หลังจากที่ม่านมุกนั่งเล่นกับแม่บ้านจนมืดค่ำ เธอก็ขอตัวกลับขึ้นไปนอนก่อนเพราะยังเพลียไม่หาย และกลัวไข้จะกลับมาอีกด้วย ม่านมุกล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหน่าย แค่เธออยู่นิ่งๆพ่นลมหายใจทิ้งไปวันๆมันก็น่าเบื่อสำหรับเธอมากเลย เธอนอนเล่นพลิกไปพลิกมาเรื่อยๆจนเผลอหลับไป รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็มีมือปริศนามาวางพาดอยู่ที่เอวของเธอแล้ว
"อื้อ...ใครเนี่ย!!" เธอพูดออกมาอย่างตกใจเบิกตาโพลงมองร่างใหญ่ท่ามกลางความมืด
เจ้าของร่างนั้นคือนักรบ เขานอนหลับนิ่งสนิทลมหายใจถูกพ่นออกมาอย่างหม่ำเสมอ ม่านมุกค่อยๆจับมือของนักรบออกวางไว้ข้างตัวของเขา แล้วค่อยๆลุกออกจากเตียงไปในห้องน้ำ
แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นนักรบนั่งพิงหัวเตียงอยู่แล้ว
"คุณ!! อะ...เอ่อ...ฉันทำให้คุณตื่นหรือเปล่า"
"เปล่า ฉันยังไม่ได้นอนต่างหาก" นักรบพูดเสียงเรียบ มันจะเป็นไปได้ยังไงกันเมื่อครู่นี้เธอยังมองเห็นนัก
