บทที่ 15
เจ้าเป็นใครกันแน่
แม้เป่าซูเม่ยจะเป็นถึงหวางเฟย ทว่าทหารนายใดจะเชื่อฟังสตรีตัวน้อยที่ไร้พิษสง แม้จะเป็นบุตรธิดาของเสนาบดีกรมกลาโหม แต่แค่ดูด้วยสายตาก็รู้ว่าได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอมมากเพียงใด ไม่มีทางที่จะล่วงรู้กลยุทธ์ อีกอย่างเป่าซูเม่ยเพิ่งเข้ามารับตำแหน่งหวางเฟยได้ไม่ถึงเดือน ทหารรักษายามจึงไม่ภักดีเท่าที่ควร
“พวกเจ้า! เพลานี้แล้วยังชักช้ากระไรกัน!?”
“ขออภัย เม่ยหวางเฟย แต่เพลานี้ท่านควรหลบไปที่ปลอดภัยเถิด”
ทหารบุกเข้าไปต่อสู้กับสัตว์ปีศาจด้วยวิทยายุทธ์ที่ได้ร่ำเรียนมา ในคราแรกก็เหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่ผู้คนที่เคยอยู่ในเมืองหลวงมาก่อนไม่ควรดูถูกสัตว์ปีศาจที่อยู่ขอบชายแดน!
กองกำลังทหารถูกสัตว์ปีศาจฟาดหัวฟาดหางจนแตกกระจุย มันวิ่งกลับเข้ามาในจวนอีกครั้ง เป่าซูเม่ยคิดตื้นเขินเกินไป นางไร้วิธีรับมือ หากเป็นเช่นนี้นางคงถูกสัตว์ปีศาจทำร้ายดั่งชาติก่อนเป็นแน่
“ทุกคน ห
