ภรรยารักของไตรภูมิ

11. ตรงไหนที่ไม่รับผิดชอบ 18+

ปัก ปัก ปัก

"ซู๊ดดด" สะโพกสอบกระแทกใส่ร่องคับแคบอย่างหนัก มันบีบรัดลำเอ็นชายได้ทุกจังหวะ ให้ร่างสูงเสียวสยิวเปล่งเสียงครางต่ำในลำคอหนาไม่หยุด

มือหนาช้อนไปบีบกอบกุมเนื้ออกอวบขาว นวดเฟ้นใช้ปลายเล็บสั้นจิกยอดทับทิมสีหวาน ทั้งยังสลับก้มลงไปดูดดื่มอย่างกับทารกหิวโหยน้ำนมมารดา รสหวานยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบในกายชายซ้ำๆ

"อื้อ..พี่ไตรอย่าทำแรง..อ๊า ณิไม่ไหว" ร่างอรชรเหมือนตกอยู่ในห้วงปรารถนา เธอไม่รับรู้สิ่งรอบด้านเลย นอกจากแรงกระแทกใส่ในร่องสาวซ้ำๆ จนมีหวานไหลพร้อมออกมากับคราบคาวหนัก กลิ่นมันตีตื้นสองปลายจมูกคละคลุ้ง

เรียวขาอ่อนทั้งสองข้างยิ่งโดนรั้งแนบข้างเอวสอบ เกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วห้องของร่างสูง ทำเนินสาวแดงเถือกเป็นช้ำจนมองเห็นได้ชัด

"โทษของผู้หญิงที่ชอบอ่อยมันไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะณิชา" เขาช้อนเอาร่างอรชรให้ลงมานอนคว่ำหน้าไปกับโต๊ะทำงาน ไม่สนใจสิ่งของราคาแพงขนาดไหนจะหล่นลงบนพื้นห้อง

รวบไปใต้ท้องน้อยให้สะโพกมนแอ่นกระดกมาทางข้างหลัง ถึงจะสอดใส่แท่งความเป็นชายใส่ ให้มันเข้าลึกได้มากกว่าท่าเมื่อกี้

"อื้อ..มันลึกจัง..อ๊าอ๊ะไม่เอาอย่างนี้พี่ไตร.." ณิชาแทบร้องไม่ออก กับจังหวะถาโถมใส่ร่องสาวอย่างหนัก แถมมันยังเข้าไปลึกจนเธอหน่วงท้องน้อยได้ทุกจังหวะ

ร่างสูงจงใจกระแทกใส่ปล่อยอารมณ์ดิบไม่สนใจว่าผู้รองรับจะไหวได้แค่ไหน จนมันทำเธอตัวอ่อนโยนตามแรงกระทบใส่ ลืมไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ปัดป่ายมือบางมากำจิกต้นขาใหญ่แบบไม่รู้ความหมาย

ปัก ปัก ปัก

ปัก ปัก ปัก

"ยิ่งเธอครางดังพี่ยิ่งชอบเสียงเธอนะ..อ่า" ลำคอหนาเปล่งเสียงครางต่ำ ฟาดมือหนาใส่บั้นท้ายขาวกลมมน ระหว่างที่รัวสะโพกแกร่งแอ่นกระแทกใส่ มันคอยจะดีดเด้งสู้ได้น่าหมั่นเขี้ยว

ไตรภูมิโน้มตัวลงมาแนบจูบบนไหล่เปลือย ขยับไล่มายังท้ายทอยเล็กมีไรผมอ่อนๆ พอร่ำไร ถึงจะขบเม้มตามผิวลำคอระหงบอบบาง ทำคนใต้ร่างขนลุกชันไปแทบทั้งตัว

ร่องคับแคบมันคอยขมิบตอดแท่งชายในกายสาวตอบ พาลให้สยิวซ่านเสียวหนักขับออกมาเป็นแรงกระแทกกระทั้น

