ร้ายจำนนรัก

บทที่ 5 ความจริงอีกมุม 2

ดนุวัศสีหน้ามืดครึ้มยิ่งกว่าเดิม ผู้หญิงบ้า! ตื่นมาปุ๊บ ก็ร้องจะขอหย่าปั๊บ

“ไม่หย่า!” เขาตอบเสียงแข็ง

“จะยื้อไว้ทำไม” เธอถามอย่างไม่พอใจ

“ฉันพอใจ” เขายักไหล่

“ปล่อยโปรดไปไม่ได้เหรอคะ”

ดนุวัศมองหญิงสาวที่เอ่ยขอร้องเขาด้วยแววตาร้าวราน ก่อนจะย้อนถามกลับด้วยสีหน้าเมินเฉยว่า

“ฉันปล่อยเธอ แล้วใครจะปล่อยฉันล่ะ ในเมื่อเธอทำให้ฉันทุกข์ ฉันก็จะไม่ยอมให้เธอมีความสุข เราอยู่ทรมานกันไปแบบนี้แหละดีแล้ว”

โปรดปรีดารู้สึกหมดแรงขึ้นมาดื้อๆ ในอกมันปวดจนตื้อไปหมด แม้แต่จะอ้าปากพูดก็ยังเหนื่อยเกินไป สามปีมานี้เธออยู่กับดนุวัศด้วยความระมัดระวังจนแทบไม่เป็นตัวเอง กังวลว่าเขาจะโกรธ คอยมองสีหน้าอารมณ์เขาอยู่เสมอ แค่เห็นเขาขมวดคิ้วนิ่วหน้าเพียงนิดก็ร้อนใจจนอยู่ไม่สุข เธอถ่อมตัวถึงขั้นเจียมเนื้อเจียมตัว ด้อยค่าตัวเองต่ำยิ่งกว่ามดตัวหนึ่งเสียอีก เพียงเพื่อแลกกับเศษเสี้ยวความสงสารจากเขา

น่าสมเพชชะมัด!

ทำไมต้องรักคนอื่นจนลืมรักตัวเองขนาดนั้นด้วย?

เป็นสิ่งที่เธอเฝ้าถามและหาคำตอบว่ามันคุ้มกันไหม ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่คุ้มเลย เธอไม่ควรใช้ชีวิตอยู่ใต้เงาของใคร แต่ควรอยู่เพื่อตัวเอง แสวงหาความสุขทดแทนในส่วนของเปรมปรีดีด้วย ตอนนี้เธออยากทำอะไรก็จะทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ จะไม่มัวมานั่งสนใจสังเกตสีหน้าของดนุวัศอีก เช่นตอนนี้เธอไม่อยากจะเห็นหน้าผู้ชายใจดำคนนี้แม้แต่ปลายหางตา ก็สะบัดหน้าทิ้งตัวนอนหันหลังให้เขาไปเสียเลย

แต่คนอย่างดนุวัศหรือจะยอม เขาชังน้ำหน้าเธอก็จริง แต่เกลียดยิ่งกว่าที่โปรดปรีดาเมินเขา เขาเกลียดความรู้สึกที่กลายเป็นแค่อากาศธาตุสำหรับเธอ ไม่มีตัวตนอยู่ในสายตาของเธอ แม้เขาจะชอบทำอย่างนั้นกับเธอบ่อยๆ ก็ตาม อีกอย่างเขายังมีเรื่องคาใจที่รอจะถามเธอให้รู้เรื่องมาหลายวันแล้ว วันนี้เขาจะต้องรู้คำตอบให้ได้

ชายหนุ่มก้าวพรวดเดียวประชิดตัวเธอ มือหนาคว้าหัวไหล่มนบังคับให้เธอพลิกตัวกลับมาหาเขา ก่อนจะเคลื่อนขึ้นกุมข้อมือเล็กทั้งสองข้างจับขึงพืดตรึงสองแขนไว้ข้างศีรษะเธอ โน้มกายคร่อมทับกดดันคนใต้ร่างเอาไว้อย่างแน่นหนา แม้แต่เงาของเธอก็ยังเล็ดลอดออกจากการควบคุมของเขาไม่ได้

“พี่จะทำอะไร ปล่อยโปรด!”

“ตอบคำถามฉันมา เธอเคยบริจาคตับให้เปรมใช่มั้ย”

ดวงตากลมโตเบิกกว้างวูบไหว ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ

เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

ตอนที่ดนุวัศไปเรียนต่อ คืนหนึ่งจู่ๆ เปรมปรีดีก็ปวดท้องมากจนทนไม่ไหว ทั้งครอบครัวต้องเร่งนำส่งโรงพยาบาล กระทั่งตรวพบว่าเป็นโรคตับอักเสบแบบเฉียบพลัน สาเหตุเกิดจากการมีเพศสัมพันธ์ ทำให้ติดเชื้อไวรัส คาดว่าน่าจะเป็นมาสักระยะหนึ่งแล้ว ความรุนแรงนั้นได้ทำลายเซลล์ตับจนเสียหาย ถึงขั้นต้องเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนตับโดยการปลูกถ่ายจากคนในครอบครัว

เธอไม่อยากเห็นเปรมปรีดีต้องมาตายตั้งแต่ยังสาว จึงเป็นคนบริจาคตับให้หล่อน แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอรักพี่สาว อีกส่วนหนึ่งก็เพราะไม่อยากเห็นดนุวัศเสียใจด้วย ดังนั้นเปรมปรีดีจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป

การผ่าตัดครั้งนี้ครอบครัวเธอตัดสินใจเก็บไว้เป็นความลับ พ่อแม่เธอมองว่าเปรมปรีดีชิงสุกก่อนห่ามทั้งที่ยังไม่แต่งงานก็น่าอายพอแล้ว ขืนคนนอกรู้ว่าถึงขั้นติดโรคร้ายอีก ทั้งหล่อนและครอบครัวจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่สำคัญท่านกลัวว่าถ้าครอบครัวดนุวัศรู้เข้าจะไม่สบายใจ รู้สึกว่าเปรมปรีดีมีตำหนิ อาจจะรับกับเรื่องนี้ไม่ได้จนถึงขั้นขอยกเลิกการหมั้นหมายไปเลย เพื่ออนาคตของเปรมปรีดีจึงไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีก เธอเองไม่เคยพูด และมั่นใจว่าพ่อแม่ยิ่งไม่มีทางพูดเป็นอันขาด

ถ้าอย่างนั้นดนุวัศรู้เรื่องนี้มาจากไหน...

“เปรมเคยป่วยเป็นตับอักเสบเฉียบพลัน ต้องได้รับการบริจาคตับจากคนในครอบครัว ซึ่งก็คือเธอที่เป็นน้องสาวฝาแฝด ฉันพูดถูกมั้ย”