13 ว่าที่พี่เขย
1607 Words
“โอเคค่า!!งั้นจูนไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
บอกพี่สาวเสร็จ เท้าเล็กก็สับขึ้นไปบนบ้านอีกครั้ง อาบน้ำใช้เวลานานสองนานกว่าจะเสร็จ
@ลีโอ
“นี่แกจะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง ฝั่งนั้นเขารอแล้ว”
เมื่อคืนกว่าจะกลับมาจากผับ ก็ดึกดื่นค่อนคืนอยู่เหมือนกัน ทั้งเมาทั้งง่วงใครมาปลุกก็ไม่อยากจะตื่น จนอนันต์ต้องได้มาจัดการเอง
“พ่อจะรีบไปไหน บ้านนั้นไม่ย้ายหนีหรอก”
เขาลุกจากเตียงอย่างงัวเงีย กลิ่นเหล้าคละคลุ้งเต็มห้องไปหมด จนผู้เป็นพ่อต้องได้เอามือปิดจมูกไว้
“ใครอยู่ข้างล่างบ้าง ขึ้นมาทำความสะอาดห้องคุณลีโอหน่อย”
เขาเดินออกจากห้องลูกชายไป พร้อมตะโกนหาคนมาทำความสะอาดทันที
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ แกนี่มันจะรั้นไปถึงไหนวะ”
รถตู้คันหรูขับมุ่งหน้าไปยังไร่ชาธารธารา แต่ลีโอกลับไม่ได้ตื่นเต้นตกใจแม้แต่น้อย เขานั่งเอามือกอดอกแล้วหลับตาหัวพิงกับเบาะด้านหลังแล้วหลับไป
“คุณ!!ปล่อยให้ลูกนอนไปก่อนเถอะ เดี๋ยวใกล้ถึงแล้วค่อยปลุก”
ชุติมาบอกสามีอย่างใจเย็น
“คุณก็เข้าข้างแต่ลูก ตามใจกันจนเสียคนไปหมดแล้ว”
อนันต์บนให้ภรรยาอย่างหงุดหงิด เพราะมีคนให้ท้ายแบบนี้ลูกสองคนจึงรั้นพูดไม่ฟัง ขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รถตู้สีดำเงาวับก็มาจอดที่ไร่ธารธารา สองสามีภรรยายืนยิ้มกว้างรอรับแขกที่ลานจอดรถ
“สวัสดีค่ะคุณอินธร คุณอนันต์ คุณชุติมา”
“สวัสดีครับคุณจริญ คุณสุภา /สวัสดีค่ะ ”
สองบ้านทักทายกันแบบไม่เป็นกันเองนัก เพราะทุกอย่างมันแค่เรื่องของผลประโยชน์
“แจนไหว้ไหว้ผู้ใหญ่ซะสิลูก นี่ค่ะยัยแจนลูกสาวคนเดียวของเรา ”
ร่างบางในชุดเดรสทันสมัยเนื้อผ้าอย่างดี ยืนระบายยิ้มบางๆเขินอาย ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ เพราะถูกใจหนุ่มหล่อที่ยืนไม่สนโลกอยู่ด้านหลังสุด
“สวัสดีค่ะ ”
มือเล็กประนมไว้ที่กลางอก แล้วไหว้ทักทายผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม
“จ๊ะ/อื้มหน้าตาสะสวย กิริยามารยาทถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวนะคุณจริญ ฮ่าๆๆๆ”
อินธรรับไหว้ พร้อมชื่นชมในกิริยามารยาทของแจน ลูกสาวคนเดียวของจริญกับสุภาอย่างถูกใจ
“ลีโอมานี่สิลูก มาไหว้คุณพ่อคุณแม่ของหนูแจนเขาเร็ว ลีอาร์ด้วยลูกมา”
ร่างหน้าถูกดันให้ขึ้นมายืนด้านหน้าอย่างไม่เต็มใจ และยังมีน้องสาวหน้าตาสะสวยยืนอยู่ข้างๆ
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”
แต่เขาก็ยอมไหว้ผู้ใหญ่ฝั่งนั้น แล้วมองดูหน้าสวยของแจนเพียงเสี้ยว ก่อนจะมองดูวิวทิวทัศน์โดยรอบ
“จ๊ะสวยหล่อทั้งคู่เลย/เหอะ!!หน้าตาถอดแบบคุณอนันต์มาเลยนะครับเนี่ย”