"อื้อ..ณิไม่ไหวนะพี่ไตร..พอก่อนได้ไหม..อื้อ" ใจจะขาดแทบทุกจังหวะแรงกระแทกใส่ มันหน่วงในท้องน้อยจนร้อนวูบวาบ สองขาอ่อนสั่นเทาไปหมดเลย

"ถ้าเราจะทดลองก่อนคืนเข้าหอก็ไม่เลวนะ" ร่างสูงขยับตัวใหเ้ช้าลง ค่อยๆ สอบเข้าออกจงใจทรมานคนใต้ร่าง มันยิ่งเสียวซ่านทุกแรงเสียดสี รับรู้ได้ว่าร่องสาวขมิบลุ้นไปทุกจังหวะ

ผนังโพรงนุ่มแนบลำชายไม่หยุด แต่ในความสวาทของเรือนร่างบริสุทธิ์มันไม่ได้มีผลต่อเขาสักนิดเดียว แต่ความต้องการอยากเอาชนะและปลดปล่อยทั่วไป

"ไม่เอาแล้วแค่รอบนี้รอบเดียวพอ..อื้ออ๊ะอ๊ะ" ณิชาบอกเสียงสั่นระริก กำจิกข้อมือหนาหวังข่มความทรมานไว้ เมื่อแท่งความเป็นชายชักรูดใส่ร่องสาวทีละช้าๆ ดึงดูดจังหวะอัตราการเต้นของหัวใจดวงน้อยไปด้วย เธอเกือบลืมหายใจบางจังหวะซะแล้ว

"พี่ก็ต้องทำให้คุ้มหน่อยสิ" มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ล้วงมือมาคลี่แหวกกลีบพูงาม แล้วแอ่นสะโพกแกร่งออกรุนแรง ให้มันลึกจนสุดความยาวไปในทุกจังหวะ

"อื้อพี่ไตรพอก่อน...อ๊ะอ๊ะอื้อ!" ร่างอรชรตัวสั่นเทิ้มรับรู้ว่าร่างสูงปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นใส่เต็มร่องสาว มันร้อนวูบวาบขึ้นในกายด้านรวดเร็ว

"รีบใส่เสื้อผ้าซะ" ฝ่ายคนบอกถอนเอาลำโคนชายออกมา พบคราวคาวไม่ต่างจากเมื่อวาน มีน้ำหลากหลายไหลออกจากร่องสาวลงขาอ่อน ยกเว้นเสียว่าณิชาตัวแข็งทื่อผิดกับเมื่อกี้

"....." หยดน้ำตากระทบลงบนแก้มเนียน ความรู้สึกเธอพังสลายไม่เหลือชิ้นดีจากการกระทำของไตรภูมิ มันคือการดูถูกทั้งร่างกายและคำพูด

"หรือจะให้พี่ทำต่อ?"

เพี๊ยะ! ฝ่ามือบางฟาดใส่ใบหน้าหล่อเหลาทันที แล้วรีบรวบชุดเดรสขึ้นมาใส่เหมือนว่าตัวเองไร้ค่านัก ที่ให้เขาเชยชมเสร็จก็โดนทิ้ง

"เธอกล้าทำพี่งั้นเหรอณิชา!" ไตรภูมิตะหวาดเสียงดังลั่นห้อง

"พี่ไตรน่ารังเกียจ! เห็นณิเป็นแค่ที่ระบายเหรอ คิดจะทำอะไรกับณิก็ทำก็ทำอย่างนั้นเลยไม่ถามความรู้สึกณิบ้าง!"

"แล้วผัวเมียจะเอากันมันแปลกตรงไหนณิ! ตรงไหนบ้างที่พี่ไม่ได้รับผิดชอบเธอ!" เขากระชากเรียวแขนเล็กอย่างไม่ยอมให้ณิชาเดินหนี คิดว่าทำเขาเจ็บแล้วจะต้องหยุดให้ผู้หญิงนิสัยเสียอย่างเธอหรอกเหรอ

"รับผิดชอบเหรอคะ! รับผิดชอบยังไงคิดว่าแค่จดทะเบียนแล้วมันจบ จะทำยังไงกับณิต่อก็ได้เหรอ...พี่ไตรแมร่งโครตเห็นแก่ตัวเลย!"

