Sürüklenmek... Rüzgar sayesinde uçuşan tozlar gibi, denizin dalgalarıyla kıyıya vuran taşlar gibi... Hayatımın özeti bu şekilde, sürüklenerek geçti...
Önce annem babam istemedi beni, yetimhaneye sürüklendim... Orada da istenmedim, arkadaşlarım tarafından hep dışlandım, hiç sevilmedim... Benimle arkadaş olan tek bir kişi oldu, bin tane arkadaşa bedel tek bir kişi... Hayatıma biri girdi, karanlık gözlerine aldırmadan sığındım ona, belki de sandığım kadar savaşçı değildim. Savaşmak yerine sığınmayı seçtim... Ondan da darbe yedim, en ağır darbeyi ondan yedim... Ölsün istedim... Öldürmek istedim ve yaptım... Ama ölmedi, öldüremedim.... Kaçtım saklandım... Sevgi sandığım duygunun yalanı suratıma tokat gibi çarpana kadar... Meğerse sevgi sığınmak değilmiş bunu öğretti bana... Sevgi denilen şey i