พ่อกับแม่ของแจนก็รับไหว้ และยังชมว่าที่ลูกเขยว่าหน้าตาดีอีก แต่ลีโอก็เอาแต่หน้านิ่ง
จนแจนดูหน้าเจื่อนลง
“เอ่อ เข้าบ้านกันดีกว่านะคะ ดิฉันเตรียมตั้งโต๊ะอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว”
สุภาเห็นสองหนุ่มสาวดูอึกอัก จึงรีบตัดบทชวนเข้าบ้านซะเลย
“อะอ้อ ไปๆผมได้ข่าวว่าชาที่นี่อร่อยมาก ได้มาแล้วก็จะขอชิมให้ชื่นใจหน่อยนะครับ”
ผู้ใหญ่เดินเรียงรายกันเข้าไปด้านใน ตรงนี้จึงเหลือแค่ลีโอกับลีอาห์ ที่รอคิวเดินเข้าไปในบ้าน
“ไปเถอะพี่ลีโอ ว่าที่พี่สะใภ้สวยจะตาย”
ลีอาห์จับแขนพี่ชาย แล้วดึงให้เดินตามผู้ใหญ่เข้ามาภายในบ้าน บ้านไม้สักสองชั้นใหญ่โตหวือหวาอลังการงานสร้าง ตั้งตระหง่านโดดเด่นเห็นแต่ไกลในย่านนี้ โดยรอบเต็มไปด้วยไร่ชา
อีกฝั่งยังมีไร่สตอเบอรี่ และผลไม้อีก2-3ชนิด อีกโซนก็จะเป็นเหมือนโฮมสเตย์ เรียงรายกันเป็นแถวสวยงาม เอาไว้ให้ลูกค้าได้มาพักเพียงคืนละ3500ต่อห้อง
“มากันแล้วเหรอคะ สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”
พอเดินมาถึงภายในบ้าน พ่อกับแม่ของจูนรวมถึงคุณตาคุณยาย ต่างก็ทักทายกันตามมารยาท
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”
ลีโอมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองซักพัก มันดูคุ้นอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเคยเจอกันนั่นแหละ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
“เชิญตามสบายนะคะ เดี๋ยวบอกให้เด็กเอากระเป๋าคุณๆ ไปเก็บไว้ในบ้านพักvipเลยนะ”
คุณยายของจูนใส่ใจทุกรายละเอียด ดูแลแขกผู้มาเยื่อนเป็นอย่างดี
“เดี๋ยวผมว่าเราทานอาหารให้อิ่มท้องกันก่อนดีกว่านะครับ แล้วค่อยมาคุยเรื่องของเด็กๆกัน”
จริญเชิญทุกคนให้ทานอาหารกันก่อน ส่วนเรื่องของหนุ่มสาวค่อยว่ากัน แจนได้แต่เขินอายเพราะคู่ดูตัวถูกใจเธอเป็นอย่างมาก
“ลีโอ ไปนั่งตรงนั้นสิไป ”
แล้วเขาก็ต้องเดินไปนั่งข้างๆแจนอย่างจำใจอีกครั้ง เพราะอนันต์บังคับทางอ้อมจนเขาปฏิเสธอะไรไม่ได้ จำเป็นต้องทำตามไปก่อน
“อุ้ย!! พอนั่งข้างๆกันแล้ว ยิ่งดูสง่างามส่งเสริมกันเข้าไปใหญ่”
สุภาเอ่ยชมอย่างโจ่งแจ้ง ผู้ใหญ่นี่ไปสรรหาคำชมมาจากไหนกันนะ ถึงได้ชมได้โอเวอร์ขนาดนี้
“จริงด้วยค่ะคุณสุภา ลูกเราช่างเหมาะสมกันเหมือนกิ่งทองใบหยก”
ชุติมาพูดเสริมอย่างเห็นด้วย
“แบบนี้ผมว่าคงมีงานมงคลเร็วๆนี้แน่ครับ ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ ฝั่งนี้ไม่ขัดอยู่แล้วครับ”
ปู่อินธรพูดจบก็หัวเราะชอบใจ แต่ทำเอาลีโอถึงกับหลับตาขับไล่ความโมโห ที่มันกำลังครุกรุ่นเดือดปุดๆอยู่ในอก ไม่อย่างทำอะไรให้เสียหน้าเสียตาครอบครัว จึงได้แต่เงียบข่มอารมณ์เอาไว้
“อย่ามัวแต่คุยกันเลยค่ะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นเสียก่อน”
ยายของจูนรีบบอกให้ทุกคนทานข้าว
