บทที่ 3 BAD DANGEROUS

1126 Words

บทที่ 3 Ava part เวลา 01.25น. ปัง! ปัง! ปัง! ฉันกำลังเตรียมตัวจะล้มตัวนอนลงบนเตียง ก็ต้องสะดุ้งเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนทุบประตูห้องจากข้างนอก เดี๋ยวน่ะนี่มันตีหนึ่งกว่าแล้วใครมันมาพังประตูห้องฉันว่ะ แล้วคือมองไม่เห็นรึไงว่ามันมีปุ่มอ๊อดให้กดอยู่อะ ไม่ใช่ทำตัวเถื่อนทุบประตูรบกวนคนอื่นแบบนี้ อย่าให้รู้น่ะว่าเป็นใคร แม่จะด่าให้ลืมทางกลับบ้านไปเลย ฉันเดินออกไปข้างนอกห้องนอนด้วยชุดนอนไม่ได้นอนของฉันหลังจากที่นั่งหงุดหงิดอยู่สักพักเพื่อเดินไปเปิดประตูดูว่าใครกันที่มันกล้ามาทุบประตูห้องของฉันป่านนี้... พรึบ!! “นาย!” ทันทีที่เปิดประตูห้อง ฉันก็เห็นไซเรนยืนอยู่หน้าประตูห้องโดยที่สภาพร่างกายมันสะบักสะบอมเสื้อผ้าหลุดลุ่ยหมดแถมหน้ามันตอนนี้ก็มีแผลตรงมุมปากกับสันจมูกที่แตกด้วยอะ นี่มันไปกัดกับใครมาเนี้ย “แล้วนี่นายไปทำอะไรมาทำไมเนื้อตัวเละเทะอย่างนี้ห่ะ” “หลีกออกไปดิ ยืนขวางประตูอยู่ได้” “อ๊ะ ไอ้บ้าไซเรนนายนี่มัน...” ฉันอ้าปากด่ามันไปทันทีที่มันกล้ามาผลักฉัน แต่ก็ต้องหุบปากลงเมื่อมันหันมาทำตาดุใส่ฉันก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องนอนไป ทำเหมือนมันเป็นเจ้าของห้อง หลังจากที่ไซเรนเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วก็พบว่ามันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ฉันจึงเลิกสนใจมันแล้วเดินไปล้มตัวนอนบนเตียงแทนเพราะตอนนี้ฉันง่วงนอนมาก ไม่ให้ง่วงสิแปลกนี่มันจะเข้าตีสองอยู่แล้วน่ะ แล้วพรุ่งนี้ก็มีเรียนตอนเช้าด้วย จะตื่นทันรึเปล่ายังไม่รู้เลย วินาทีนี้ฉันจึงต้องรีบนอนยังไงละ พรึ่บ ปัง!! เฮือก! ฉันสะดุ้งตกใจจนลืมตาตื่นอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำอย่างดังด้วยฝีมือของไซเรน ก็ต้องเป็นมันแล้วแหละเพราะตอนนี้ในห้องของฉันมีแค่มันกับฉันสองคนเท่านั้นจะเป็นคนอื่นนอกเหนือจากมันก็ไม่ได้เพราะมีอยู่กันแค่นี้ แล้วนี่มันเป็นอะไรมากปะ ไปอารมณ์เสียมาจากไหนถึงต้องมาลงกับข้าวของเครื่องใช้ของฉันเนี่ย... “ลุกขึ้นมา” หะ? อะไรของมันอีกเนี้ย อยู่ ๆ ก็เดินมาสั่งให้ฉันลุกขึ้นจากเตียง คือฉันจะนอนไงแล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ฉันเลยเลือกที่จะนอนนิ่งๆ ไม่ทำตามที่มันสั่ง จนมันเอ่ยออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด... “ฉันบอกให้ลุกขึ้นมาไงว่ะเอวา!!” พรึ่บ “นี่!! นายเป็นบ้าอะไรหะ อารมณ์เสียมาจากไหน ถึงมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันอะหะ” “แล้วอีกอย่างจะมาสั่งให้ฉันลุกทำไม ฉันจะนอนพรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้า!” ฉันแวดเสียงแปดสิบเดซิเบลใส่ไซเรนอย่างโมโหพร้อมกับจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง เป็นบ้าอะไรถึงมาทำตัวประสาทเสียตอนนี้! คนจะนอนเข้าใจปะ “หยุดมองหน้าฉันแบบนั้น แล้วลุกออกจากเตียงมาทำแผลให้ฉันก่อนเอวา” เฮอะ! ที่แท้ก็จะให้ฉันทำแผลให้ เอากับมันสิ ฉันละอยากกรี๊ดดังๆเป็นเสียงเต่าจริงๆ คือแผลก็อยู่บนหน้าของเขาไงประเด็น “แผลอยู่บนหน้านาย ไม่ใช่อยู่บนหน้าฉัน เพราะฉะนั้นทำเอง!” พูดจบฉันก็ล้มตัวนอนทันทีไม่คิดจะสนใจใยดีไอ้ตัวปัญหาที่ยืนมองตาดุใส่ฉัน ตุบ!! ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่หลับได้ไม่ถึงสามนาทีก็มีกล่องอะไรสักอย่างถูกโยนมาที่หน้าท้องของฉันอย่างแรงไง ฉันถึงจำเป็นต้องตื่น ใช่! อย่างแรง...แรงจนฉันแอบจุกเลยด้วย ฉันจึงต้องข่มอารมณ์ตัวเองแล้วลุกขึ้นไปดูว่าเป็นกล่องอะไร ก่อนจะเห็นว่ามันเป็นกล่องทำแผลซึ่งถูกโยนมาจากคนหน้ามึนอย่างไซเรนที่กำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง... “ถ้าอยากรีบนอน ก็รีบทำแผลให้ฉัน” เหอะ ให้ตายเถอะ มีพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยากฆ่าหมอนี้แค่ไหน “จิ๊ น่ารำคาญ” ปากว่าตามองขวางถ้าฉันแทงหมอนี้ได้ ฉันจะแทงให้ตัวพรุนเลยคอยดู “แล้วจะยืนเซ่ออีกนานไหมหะ! นั่งลงสิจะได้รีบๆ ทำให้เสร็จ” พรึ่บ! หลังจากที่ไซเรนนั่งลงบนเตียงตรงข้ามฉันแล้ว ฉันก็เริ่มเปิดกล่องยาทันที ก่อนที่จะหยิบสำลีแล้วเทน้ำเกลือล้างแผลให้มันก่อนตามด้วยเทยาลงบนสำลีแล้วนำไปชุบๆ ตามแผลบนใบหน้ามันต่ออย่างเบามือ... “แล้วนี่นายไปมีเรื่องกับใครมา” ฉันเอ่ยถามไซเรนในขณะที่มือยังทำแผลให้มันอยู่ ทีแรกก็กะว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของมันหรอกนะแต่เพราะแผลมันเต็มหน้าขนาดนี้ก็อดไม่ได้ที่อยากรู้ “....” แต่มันกลับจ้องหน้าฉันเงียบแทนไม่ยอมปริปากพูดกับฉันที่รอคำตอบจากมัน... เหอะ! ได้สิ...ไม่อยากตอบงั้นเหรองั้นก็เชิญทำเองละกัน “ถ้าไม่บอกงั้นก็ทำเองละกัน” ฉันเอามือออกจากใบหน้าของไซเรนตามปากว่า แต่มันกลับจับมือของฉันให้ทำแผลให้มันต่อ พร้อมกับจ้องหน้าฉันเหมือนเดิม อยากให้ฉันทำแผลต่อว่างั้นเถอะ งั้นก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนกันหน่อย “ถ้าอยากให้ทำต่อ ก็บอกมาก่อนว่าไปกัดกับใครมา” “....” “งั้นฉันจะนอนละ-...” “ห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว เธอลืมไปแล้วรึไง” ทันทีที่มันพูดจบฉันก็ชะงักค้างไปเลยที่มันยกกฎมาพูดกับฉัน เหอะ ก็จริงของมัน...มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขานี่ เธอจะไปยุ่งไปสนใจกับมันทำไมวะเอวา “อืม...จริงด้วย ฉันลืมไป” ฉันพูดกับไซเรนจบก็นิ่งไปแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะทำแผลให้มันต่อให้เสร็จๆ พอทำแผลเสร็จแล้วฉันก็เก็บอุปกรณ์ต่างๆไปไว้ที่เดิมจากนั้นก็ล้มตัวนอนทันที ใช่ ฉันนอนทันทีที่ทำทุกอย่างเสร็จเพราะ...ฉันไม่ควรก้าวก่ายเรื่องของไซเรนยังไงละ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more