บ่วงปรารถนาซาตาน

ไม่มีทางหลุดพ้น...1

ตลอดทั้งวันภัคธีมาทำงานด้วยความเหนื่อยล้า ในขณะที่นางนางก็คอยช่วยเหลือหญิงสาวเท่าที่นางพอจะช่วยได้ เวทิศหายไปทั้งวัน ทำให้ภัคธีมารู้สึกโล่งใจ หญิงสาวทำงานทั้งวันจนแทบจะเป็นลมเพราะพักผ่อนน้อย แต่หญิงสาวก็ไม่ปริปากบ่นซักคำ เธออยากชดใช้เรื่องราวนี้ให้จบเร็วที่สุด นางก็แอบมองด้วยความชื่นชมในความอดทนของหญิงสาว นางหวังว่าเวทิศจะใจอ่อนและยอมปล่อยภัคธีมาในเร็ววัน นางนางไม่อยากทำบาปเช่นนี้อีกแล้ว

หลังจากที่ตรากตรำทำงานหนักมาทั้งวัน นางนางก็มาส่งภัคธีมากลับที่พัก หลังจากที่นางนางและภัคธีมาร่วมกันรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงเข้าไปอาบน้ำด้วยความเหนื่อยล้า เธอหวังว่าวันนี้เขาคงไม่มากวนใจเธอ ภัคธีมาจึงอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี

แต่หลังจากออกมาจากห้องน้ำเท่านั้น หญิงสาวก็สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะมานอนอยู่บนเตียงเช่นนี้

"คุณมาที่นี่อีกทำไม ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณแล้ว" ภัคธีมามองชายหนุ่มด้วยความโกรธ

"ทุกอณูของที่นี่เป็นของฉัน ฉันอยากจะไปที่ไหนก็ได้ และที่สำคัญวันนี้ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ" เวทิศกล่าวพร้อมกับส่งสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดให้หญิงสาว

"ให้ฉันทำไม?" ภัคธีมาถามด้วยความสงสัย

"ก็เปิดดูสิ" เวทิศกล่าวพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาท้าทาย

ภัคธีมารับมือถือจากมือชายหนุ่มพร้อมกับกดที่ปุ่มทัชสกรีน แล้วภาพแรกที่เธอเห็นก็คือบิดามารดาของเธอกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน แล้วหญิงสาวก็เลื่อนดูรูปต่อไปซึ่งเป็นรูปของบิดามารดาของเธอในอิริยาบถต่างๆ

"คุณจะทำอะไรพ่อแม่ฉัน" ภัคธีมาหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ

"ตอนนี้ยังไม่ทำ แต่ต่อไปก็ไม่แน่ ถ้าเธอยังคิดจะหนีจากที่นี่ แค่ฉันกดโทรศัพท์หาคนของฉันกริ้งเดียวเท่านั้น พ่อแม่เธอเขาอาจจะไม่อยู่รอเธอแล้วก็ได้นะ" เวทิศกล่าวอย่างถือไพ่เหนือกว่า

"สารเลว!! อย่าทำอะไรพ่อแม่ฉันนะ" ภัคธีมาแหวใส่เวทิศด้วยความแค้นใจ

"พูดดีๆนะ ตอนนี้เธอกำลังเอาลมหายใจของพ่อแม่เธอมาเดิมพันอยู่นะ" เวทิศยังคงข่มขู่ภัคธีมา หญิงสาวโมโหจนอยากจะเขวี้ยงโคมที่อยู่ข้างตัวเธอใส่ชายหนุ่ม แต่เธอก็ไม่กล้าทำ เพราะกลัวว่าเขาจะทำอันตรายต่อบิดามารดาของเธอ

“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะพอใจ” ภัคธีมาตะคอกออกไปด้วยความเหลืออด ทำไมเขาต้องทำกับเธอขนาดนี้ ผู้ชายอะไรไร้เหตุผลสิ้นดี

“อยู่กับฉันที่นี่สามเดือน เพื่อชดใช้ความผิดที่เธอทำกับน้องชายฉัน หลังจากนั้นฉันจะปล่อยเธอเป็นอิสระ แต่ถ้าวันใดที่เธอคิดหนี วันนั้นแหล่ะจะเป็นวันสุดท้ายที่พ่อแม่ของเธอจะมีชีวิตอยู่” เวทิศเอ่ยเสียงเย็น มันทำให้ภัคธีมารู้สึกเกลียดเขามาก เธอไม่เคยรู้สึกเกลียดใครเท่านี้มาก่อน