#มาร์ค
เข้าสัปดาห์ที่สี่แล้ว...ความหวังริบหรี่ลงทุกขณะ เงาของความสิ้นหวังคืบคลานเข้ามาปกคลุมทุกสิ่ง ภรรยาตัวเล็กยังคงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ความพยายามของทุกคนดูเหมือนจะไร้ผล แม้แต่โจไซอาร์กับเครือข่ายและเส้นสายอันกว้างขวางของเขา ก็ยังไม่สามารถค้นหาเบาะแสใดๆได้
ชายหนุ่มร่างสูงได้แต่ยืนถอนหายใจ มองดูเพื่อนรักที่กำลังทรุดโทรมลงทุกวันด้วยความเจ็บปวด
มาร์คนอนซมอยู่บนเตียง ในห้องที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและอบอุ่น ตอนนี้กลับเงียบเหงาและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเศร้า
เขาเอาแต่นอนซึมดมกลิ่นหอมอ่อนจากผ้าห่มของไอลีนราวกับว่ากลิ่นหอมนั้นจะช่วยปลอบประโลมใจเขาได้บ้าง
ความเจ็บปวดได้กลืนกินเขาไปจนหมดสิ้นร่างกายที่ผอมโซและดวงตาที่สะท้อนให้เห็นถึงความทุกข์ทรมานที่เขาต้องเผชิญ
ทุกๆวันที่ผ่านไปดูเหมือนจะเลือนรางลงทุกที
"มึง...อยู่แบบนี้แล้วมันได้อะไรวะ!" โจไซอาร์ตะคอกเสียงดัง ท่าทางแข็งกร้าว
