“ฉันแค่ชะลอไว้ก่อน”
“แกแน่ใจเหรอว่าแค่ชะลอ แกเป็นบ้าอะไรของแกอีกวะโอม ผู้ช่วยแกบอกว่าโครงการทุกอย่างของรามพิพัฒน์ที่วางแผนไว้รวมทั้งการก่อสร้างโรงแรมในเครือส่วนภูมิภาคถูกระงับหมด ฉันไม่ได้เสียดายงานของฉันหรอกนะ แต่โครงการหลายพันล้านของแกมันกำลังระส่ำระสายนะเว้ย”
“ฉันรู้”
“แกรู้แล้วมานั่งทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่ โอม...หน้าตาแกตอนนี้มันเหมือน...เหมือนตอนที่แกพาป้าราณีไปรักษาจิตเวชเลยรู้ไหม”
“มันยิ่งกว่านั้นอีก...เบน”
ชาครินทร์ทอดถอนใจ ร่างสูงในชุดลำลองสีเข้มขยับนั่งหลังตรงและประสานมือทั้งสองไว้ที่คาง มองไปข้างหน้าอย่างใช้ความคิด
“บางทีนะเบน ฉันอาจไม่ได้สานต่องานพวกนี้อีกแล้วก็เป็นได้”
“เฮ้ย! จะบ้า...พูดอะไรออกมาวะ นี่มันไม่ใช่เด็กเล่นขายของนะ แกก็รู้ว่าโครงการใหญ่ของรามพิพัฒน์ กรุ๊ป มูลค่าของมันไม่ใช่น้อยๆ แล้วจู่ ๆ แกจะปล่อยให้มันเท้งเต้งอย่างนี้ไม่ได้นะเพื่อน”
ชาครินทร์ไหวไหล่ “ฉันสร้าง
