ความเงียบสงัดของบ้านหลังใหญ่ถูกตัดขาดด้วยเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือ ไอลีนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เบอร์ที่ปรากฏบนหน้าจอคือหมวยลี่ เธอจึงกดรับสายทันที
Rrrrrr~ หมวยลี่
“ฮัลโหล” เสียงหวานทุ้มเอ่ยทักทาย
(ไอ…แกเป็นยังไงมั้ง) เสียงของหมวยลี่ดังขึ้นจากปลายสายเต็มไปด้วยความห่วงใย
“สบายดีนะ” ไอลีนตอบเสียงเรียบ
(สบายดี!!!) เสียงของหมวยลี่ดังขึ้นจากปลายสาย เสียงตะโกนลั่นจนเสียงดังออกมาจากโทรศัพท์
“แหกปากทำไมเนี่ย!!!” ไอลีนเบ้ปากเล็กน้อย
(แก…คือ…ไอลีนตัวจริงใช่มั้ย)เสียงของหมวยลี่เต็มไปด้วยความตกใจ
“ก็จริงนะ...แค่นี้ก่อนนะตอนนี้หิว ว่างๆค่อยนัดเจอกัน” ไอลีนพูดจบ ก็รีบวางสายไปอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงที่ฟังดูเร่งรีบ เธอไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรมากมาย เพราะตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการ คือ อาหาร
“คุณไอลีนหิวข้าวหรอค่ะ” เสียงของหญิงสาวดูมีอายุเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“ค่ะ…หิวมาก!!!” ไอลีนตอบช
