บทที่ 2 ผู้หญิงที่อยู่บนจุดสูงสุด

913 Words

1 ปีต่อมา YANG Group สาขาใหญ่ “ฮัดชิ่ว!!” เสียงจามดังลั่นห้องกว้างทำเอาคนที่ยืนอยู่ในห้องมองคนที่นั่งทำงานด้วยความเป็นห่วง “ไม่สบายหรือเปล่าครับ” น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงดังขึ้น ทำให้คนที่จามเมื่อครู่เงยหน้ามองอีกฝ่าย เอก เลขานุการสุดฮอตดีกรีนักเรียนนอกที่มากประสบการณ์ หลายบริษัทต่างอยากได้เขาไปทำงานด้วย แต่เขากลับเลือกทำงานกับเครือข่ายของหยางกรุ๊ป “เพิ่งรู้นะคะว่าพี่สนใจเรื่องสุขภาพของพรีมด้วย นึกว่าจะสนใจแค่เรื่องงาน” คนที่ทรงอำนาจที่สุดในเครือข่ายบริษัทวางปากกาลงแล้วเอนหลังไปบนเก้าอี้ทำงานนุ่มพลางมองคนตรงหน้าด้วยแววตาบางอย่าง “ผมสนใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านประธานครับ” “เมื่อไหร่พี่เอกจะเลิกพูดห่างเหินแบบนี้กับพรีมสักที 8 ปี จะ 8 ปีแล้วนะคะ พี่จะใจร้ายกับพรีมมากเกินไปหรือเปล่า บททดสอบความรักที่มีให้พี่ยังไม่พออีกเหรอ” พรีมพูดอย่างตัดพ้อ ตอนนี้เธอแทบจะวางคำว่าเจ้านายลงและใช้ความรู้สึกส่วนตัวคุยกับอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าจะรู้ดีสถานการณ์แบบนี้มันไม่เหมาะ “คุณพรีมอย่าพูดแบบนั้นสิครับ ถ้าใครมาได้ยินจะดูไม่ดีเอา” “ฮ่า ๆ กลัวใครมาได้ยินหรือกลัวลูกพี่ลูกน้องพรีมจะมาได้ยินกันแน่” “ไม่ครับ วันนี้รินบินไปสิงคโปร์ คงไม่มาได้ยิน” ปัง !! เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอย่างดัง ชื่อผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว คนที่ทำให้เธอเสียเขาไปตลอดชีวิต “ออกไป” “ครับ” “รอเดี๋ยว !!” ยังไม่ทันที่เลขานุการหนุ่มกำลังจะก้าวออกไปก็ถูกเจ้านายสาวเรียกไว้ก่อน “ท่านประธานมีอะไรจะสั่งครับ” “ไล่หัวหน้าฝ่ายการตลาดออกซะ” พรีมบอกก่อนจะหยิบปากกาเซ็นเอกสารตรงหน้ามาอ่านต่อ “ผมขอทราบเหตุผลครับ” “หึ... พี่รู้ดีว่าเหตุผลมันคืออะไร” “ผมว่าท่านประธานควรยกเลิกกฎแบบนี้นะครับ มันทำให้ท่านดูแย่ และมันก็ทำให้บริษัทเสียบุคลากรเก่ง ๆ ไปหลายคน” เอกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง อีกอย่าง เขาไม่อยากให้เธอถูกพนักงานนินทาด้วย “ไม่ค่ะ กฎนี้มันอาจจะไม่ได้เป็นเพราะพรีมมาตั้งแต่แรกก็ได้ ที่พรีมตั้งกฎนี้ขึ้นมาก็เพราะพี่เคยบอกพรีมเองว่าไม่อยากมีความรักในบริษัทไง จำไม่ได้เหรอ และพรีมก็เห็นพี่เป็นแบบอย่างมาตลอด พอไม่มีความรัก ทำงานก็เก่ง เลยอยากให้พนักงานทุกคนเอาพี่เป็นแบบอย่าง” “ที่ทำแบบนี้เพราะโกรธผมเหรอครับ” “ใช่... พรีมโกรธ โกรธพี่ทิ้งพรีมไป ทิ้งพรีมไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาของพวกเรามันคืออะไร” พรีมพูดเสียงสั่นเครือ “ผมขอโทษที่ทำให้รู้สึกไม่ดี แต่ผมเป็นแค่ลูกน้อง ไม่อาจเอื้อมจะคิดเกินเลยกับท่านประธานจริง ๆ” “ได้ !! ออกไป” พรีมกวาดเอกสารทุกอย่างบนโต๊ะให้ตกลงพื้นอย่างแรงจนกระดาษปลิวกระจายเต็มพื้น แม้เธอจะพยายามอ้อนวอนแค่ไหน อีกฝ่ายก็ไม่เคยตอบรับมันเลยสักครั้ง “อีกสักพักผมจะให้คนมาจัดการเก็บเอกสารให้ครับ” เอกโค้งตัวให้คนที่กำลังโกรธเขาแล้วเดินออกไป พอประตูปิดลง แววตาของชายหนุ่มก็แปรเปลี่ยนเป็นเจ็บปวด 'พี่ก็อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม แต่พี่ไม่อยากฉุดพรีมให้ลงต่ำ... พี่ขอโทษ' “ถ้ารู้แบบนี้ พรีมจะไม่นั่งตำแหน่งนี้เลย ถ้ามันทำให้พรีมต้องสูญเสียพี่ไป” พรีมนึกถึงความสุขตอนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับเอกสมัยเรียนที่อเมริกา มันช่างมีความสุขมาก เอกอายุมากกว่าเธอ 1 ปีเลยจบการศึกษาออกมาก่อน เธอฝากเอกเข้าทำงานที่บริษัทกับพ่อ วันหนึ่งเธอก็ได้รับข่าวดีของเอก แต่สำหรับเธอในวันนี้มันกลับเป็นข่าวร้าย ในวันที่เธอรับเกียรติบัตรจบการศึกษา ก็คือวันที่เขาเข้าพิธีหมั้นกับลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นเอง พอเธอเข้ารับตำแหน่งถึงได้รู้ว่าที่เอกยอมตัดสินใจคบหากับรินเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับเธอ ตอนที่รู้เหตุผลนั้นครึ่งปีแรก เธอพยายามที่จะทุกอย่างให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ก็ยิ่งแย่ลง เขาปฏิเสธเธอและบอกว่าถ้าวันหนึ่งถึงวันที่เขาต้องถอนหมั้นกับรินก็จะไม่มีทางกลับมาคบกันกับเธอเหมือนเดิม ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากมีความรักในบริษัท นั่นเลยทำให้เธอโกรธและตั้งกฎงี่เง่าแบบนี้ขึ้นมา เธอรู้ว่ามันไม่แฟร์กับใครหลายคน แต่ถึงแบบนั้น เธอก็ไม่อยากแก้ไขเพราะทิฐิที่อยากเอาชนะเขา เพราะเพียงแค่เขายอมรับและกลับไปเป็นเหมือนเดิม เธอก็พร้อมที่จะแก้ไขกฎข้อนี้มาตลอด แต่เขาก็เลือกที่จะปฏิเสธเธอทุกครั้งไป จนทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าหรือตลอดมาเธอคงรักเขาอยู่ข้างเดียว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more