ภรรยาลับ ขุนนางร้าย

ใช้นางเป็นเหยื่อล่อ

วันที่สามรถม้าของรุ่ยเผิงก็เดินทางมาถึงเมืองกว่างหนาน เขาให้เสี่ยวซีออกไปสืบเรื่องภายในเมืองตอนนี้มาให้เขา

เพียงไม่นานข่าวที่เสี่ยวซีกลับมาแจ้งก็ทำให้รุ่ยเผิงรีบออกไปจากโรงเตี๊ยมทันที มีสตรีเสียชีวิตเพิ่มอีกหนึ่งรายแล้ว

“รั่วอิน เจ้าอยู่แต่ในโรงเตี๊ยมเล่า อย่าได้ออกไปจากห้องเด็ดขาด” เขาเอ่ยสั่งนางเสียงเข้ม

เพราะคนร้ายเลือกลงมือกับสตรีที่มีใบหน้างดงาม เขาไม่รู้ว่าการพารั่วอินมาด้วยในครั้งนี้คิดถูกแล้วหรือไม่

“เจ้าค่ะ” นางรับคำ ก่อนจะช่วยเขาสวมเสื้อคลุม

รุ่ยเผิงยืนมองร่างของหญิงสาวที่ไร้วิญญาณร่วมกับชาวบ้านที่มาดูเหตุการณ์ จากร่องรอยนางน่าจะถูกร่วมรักก่อนจะเสียชีวิต ทั้งจะรอยนิ้วมือที่รอบลำคอ ดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว

เพราะเขาไม่ได้เปิดเผยตัวตน จึงไม่อาจเข้าไปร่วมตรวจสอบร่างของหญิงสาวได้

“นายท่าน” เสี่ยวซีร้องเรียก เมื่อเห็นศพถูกพาออกจากพื้นที่ไปแล้ว

“ตามไป ระวังอย่าให้ถูกสงสัยได้”

รุ่ยเผิงสงสัยว่าคนร้ายจะเป็นคนมีอำนาจ เพราะร่องรอยที่ทิ้งไว้มากเพียงนี้ อู่จั้ว (เจ้าหน้าที่ชันสูตร) ไม่มีทางที่จะระบุตัวคนร้ายได้ยากเพียงนี้

หลายวันที่ผ่านมารั่วอินนางถูกทิ้งให้รออยู่ที่โรงเตี๊ยมเพียงลำพัง รุ่ยเผิงกลับมาจากด้านนอกก็มืดค่ำจนบางครั้งนางหลับไปแล้วก็มี

แต่วันนี้เขามิได้ออกไปด้านนอก ทั้งยังอยู่เป็นเพื่อนนางทั้งวัน พานางออกไปซื้อของและเที่ยวชมเมืองอย่างใจกว้าง

เสี่ยวซีมองแผ่นหลังของผู้เป็นนายอย่างกังวล เขาไม่คิดว่ารุ่ยเผิงที่ดูเหมือนจะรักรั่วอินเข้าให้แล้ว กับใช้ความงามของนางเพื่อให้คนร้ายเผยตัวออกมา

แม้หลายวันที่ผ่านมาจะสืบจนรู้ตัวของคนร้ายแล้ว แต่ไม่อาจจะเข้าทำการจับกุมได้ในทันที หากไม่ทำให้คนร้ายลงมืออีกครั้ง เขาเชื่อว่าถึงอย่างไรก็ไม่อาจเอาผิดคนร้ายได้

เรื่องนี้รุ่ยเผิงไม่ใช่ว่าเขาไม่กลัวว่ารั่วอินนางจะตกอยู่ในอันตราย แต่เพราะเขารู้ว่าเขาต้องเขาช่วยนางไว้ได้ทันอย่างแน่นอนจึงใช้นางในแผนการนี้

รั่วอินที่ไม่รู้เรื่องอันใดก็ซื้อของอย่างสนุกสนาน และเป็นอย่างที่รุ่ยเผิงคิด เมื่อความงามของนางทำให้ชาวเมืองกว่างหนานต่างหันมาสนใจนางเพียงผู้เดียว

ไม่นานคนของตู้เสียน บุตรชายของท่านเจ้าเมืองตู้ก็กลับไปบอกผู้เป็นนายถึงความงามที่น่าตกตะลึงของรั่วอิน

ตู้เสียนแม้จะถูกบิดากักขังอยู่ในเรือน ก็ไม่อาจทนความอยากรู้เรื่องความงามของรั่วอินได้ จึงได้แอบหนีออกมาจากจวนในที่สุด

เพราะเขามีความชอบที่ประหลาด ทั้งชอบสตรีที่มีใบหน้างาม แล้วยังมีชื่นชอบจะเห็นสตรีเจ็บปวดยามร่วมรักอีกด้วย เมื่อก่อนก็เพียงแต่กระทำกับบ่าวในจวน เมื่อตายลงเรื่องก็ไม่ส่งไปถึงด้านนอก

แต่มันก็เพียงความสนุกในช่วงแรกของเขาเท่านั้น เมื่อหนึ่งเดือนก่อน เขาออกไปดื่มสุรากับสหาย ระหว่างทางที่กลับจวนเห็นสตรีกำลังเดินทางกับเรือน เขาจึงฉุดนางไปกระทำชำเรา แล้วเผลอรุนแรงกับนางจนตายคามือ

