โทษทีคนนี้จีนจอง!

EP.3

"ไปส่งจีนได้ไหม จีนคิดว่าจีนเมาจนขับรถไม่ได้แล้วแหละ"

"โกหก"

"ทำไมว่างั้น นี่นอกจากจะไม่มีคำขอบคุณที่เราไปช่วยแล้วยังมาหาว่าเราตอแหลอีก"

"ก็เธอโกหก"

หมอกมองฉันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด และแข็งกร้าวซะจนฉันยังรู้สึกได้ แต่นี่กลับเป็นครั้งแรกเลยที่เขาแสดงความรู้สึกอะไรสักอย่างออกมานอกจากความนิ่งเฉย

"รู้สึกอย่างอื่นนอกจากเย็นชาก็เป็นเหรอเนี่ย?"

ฟึ้บ!

ฉันมองตามมือตัวเองที่ถูกปัดออกอย่างไม่เชื่อสายตา หลังจากฉันพยายามที่จะจับหน้าเขา...ให้ตายเกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำกับฉันขนาดนี้เลยนะเนี่ย

"อย่ามายุ่งกับผมอีก แล้วเงินนี่ก็ด้วยผมไม่ได้ต้องการ"

พรึบ

หมอกวางเงินที่ฉันให้ทิปเขาตลอดทั้งคืนลงบนโต๊ะ และฉันให้เข้าไปเป็นพันแต่เขาเลือกที่จะไม่เอาสักบาทเดียว

"ทำไมล่ะ ขัดสนเรื่องเงินไม่ใช่เหรอเงินขนาดนี้มันก็ควรจะมากพอสำหรับค่าใช้จ่ายหลายอย่างอยู่นะ"

หมอกขมวดคิ้วมองฉันก่อนเขาจะเดินหนีออกไปทิ้งให้ฉันยืนมองตามเขาอย่างไม่เข้าใจ ฉันรู้ว่าเขามันหยิ่ง แน่นอนแหละว่าต้องหยิ่งมากดูจากคำพูดและการกระทำแต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะทะนงตัวขนาดนี้

เห็นแล้วมันยิ่งอยากจะเอาชนะมากขึ้นไปอีก

"เฮอะ"

ฉันหยิบกระเป๋าและเดินออกจากร้านไม่ได้เก็บเงินที่เขาวางทิ้งไว้กลับมา และฉันไม่สนด้วยซ้ำว่าใครจะมาหยิบเอาไปเพราะตอนนี้ฉันกำลังโมโห โมโหจนแม้แต่บุหรี่ที่กำลังสูบไม่ได้ช่วยให้ใจฉันเย็นลงได้แม้แต่นิดเดียว

"แม่ง!"

"ฮ่าๆ พวกมึงดูคนมั่นแม่งโดนเทว่ะ"

พรึบ

ฉันลดบุหรี่ในมือที่กำลังจะสูบลงก่อนจะหันมองพวกที่ฉันเพิ่งเข้าไปขัดขาในร้านเมื่อกี้ และใช่พวกมันแม่งมาเป็นกลุ่มเลยตอนนี้

"ก็สวยอ่ะเนาะความมั่นว่าผู้จะอยากได้ แต่แม่งมึงก็โดนเทไม่ต่างจากพวกกูล่ะวะฮ่าๆ"

"แต่หน้ามันคุ้นมากเลยนะ กูแม่งหาตั้งนานว่ามันคือใคร"

"ใครวะมึง?"

"ก็อีคนร่านคณะบัญชีไงมึง มีคนเดียวอ่ะที่มีเรื่องกับเมียชาวบ้านเขาไปทั่วเพราะไปแย่งผัวเขา"

"โอ๊ย นี่ก็คันเกิน!"

ฉันหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะสูบบุหรี่พร้อมกับหันไปมองพวกหมาหมู่ทั้งหลายก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมาโดนหน้าของสาวประเภทสองหัวหน้ากลุ่มอย่างท้าทายจนมันถลึงตามอง

"เรื่องโดนเทน่ะเรามั่นใจแน่ว่าไม่นานต้องได้ แต่เรื่องความร่านไปทั่วอันนี้ก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันดังไปทั่วได้ไง แต่พอเราเจอพวกเธอเราก็ไม่แปลกใจแล้วในเมื่อโลกเรายังมีพวกปากนกกระจิบนกกระจอกแบบนี้ก็คงไม่แปลกที่จะมีเรื่องซุบซิบกันไม่เว้นแต่ละวัน"

"แล้วมึงมามั่นกับหมอกทำไมก่อน ก็รู้แล้วนิว่าเขาไม่ชอบ!"

"แล้วหมอกชอบเพื่อนพวกเธอเหรอ?"

"เกินไปไหมอีนี่!"

"เอ้า ในเมื่อหมอกยังไม่ได้ชอบใครก็ไม่จำเป็นต้องหลีกทางให้ใครนี่"

ฉันกอดอกมองพวกคนตรงหน้าก่อนจะจ้องไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังยืนหัวหดอยู่ด้านหลังเพื่อนตัวเอง

"ทำไมรึต้องทำตัวขี้แพ้เหมือนยัยนั้นที่เวลาเจอคนที่ชอบดันให้เพื่อนช่วย โทษทีนะขืนทำแบบนั้นมีหวังหมาคาบไปแดกจ๊ะหนู"

"ปากดีขอกูตบสักทีหน่อยเถอะ!"

พรึบ!

สาวประเภทสองพุ่งเข้ามาหาฉันทันที และแน่นอนว่าความเร็วขนาดนี้ฉันหลบไม่ทันแน่นอนฉันเลยเปลี่ยนความคิดที่จะหลบเป็นพุ่งเข้าหาพร้อมกับย่อตัวลงต่ำและชกเข้าที่ท้องเธอเต็มแรงจนมันล้มลงไปกองกับเพื่อนท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆในกลุ่ม

"โอ๊ย!"

"สมัยนี้ใครเขาตบกันแม่"

ฉันแสยะยิ้มมองเธออย่างขำๆ ก่อนจะเดินมาเปิดรถตัวเองแต่ผมดันถูกจิกกระชากโดยเพื่อนอีกคนของนาง และสาวประเภทสองที่ลุกขึ้นมาตบเข้าที่ใบหน้าฉันเต็มแรงจนใบหน้าฉันหันตามแรงตบ

เพียะ!!

"เอามันอีกอีบอม!"

"เออมึงจับมันไว้แน่นๆ!"

"อีพวกหมาหมู่เอ๊ย!"

มารุมกูแบบนี้แล้วคิดว่าคนอย่างกูจะยอมพวกมึงรึไงวะอีพวกหมา!

(หมอก)

"พวกมึงข้างนอกมีคนตีกันโว๊ย!"

"นอกไหน?"

"หน้าร้าน พวกผู้หญิงตีกันนัวเลยมึง!"

ผมหยิบขวดเบียร์ลงในลังเป็นขวดสุดท้ายก่อนจะยกลังไปเก็บที่หลังร้าน และเดินมาสำรวจของหน้าร้านอีกเพื่อเช็คในแน่ใจว่าเก็บครบหมดแล้วในโซนที่ตัวเองดูแล เพราะงั้นผมกลับบ้านได้แล้วล่ะตอนนี้

"พี่หมอกไม่ออกไปดูหน้าร้านหน่อยเหรอคะ"

"ดูอะไร?"

ผมหันมองพนักงานหญิงที่เป็นรุ่นน้องด้วยความสงสัยจนเธอชะงัก เพราะคงตกใจที่ผมกำลังหงุดหงิดอยู่แบบนี้ เธอยิ้มแห้งและชี้ไปที่หน้าร้านที่ที่คนกำลังยืนมุงกันอยู่

"มีคนตีกัน"

"เขาก็ตีกันประจำ"

"แต่เป็นผู้หญิงพวกที่มาขอเบอร์พี่นะ ดูเหมือนจะตีกับคนที่ไปดึงพี่ออกมาด้วย"

พรึบ

"นกรู้ว่าพี่ไม่สนใจแต่ถ้าเจ้าของร้านรู้ว่าเรื่องมันเกิดเพราะพี่พี่จะแย่เอานะคะพี่หมอก"

ผมหยิบกระเป๋ามาสะพาย และเดินออกจากห้องเก็บของพนักงานไปทางหลังร้าน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงเห็นสถานการณ์ทางหน้าร้านอยู่ดี ตอนนี้พวกเธอยังตีกันอยู่แบบไม่มีใครสามารถเข้าไปห้ามได้และไม่นานตำรวจต้องมาแน่ๆ...

