Mavi Yılmaz
Afran'ın masadaki eline sarıldım ve gülümseyen gözlerle mavilerine baktım. Şarşırdı ama aynı zamanda bu mutluluğuma oldukça sevindiği ortadaydı. Bence o da en az benim kadar seviniyordu. Belki de daha çok seviniyordu çünkü onun beni tüm hücrelerine kadar sevdiğini biliyordum. Afran beni, ben Afran'ı ölesiye seviyorduk. Sevmek güzeldi, sevilmek ise onun yanındaki tatlı gibiydi.
Omzuma dokunan eli hissettiğimde bakışlarımı sahibine çevirdim, Kumru kahve bakışlarını yüzüme dikmiş öylece bakıyordu.
"Efendim," dedim sakinliğimi bozmadan.
"Biraz konuşabilir miyiz?" dedi yalvaran gözlerle. Afran'a baktım, bu onay almak için falan değil ondan güç almak içindi. Kumru'ya karşı neler hissettiğimi veya rüyalarımı bilmiyordu ama yine de onun bakışlarından güç kuvvet alıyordum. Sıcacık
