ธีรดลรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้า มือหนาพยายามคว้าหาคนข้างกายมานอนกอดต่อแต่กลับว่างเปล่า ชายหนุ่มใจหายวูบเมื่อนับดาวไม่ได้อยู่บนเตียง หรือว่าเธอจะตื่นก่อนเขากันแน่
"นับดาว"
เสียงเรียกเข้มทุ้มใหญ่เอ่ยเรียกคนตัวเล็ก ป่านนี้เธออาจเข้าห้องน้ำก็ได้
"ดาว เธออยู่ในนี้หรือเปล่า หายไปไหนของเขา"
ร่างแกร่งในสภาพเปลือยเปล่าท่อนบนพยามเดินค้นหานางบำเรอสาวทั่วห้องก็ไม่เจอ
พลันสายตากลับเหลือบมองเห็นโน๊ตกระดาษติดเอาไว้ในหลังตู้เย็น พอเขาหยิบขึ้นมาอ่านกลับตาลุกวาวอย่างไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าเธอหนีหายไปจากเขาแล้ว!
"นับดาว ฉันไม่ยอมให้เธอหนีไปจากฉันเป็นครั้งที่สองหรอก!" มือแกร่งขย้ำกระดาษโน๊ตของดาวที่เอ่ยบอกลาเขาไปด้วยความโกรธแค้น
ธีรดลเชื่อว่านับดาวเดินหนีไปจากเขาได้ไม่ไกลตอนนี้นักหรอก เพราะเมื่อคืนโดนของแข็งกระแทกหนักหน่วง คนอ่อนแออย่างเธอคงอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเขาแถวนี้ แต่เขาคิดผิด ไม่ว่าจะให้คนของเขาออกหา