เธอกระชากตัวเองออกจากมือหนา มันเสียใจเกินพอแล้วกับการกระทำที่โดนว่าที่เจ้าบ่าวดูถูกซ้ำซาก รีบคว้ากระเป๋าสะพายเตรียมจะเดินหนีออกห้อง เรื่องอะไรเธอก็จะไม่ขอร้องให้เขามาช่วยอีกแล้ว

"จะหนีไปไหน? เธอคิดว่าจะหนีพี่รอดงั้นเหรอณิชา!" เขารีบพุ่งมาช้อนอุ้มคนอวดดีด้วยแขนข้างเดียว แล้วเดินตรงไปยังห้องพักผ่อนส่วนตัวอีกประตูนึง

"อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้พี่ไตรยังไม่พอใจอีก จะทำอะไรณิงั้นเหรอ ต้องเอาให้ตายคาเตียงไปเลยใช่ไหม!" เธอเองก็โมโหสุดจะเกินทน ในเมื่อเขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงใจง่าย มือบางเลยกระชากชุดเดรสออกจากเรือนร่างสาว ให้เขาได้เห็นผลงานบนร่างอรชรที่เพิ่งมีแต่รอยจ้ำเขี้ยวจากฝีมือเขาทั้งนั้น

"คิดว่าไง คิดว่าพี่จะต้องรู้สึกอะไรดีล่ะ?"

"แสดงว่าไม่คิดอะไรจริงๆ สินะ ณิโครตคิดผิดเลย! คิดผิดที่นึกว่าจะฝากชีวิตไว้กับไตรได้ สุดท้ายมันก็แค่ภาพลักษณ์นิสัยจอมปลอม!" บนหน้าสวยมีน้ำตาไหลพรากลงเต็มใบหน้าสวย

ก็อก~ ก็อก~

"คุณไตรภูมิคะ ทนายที่นัดไว้มารอแล้วนะคะ" เสียงเคาะเรียกจากประตูหน้าห้องทำงานดังเข้ามา ทำให้ทั้งสองคนต้องหยุดนิ่งฟัง

"พี่ให้เวลาเธออีกนิดเดียว ไม่งั้นเรื่องวันนี้จะไม่เกิดขึ้นแล้วจะไม่ช่วยเหลือเรื่องครอบครัวเธออีก" น้ำเสียงเข้มพยามสะกดกลั้นอารมณ์เดือดดาลหนัก ไม่มีแม้แต่จะมองสภาพสะบักสะบอมบนร่างกายอรชรที่น่าดูเลยสักนิด

"ณิต้องขอบคุณพี่ไตรสินะ.."

"เธออย่าทำให้พี่ต้องโมโหไปกว่านี้นะณิชา!"

"งั้นเชิญพี่ไตรออกไปก่อนเถอะค่ะ ไว้ณิจัดการตัวเองเสร็จจะรีบออกไป"

ตุ๊บ~ สิ้นเสียงเปิดปิดประตูทำคนตัวเล็กปล่อยน้ำตาร้องไห้โฮออกมา ทรุดนั่งอยู่บนเตียงนอนมันอ่อนแรงไปหมดแล้ว เหมือนว่าตัวเองน่าเวทนาสุดๆ นับตั้งแต่มีชีวิตมาเลย

เพียงเพราะคนๆ เดียวที่ทำให้เธอรู้สึกไร้ค่ามากขนาดนี้ ได้แต่ก่นร้องไห้ตามลำพัง ดึงเอาผ้านวมขึ้นมาซับน้ำตาอย่างไม่มีที่ระบายไหนอีกแล้ว

.................