"มึงอยากตายนักรึไงอีเหี้ยเอ๊ย!"

เสียงคุ้นหูของคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดในวันนี้ดังลั่นไปทั่วถนน แต่ทั้งๆที่เธอคนเดียวกลับสู้ผู้หญิงอีกห้าได้แถมตอนนี้ยังจับหัวสาวประเภทสองกดลงที่กระโปรงรถอีก..ดูเหมือนสถานการณ์กำลังบานปลายแบบสุดๆ

"เฮ้อ"

ผมเดินเข้าไปในความวุ่นวายนั้นอย่างเหลืออด และทันทีที่พวกคนที่มุงเห็นผมพวกเขาก็หลบให้เหมือนรู้ว่าผมเป็นตัวการของปัญหา ผมดึงแขนจีนออกมาเต็มแรงจนตัวเธอกระแทกกับอกผมแต่นั้นไม่ได้ทำให้เธอสงบลงแม้แต่นิดหน่อย

"ปล่อย ปล่อยกูบอกให้ปล่อยมึงไม่ตายดีแน่อีพวกหมา!"

"พอได้แล้ว"

ผมกระชากจีนออกมาจากตรงนั้น พร้อมๆกับรถตำรวจที่กำลังขับเข้ามาทางซอยร้านเรา

"เธอเห็นไหมว่าตำรวจมาแล้ว?"

"มันตายรึยังล่ะ ถ้ามันยังไม่ตายกูจะไม่หยุด!"

"เป็นบ้าไปแล้ว"

"กรี๊ด!!"

จีนกรีดร้องสุดเสียงจนผมปิดปากเธอไว้แทบไม่ทัน ผมตัดสินใจอุ้มจีนขึ้นและเดินลัดเข้าไปในซอกตึกหลังร้านเหล้าเพราะมันเป็นที่เดียวที่จะไม่มีใครเข้ามาได้นอกจากพนักงาน

"พอได้แล้ว!"

ผมปล่อยจีนลงและผลักเธอเข้ากับพนังตึกด้านหลังขณะที่ตอนนี้มีแต่เราสองคนที่กำลังยืนมองหน้ากันอยู่ จีนหอบหายใจมองผมด้วยสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงและมุมปากที่แตกจนเลือดไหล

"เฮ้อ"

"มันเริ่มก่อน"

"ใครจะเริ่มก่อนมันไม่สำคัญหรอก"

"แล้วไงล่ะจะให้ฉันไปขอโทษมันรึไง??"

"ผมแค่อยากให้เธอหยุดเป็นบ้า"

"เรื่องมันเกิดเพราะใครรู้ไหม เพราะนายไงหมอก!"

"ก็ถ้าเธอไม่เข้ามายุ่งแต่แรกมันจะเกิดเรื่องไหมจีน?"

ผมถอนหายใจออกมาเสียงดังขณะที่จีนกำลังเงยหน้ามองผมอย่างไม่วางตา และสายตาเธอตอนนี้มันสามารถทำให้ใครหลายคนยอมได้แต่ไม่ใช่กับผม

"เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ เพราะงั้นเธอจะมาทำให้ชีวิตผมวุ่นวายแบบนี้ไม่ได้"

"ก็รู้จักกันไปแล้วไง อยากรู้อะไรอีกล่ะ?"

"ถ้าเธอยังไม่เข้าใจนะจีนผมจะบอกให้รู้ไว้ว่าผมไม่ได้ชอบเธอ ผมเกลียดผู้หญิงแบบเธอที่สุดเพราะงั้นอย่ามายุ่งกับผมอีก"

"นายห้ามฉันไม่ได้หรอก ไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้!"

