“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ แล้วทำไมดูหน้าเครียดๆ ล่ะ หรือว่าเครียดเรื่องของเนตรเหรอ เมื่อคืนกลับจากห้องเนตรกี่โมงครับ ดูสิพี่ว่าขอบตาของพู่ดูคล้ำๆ นะเหมือนคนอดนอนเลย”
ภูษิตามองหน้าเขาอย่างซาบซึ้งใจ ยิ่งเขาดีกับเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ไม่อยากทำร้ายหัวใจของเขามากไปกว่านี้
“พู่ขอโทษนะคะพี่หมอ”
“ขอโทษ? หมายถึงเรื่องที่ไม่ได้ไปเดตกันเหรอครับ เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นอะไรหรอก อย่าคิดมากเลยนะ”
“ไม่ใช่ค่ะ พู่ขอโทษที่โกหกพี่”
“โกหก? พู่โกหกพี่เรื่องอะไรครับ”
“เมื่อคืนนี้พู่ไม่ได้ไปหาเนตรหรอกค่ะ แต่พู่...อยู่กับคนอื่น”
“คนอื่น?”
“เค้า...เคยเป็นคนที่พู่รักค่ะ พู่ขอโทษนะคะที่ดึงพี่เข้ามาทำให้พี่มีความหวัง เราสองคนกลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้มั้ยคะ”
เอกธนานิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมา
“คนที่พู่พูดถึง...คือคุณเจษฎ์ใช่มั้ย”
“ทะ...ทำไมพี่รู้คะ”
“พี่ไม่ได้รู้อะไรหรอกครับ แค่ความรู้สึกมันบอ
