“บรรจุร่างของบุตรีของข้าใส่โลงศพเถอะ” เสนาบดีหลินเอ่ยออกมาเสียงเครือ เขาจะไม่ไหวแล้ว ยิ่งได้เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวไร้สีเลือด ของบุตรีเพียงคนเดียว เขาก็ยิ่งต้องพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้ใครเห็น
พ่อบ้านจวนอ๋องเดินมาพร้อมกับเหล่าชายฉกรรจ์เตรียมที่จะพาร่างของพระชายาบรรจุลงที่โลงศพไม้สัก แต่พอพ่อบ้านจะไปถึงตัวพระชายาเท่านั้นแหล่ะ นางก็ลืมตาขึ้นมาทันที เล่นเอาทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
“พระชายาลืมตา” เสียงพ่อบ้านเปล่งเสียงออกมาราวกับว่าโดนผีหลอก นั่นทำให้ท่านอ๋องแปด เสนาบดีหลิน และหลินฮูหยินนั้นตกใจเป็นอย่างมาก ทุกคนจึงเดินมาที่เตียงนอน ซึ่งเป็นเตียงที่พระชายานอนเสียชีวิตก่อนนั่นเอง แล้วก็พบว่าพระชายานางลืมตาอยู่จริงๆ ผู้ที่ตั้งสติได้ก่อนใคร นั่นก็คือหลี่ลู่เหอ เขามองร่างบางของพระชายาด้วยความประหลาดใจ
“หมอ รีบไปตามหมอหลวงมาดูอาการพระชายาเดี๋ยวนี้”
