เสียงเครื่องยนต์รถยนต์ค่อยๆเงียบลงเมื่อไอลีนจอดรถเรียบร้อย เธอรีบเปิดประตูลงจากรถโดยไม่รอช้า ก้าวเดินอย่างรวดเร็วเข้าไปในบ้านและตรงดิ่งขึ้นไปยังห้องนอนส่วนตัวบนชั้นบน
ใบหน้าที่ดูเหนื่อยล้าจากการเดินทางบ่งบอกถึงความต้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้อง เธอก็ไม่รอช้าที่จะหมุนลูกบิดประตู ล็อกประตูห้องอย่างแน่นหนาเพื่อความปลอดภัย
ก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆปล่อยให้ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวันค่อยๆคลายลง พร้อมกับความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยในพื้นที่ส่วนตัวของเธอเอง
.....
แสงแดดอ่อนๆของเช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ไอลีนค่อยๆขยับตัวเล็กน้อยความง่วงงุนยังคงปกคลุมอยู่ แต่เธอก็พยายามข่มตาลุกขึ้น ร่างบางขยับตัวอย่างเชื่องช้าความขี้เกียจยังคงเกาะกุมอยู่
"สบาย...จังเลย"
"โชคดีเหมือนกันนะเรา...อย่างน้อยในตอนนี้ก็ยังมีบ้าน มีรถ มีเงินใช้...แต่เสียอย่างเดียวคือมีสามีที่ไม
