เมสันยืนมองผ่านกระจกบานเล็กที่ประตูหน้าห้องพักฟื้นวีไอพีเข้าไปภายในห้อง มองเห็นลัลดากำลังโอบกอดลูกสาวเอาไว้ในอกและร้องไห้ด้วยความยินดี เขารู้สึกตื้นตันใจไปหมดที่เห็นลัลดามีความสุข แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ เขาดีใจมากที่เด็กไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่ลัลดาหวาดกลัว
“น่าแปลกนะครับที่เด็กไม่ได้เป็นอะไรเลย”
กุมารแพทย์ที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาลของเขาเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยไม่ต่างจากเขานัก
นั่นสิ แปลกมาก แล้วลัลดาไปเอามาจากที่ไหนว่าลูกสาวของตัวเองบาดเจ็บหนัก
“น่าจะมีการสื่อสารอะไรกับญาติคนไข้ผิดพลาด”
เมสันตั้งข้อสังเกต แต่คู่สนทนาของเขากลับคิดต่าง
“แต่ผมว่าถ้าแค่สื่อสารผิด ทำไมคุณลัลดาแม่ของเด็กถึงได้เข้าใจผิดไปใหญ่โตขนาดนั้นล่ะครับ”
คิ้วของเมสันขมวดมุ่น ก่อนที่เขาจะตัดบท “เดี๋ยวผมจะถามเรื่องนี้จากเพื่อนของผมที่อยู่โรงพยาบาลนั้นเองครับ น่าจะรู้เรื่องจริงได้ไม่ยาก เพราะถ้าจะผิดพลาดกันมากขนาดนี้ คงต้
