20.30 น.
“ปล่อยอิงนะ! พี่ทศพาอิงมาที่นี่ทำไม!”
ปัง!
ประตูโรงแรมถูกปิดลงดังสนั่น ทศวรรษขับรถพาเธอเข้าโรงแรมม่านรูดที่เดิมที่เขาเคยพาเธอเข้ามาเมื่อครั้งก่อน เพราะรถยนต์ถูกขับเข้ามาและเขาก็ลากเธอเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว อิงดาวถูกเหวี่ยงเข้ากำแพงทันที แผ่นหลังของเธอกระแทกเข้าอย่างจัง ก่อนทศวรรษจะตามเข้ามาเอากำปั้นหนาทุบผนังเฉียดแก้มอิงดาวจนเธอหลับตาแน่นเพราะความกลัว
เธอลืมตาขึ้น เงยหน้าจ้องตากับเขา แววตาของทศวรรษทอประกายวาวโรจน์ ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาเพียงแค่มองหน้าของเธอ
ทำไมมันถึงเจ็บในหัวใจแบบนี้นะ
“เธอเป็นอะไรกันแน่อิงดาว?”
ไฟโทสะสุมทับแน่นในใจ ทศวรรษกดเสียงรอดไรฟันถามคนตรงหน้า
ทั้งที่ในรถคืนนั้น เธอไม่ได้ผลักไสเขา แถมยังทำเหมือนยอมให้เขาทำตามใจชอบ ทว่าวันนี้กลับไปถามอาคินว่ารู้สึกยังไงกับตน
เขาไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้
อิงดาวกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เธอกัดฟันแน่น คำถามของเขาทำให้เธอ
