหนุ่มก็จนใจยอมเดินจากไปเพราะมีธุระเร่งด่วนที่อื่น แต่เรื่องราวในวันนี้ฝากฝังความขุ่นเคืองใจให้แก่เขาเป็นอย่างมาก

ฉากเบื้องหน้าที่เกิดขึ้นกลับสู่ความสงบ ทิ้งไว้เพียงสายลมที่พัดผ่าน โดยมีสายตาคมกริบเย็นชาเฝ้ามองอยู่เงียบ ๆ ในระยะไกล

"มินตรา..." ควันบุหรี่ถูกพ่นออกมาจากที่นั่งด้านหลังในรถหรูสีดำเงา กระจกรถที่ถูกลดลงเพื่อสูบบุหรี่ทำให้ใบหน้าคมมองไปยังผืนผ้าพลิ้วที่ถูกตากไว้ได้ชัดเจน

ว่าที่ภรรยาของเขาช่างเสน่ห์แรงเสียจริง ไม่รู้ว่าไปอ่อยกันท่าไหนถึงขนาดทำให้คนที่มีคู่หมั้นตามมาหาถึงบ้าน

ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็วางแผนหาเรื่องแต่งกับเขาอีกทาง

ร้ายไม่เบา...

"ให้ผมขับเข้าไปที่หน้าบ้านคุณมินตราเลยไหมครับ"

"ไม่ต้อง" ดรัณภพตอบมือขวาคนสนิทอย่างอัธด้วยเสียงราบเรียบ โยนบุหรี่ทิ้งอย่างไม่ใส่ใจนัก

เขาแค่อยากมาดูหน้าว่าที่เมีย แต่ไม่คิดว่าจะมาเห็นฉากสนุก ๆ

"กลับได้"

"ครับ"

มือขวาเข้าใจในสิ่งที่เจ้านายบอกก่อนที่ไม่นานรถหรูจะเคลื่อนกลับออกไปโดยไม่มีใครรู้