“ขอโทษนะคะที่มาช้า”
ร่างบางหน้าตาสะสวยในชุดเดรสสีครีม น่ารักจิ้มลิ้ม ผิวขาวราวหยวกกล้วย เดินรีบๆลงมาจากชั้น2ของบ้าน แล้วรีบขอโทษผู้ใหญ่ที่มาไม่ทันเวลาอาหาร จนคนที่นั่งหันหลังให้อย่างลีโอ ต้องรีบหันไปมองเพราะคุ้นหูเสียงเธอเหลือเกิน
“พี่ลีโอ”
แต่พอลีโอหันกลับไปมองแค่นั้นแหละ จูนก็เผลอเรียกชื่อเขาอย่างดังเพราะตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ตรงนี้ได้ สองคนจ้องหน้ากับแบบงงๆอยู่พักหนึ่ง และเป็นเธอที่ต้องหลบสายตาคู่นั้นเขาไป ภายในใจได้แต่จุก เพราะดูแล้วคนที่มาดูตัวกับพี่สาวเธอ คือพี่รหัสลีโอและยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่เธอชอบอีก มิหนำซ้ำเธอยังมีอะไรกันกับว่าที่พี่เขยตัวเองอีก
“อ้าว!!สองคนรู้จักกันเหรอเนี่ย”
เป็นจริญที่ถามขึ้น มองหน้าหลานสาวกับว่าที่ลูกเขยเพื่อรอคำตอบ
“อะอ้อ คือแบบนี้ค่ะคุณลุง พี่ลีโอเป็นพี่รหัสจูนค่ะ”
จูนรีบอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ ถ้านึกทันคงแสร้งไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ ทำไมมันจุกแบบนี้นะจูน
พี่ลีโอคือคู่ดูตัวของพี่สาวตัวเอง จูนถึงกับ น้ำตาตกใน อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ เจ็บจี้ดไปทั้งใจเลย
“จริงเหรอลีโอ /จริงครับ”
อินธรรีบถามหลานชาย ไม่รอให้ปู่รอนานลีโอ
รีบตอบกลับทันที
“มานั่งข้างแม่นี่มะลูกไหว้ผู้ใหญ่ด้วย คนนี้เป็นลูกสาวดิฉันเองค่ะ”
แม่ของเธอเรียกให้มานั่งฝั่งตรงข้ามกับลีโอ
พร้อมบอกให้เธอไหว้ผู้ใหญ่บนโต๊ะอาหารอีกด้วย
“สวัสดีค่ะ”
จูนไหว้ทุกคนบนโต๊ะที่เป็นญาติของลีโอรวดเดียว
“จ๊ะ/ลูกบ้านนี้หน้าตาดีทุกคนเลย ถ้าผมมีลูกชายอีกคนคงต้องจองหนูจูนไว้แล้วละครับ”
อนันต์พูดอย่างไม่จริงจังนัก จูนไม่กล้ามองหน้าพี่รหัสตัวเอง เอาแต่ก้มหน้ามองจานข้าว ส่วนอีกคน จ้องหน้าคนที่ตามหาที่อยู่ของเธอทั้งคืนไม่วางตา
อะไรโลกมันจะกลมขนาดนี้
“ลูกสาวดิฉันยังไม่โตเลยค่ะ กิริยามารยาทสู้ยัยแจนพี่สาวไม่ได้ รายนั้นเค้าเรียบร้อยค่ะ”
แม่ของจูนพูดอย่างถ่อมตัว แต่จูนกลับน้ำตาแทบไหล ที่แม่พูดเท่ากับว่าเธอไม่มีอะไรดีสู้พี่แจนได้เลย พี่ลีโอกับพี่แจนเหมาะสมกันดีแล้ว
ไม่สิพวกเขาก็มาดูตัวกันอยู่แล้วหนิ
“เอ่อ จูนขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ ขอโทษนะคะที่จูนเสียมารยาท”
ทางที่ดีพาตัวเองออกจากตรงนี้ไปจะดีที่สุด นั่นคือสิ่งเดียวที่เธอคิดได้ อย่าให้น้ำตาต้องมาไหล
ต่อหน้าใครเลย
“อ้าวจูนลูก เด็กคนนี้จริงๆเลย”
แม่ของจูนส่ายหัวตามลูกสาวเบาๆ
“ทานต่อเถอะค่ะ ขอโทษด้วยที่ลูกสาวเสียมารยาท”
ลีโอไม่ได้ฟังเสียงพูดคุยบนโต๊ะอาหารอีกต่อไป
แต่มองตามแผ่นหลังเล็กจนลับตา ถ้าเป็นที่กรุงเทพเขาตามไปกระชากแล้ว นี่เชียงใหม่ไง
เขาแทบทำอะไรไม่ได้เลย
- Writer
