“หลับเถอะครับ ฝันดีนะคุณเมีย”
วงแขนแกร่งโอบรัดร่างของคนในอ้อมแขนมากขึ้น ในความคิดของเขาคือไม่อยากให้หญิงสาวห่างหายไปไหนกันเลยแม้แต่เพียงนิด ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบนั้นเมื่อตื่นมาในตอนเช้า คนที่เขากอดมาทั้งคืนกลับหายไป
“ไอ ไอลีน คุณอยู่ไหนครับ”
เสียงตกใจของชายหนุ่มดังขึ้น นัยน์ตากวาดมองทั่วห้องไม่พบคนเป็นเมีย ทว่าพอได้ยินเสียงที่ดังจากห้องน้ำ สีหน้ากังวลเมื่อครู่ค่อยเริ่มเบาบางลง
ไอลีนเดินออกมาจากห้องแต่งตัวในชุดเสื้อไหมพรมสีขาวและกางเกงไหมพรมนุ่มนิ่มดูเรียบง่าย เธอเดินตรงไปยังเตียงที่มาร์คนอนอยู่ ถึงใบหน้าของเขาจะดูซีดเซียว แต่กลับอ่อนโยน และอบอุ่น
"เมื่อกี้...พี่มาร์คเรียกไอรึเปล่าคะ..." เธอถามขึ้น
"พี่คิดว่า...เราหายไป" มาร์คตอบเสียงอ้อนๆราวกับเด็กน้อย ดวงตาอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรัก เขายิ้มบางๆให้กับภรรยาสาว
"พูดอะไรของพี่เนี่ย...ท้องเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ไอจะไปไหนได้ล่ะค่ะ..
