“ใช่สิ ฉันมันผู้หญิงไม่มีระดับนี่ คุณถึงได้ทำท่ารังเกียจนัก”
หญิงสาวบ่นพึมพำด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจออกมาจากห้องน้ำ ดวงตายังคงแดงก่ำเพราะเข้าไปแอบร้องไห้มา
“บ่นอะไรของเธอน่ะณดา”
“ไอริส” ณดาเป่าปากเบาๆ เมื่อคนที่โผล่มาขวางทางแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยคือไอริสนั่นเอง
“วันนี้เธอแปลกไปนะ มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันขอตัวนะ”
“เดี๋ยวก่อน” ไอริสคว้าแขนของณดาเอาไว้ “โทรศัพท์มือถือเธอดังสามรอบแล้ว รีบเข้าไปรับเถอะ”
ณดาหน้าตาตื่นตกใจ “ฉัน... ฉันคงลืมปิดเสียง ขอบใจนะไอริส”
“อืม”
ไอริสส่ายหน้าน้อยๆ มองร่างของณดาที่วิ่งหายไปด้วยความแคลงใจ
“วันนี้แปลกไปจริงๆ นั่นแหละ”
ณดาวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในออฟฟิศ “เจ๊มือถือฉันดังเหรอคะ”
“ใช่ ดังอยู่สามครั้ง และพอครั้งที่สี่ เจ๊ก็รับให้”
“อ๋อ ขอบคุณค่ะ” ณดาพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของตัวเอง
“ผู้ชายโทรมา”
“หา?” ณดาหันไปหาเจ๊รอนด้าอย่างไม