"เก็บความเอาแต่ใจไปใช้กับคนที่บ้านเธอเถอะ"

จีนยืนนิ่งมองผมด้วยแววตานิ่งเรียบหลังจากผมพูดแบบนั้นออกไป ซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจไปในทางไหน แต่ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอเพราะงั้นเธอจะมาทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้

พรึบ!

ดวงตาผมเบิกกว้างในตอนที่คอเสื้อถูกกระชากเต็มแรงจนผมเสียหลักโน้มลงไปหาจีน พร้อมกับจีนที่เขย่งเท้าเข้ามาหาและกระแทกริมฝีปากตัวเองลงมาบนริมฝีปากผมจนได้กลิ่นคาวของเลือด แต่เลือดไม่ได้มาจากเธอ จีนตั้งใจประกบจูบและกระแทกอย่างแรงจนปากผมแตกไปด้วย แต่แค่นั้นไม่ได้สมใจเธอเพราะจีนขยับริมฝีปากดูดดึงริมฝีปากผมและสอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามาจนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน

รสฝาดของเลือดคละคลุ้งไปทั่วทั้งโพรงปากพร้อมกับความเร่าร้อนของเรียวลิ้นที่กำลังทำสมองผมมึนจนขยับร่างกายไม่ได้ ยอมรับเลยว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่จูบเก่งเท่าจีนมาก่อน..เธอสามารถคุมเกมส์ได้ภายในไม่กี่วินาทีหลังจากริมฝีปากเราประกบกัน

พรึบ

แรงผลักจากจีนทำให้ผมที่กำลังเคลิ้มไปกับรสจูบเซถอยหลังจนแผ่นหลังชิดพนังขณะที่เรียวลิ้นของเรากำลังผัวพันไปมาด้วยสัมผัสหยาบโลน สัมผัสรุกล้ำและรุนแรงแบบที่ผมไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน มันเป็นสัมผัสแปลกใหม่จนทำให้ผมคว้าเอวเธอเข้ามาใกล้จนร่างกายเราแทบจะหลอมรวมเป็นคนคนเดียวกัน

"อื้อ.."

จีนครางในลำคอเมื่อผมเริ่มจูบตอบอย่างห้ามไม่อยู่ และนี่มันไม่ใช่ความคิดที่ดีแต่จูบนี้มันทำให้ผมยับยั้งตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ..มันมีความคิดนึงในหัวที่อยากเอาชนะและทำให้เธอยอมเป็นคนตามบ้างจนตอนนี้กลายเป็นว่าเรากำลังขยับริมฝีปากแลกลิ้นผัวพันกันไปมาจนร่างเล็กกว่าเริ่มจะยืนไม่อยู่

ฟึ้บ

ผมรั้งเอวจีนเข้ามาแนบชิดจนร่างกายเราสองเริ่มร้อนขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ และยิ่งมือเล็กที่กำลังปัดไปทั่วหน้าท้องมันยิ่งทำให้อารมณ์ในร่างกายยิ่งพลุ่งพล่าน แต่เหมือนผมจะถูกดึงสติกลับมาเมื่อจีนลูบไล้มือลงมาโดนเป้ากางเกงของผม และมันแย่มากกว่าเดิมหลังจีนพยายามจะรูดซิปกางเกงลงนั่นแหละถึงทำให้ผมรู้สึกตัวได้ว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่

พลั่ก!

"อ๊ะ!?"

จีนเงยหน้ามองผมขณะที่ผมกำลังมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา

"คิดจะทำอะไรของเธอ?"

"ก็จะช่วยไง!"

"เธอเป็นบ้าเหรอคิดว่าที่นี่มันที่ไหน!?"

"นายมากกว่าไหมที่เป็นบ้า แค่จูบก็ตั้งขึ้นมาจนดันเป้าซะขนาดนี้อ่ะแล้วที่นี่มันสำคัญตรงไหน!?"

"อย่ามายุ่งกับผมอีก!"

ผมเดินหนีออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับเอากระเป๋าปิดเป้ากางเกงตัวเอง เพราะมันกำลังโป่งพองออกมาอย่างเห็นได้ชัดเหมือนกับที่จีนพูดจริงๆ

ผมกำลังมีอารมณ์ทั้งที่เราแค่จูบกันเนี่ยนะ