ศพถูกทิ้งลงน้ำอย่างไม่ไยดี เพราะการกระทำในครั้งนั้นทำให้เขาตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมา แม้หญิงคณิกาบางคนจะชื่นชอบความรุนแรงเช่นที่เขากระทำ แต่พวกนางก็ไม่ได้สร้างความตื่นเต้นให้เขาได้มากเช่นนี้

เมื่อมีศพแรกย่อมมีศพอื่นตามมา พอมาถึงศพที่สาม ท่านเจ้าเมืองตู้ถึงได้รู้ว่าเป็นฝีมือของบุตรชายตน หลักฐานทั้งหมดเขาก็สั่งให้เจ้าหน้าที่จัดการอย่าให้ชี้มาถึงตัวบุตรชายได้ แม้จะสั่งให้คนเฝ้าตู้เสียนอย่างดีแล้ว เขาก็ยังหนีออกจากจวน จนมีศพที่สี่ที่ห้าตามมา

รุ่ยเผิงเมื่อเห็นบ่าวของตู้เสียนรีบร้อนออกไปทันที ก็รู้ได้ว่าปลากินเบ็ดที่เขาหย่อนเอาไว้แล้ว รุ่ยเผิงยังพารั่วอินนางเดินเที่ยวต่อ จนเมื่อเห็นตู้เสียนเห็นใบหน้าของรั่วอินแล้วเขาก็พานางกลับไปที่โรงเตี๊ยม

ตลอดทางที่กลับสีหน้าของรุ่ยเผิงไม่สู้ดีนัก เขาเริ่มกลัวว่าจะเกิดเรื่องที่เขาควบคุมไม่ได้ขึ้น ยิ่งเห็นแววตาที่หื่นกระหายของตู้เสียนมองมาที่รั่วอิน เขาก็อยากจะเข้าไปสังหารตู้เสียนเสียเดี๋ยวนั้น

แต่เพราะเรื่องการตายต่อเนื่องของสตรีในเมืองกว่างหนาน ฮ่องเต้สั่งการเรื่องนี้มาด้วยพระองค์เอง เขาจำต้องจับตู้เสียนให้ได้คาหนังคาเขา

“นายท่าน” รั่วอินเอ่ยเรียกรุ่ยเผิง เมื่อมือของเขาที่กุมมือของนางอยู่บีบแน่นขึ้นจนนางเจ็บ

“เจ็บมากหรือไม่” เขาลูบมือนางอย่างเอาใจ

“ไม่เจ้าค่ะ” นางยิ้มหวานให้เขา

รุ่ยเผิงให้นางเรียกเขาว่านายท่าน เพื่อที่ผู้อื่นจะได้ไม่รู้ถึงตัวตนของเขา

“รั่วอิน ข้าต้องออกไปสืบคดี เจ้าอยู่ได้ใช่หรือไม่”

รั่วอินหันมองเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะทุกครั้งที่เขาออกไปสืบคดี นางก็ล้วนอยู่เพียงผู้เดียว

“ได้เจ้าค่ะ” แต่นางก็ยังเอ่ยตอบกลับไป

รุ่ยเผิงมองนางอยู่ครู่ ก่อนที่เขาจะออกไปจากห้อง รุ่ยเผิงไม่ได้ออกไปจากโรงเตี๊ยม แต่เขาเพียงไปอยู่ห้องด้านข้างแทน หากมีเรื่องอันใด เขาจะได้เข้ามาช่วยนางได้ทัน

รั่วอินที่อยู่ในห้อง นางก็คิดจะอาบน้ำ เพราะเนื้อตัวของนางมีแต่เหงื่อจากการที่ออกไปเดินซื้อของมาทั้งวัน รั่วอินจึงออกไปสั่งเสี่ยวเอ้อให้ยกน้ำเข้ามาให้นาง

ตอนที่นางกำลังอาบน้ำอยู่ นางก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังพยายามเปิดเพื่อจะเข้ามาด้านใน นางคิดว่าเป็นรุ่ยเผิงที่กลับมาจึงได้ลุกออกจากอ่างน้ำ เพื่อไปเปิดประตู

แต่นางที่ยังไม่ทันได้สวมเสื้อผ้าให้ดี ประตูห้องก็ถูกเปิดออกเสียก่อนแล้ว รั่วอินหันไปมองอย่างตกใจ แต่กลับพบบุรุษที่นางไม่เคยเห็นหน้ายืนจ้องมองด้วยแววตาตกตะลึง

“งามนัก” ตู้เสียนเอ่ยออกมาราวกับอยู่ในห้วงฝัน

เขาหลับนอนมากับสตรีนับไม่ถ้วน แต่สตรีที่อยู่ตรงหน้า ต่อให้ทั้งหมดมารวมกันก็ไม่อาจเทียบไป ทั้งขาขาวที่ยาวเรียว ผิวขาวดั่งหิมะ ใบหน้าที่งดงามจนไม่อาจจะละสายตาได้