21.50 น.
“ฮึก...”
ดวงตาแสบร้อนไปหมดเพราะน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดตั้งแต่เธอออกจากโรงแรม ร่างบางเดินริมฟุตบาทเตร็ดเตร่ไร้จุดหมาย หัวใจของเธอร่วงดิ่งลงห้วงทะเลลึกยามนึกถึงประโยคบอกรักของทศวรรษ...ความเจ็บปวดเสียดแทงเข้าในจิตใจกว่าเก่ายิ่งรู้ว่าคนที่เขาบอกไม่ใช่เธอ...เขาไม่ได้บอกเธอ ทุกอย่างยิ่งตอกย้ำว่าเธอควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ เพราะเท่านี้ก็ย้ำชัดแล้วว่าถึงแม้ว่าทุกสิ่งที่กำลังจะได้มาไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขจริง ๆ แล้วถ้าถึงตอนนั้น เธอคงจะหนีไปไหนไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอยังตัดสินใจได้ว่าควรเลือกเส้นทางไหน
อยู่ในชีวิตที่จอมปลอมนี่
หรือจะกลับไปอยู่ในชีวิตจริงที่แสนทรมาน
เหลือเวลาอีกไม่ถึง 4 ชั่วโมงจะถึงเที่ยงคืน
ครบสองเดือนตั้งแต่เธอได้ยินเสียงปริศนาและข้อเสนอที่ต้องทำให้อาคินบอกรัก และถ้าเธอทำสำเร็จ เธอจะได้อยู่ในร่างนี้ถาวร
แต่ถ้าเธอทำไม่สำเร็จ...เธอจะกลับไปอยู่ในร่างเดิม ร่างของมัท ที่กำลังอ
