ชีวิตไม่ได้มีแค่เรื่องความรักอย่างเดียวที่ต้องนึกถึง ยังมีเรื่องอื่นให้เราได้หาความสุขกับมันอีก ในโลกปัจจุบัน หลี่หลินถูกเข้มงวดมาก ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนสตรีตลอด ทว่าพอได้เกิดใหม่ สิ่งที่นางปรารถนากลับง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ มีหรือคนที่โหยหามันจะไม่ไขว่ขว้ามา ฮืม นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการ จู่ ๆ อี้เหอก็กลายมาเป็นตัวละครในนิยายรัก แต่เธอไม่รู้ว่าใครเป็นตัวร้าย ใครคือพระเอก บุรุษที่เฉียดเข้าใกล้ จึงกลายเป็นหมากให้นางหลอกใช้เพื่อเอาตัวรอด ทว่าแล้วเหตุใดเขาถึงไม่ยอมปล่อยนาง

ถูกคนรักหักหลังปักมีดลงกลางใจ จนต้องเกิดใหม่รอบที่สอง ผู้ที่มาจากยุคอื่น จึงไม่อาจทำใจเชื่อในความรักได้อีก เป็นเช่นนี้แล้วเขาจะทลายกำแพงของนางได้สำเร็จหรือไม่ ในเมื่อความแค้นยังคงฝังอยู่ในใจนาง และคนผู้นั้นก็ยังวนเวียนมาให้พบเจอ

หึ! การแต่งงานที่ผมไม่เต็มใจ จะให้ทำดีด้วยน่ะเหรอ ไม่มีทางซะหรอก กฎที่เธอต้องทำตามคือ ห้ามยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัว ห้ามวอแว ห้ามเข้าใกล้ แหกกฎเมื่อไหร่เจอดีแน่ แต่! ทำไมกลายเป็นเขาที่ทำตรงกันข้ามและแหกกฎซะเอง

มาเฟียหนุ่มวัย 30 ปี ซื่อหลงจวิ้น หรือที่ใครๆก็เรียกคุณหลง กับใบหน้าที่หล่อเหล่า แม้จะอยู่ในวัย 30 ปี นิสัยรักเงินเป็นชีวิต รองลงมาก็ผู้หญิง แต่ก็เป็นคนที่รักพวกพ้องของตน ไม่เคยรักใครจริง หวังฟันอย่างเดียว  ซื่อเหยียนจวิ้น ชายหนุ่มวัย 19 ปี คุณชายขี้โรคของจวนแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นจิงหนาน แม้จะมีรูปงามและสูงโปร่ง แต่เพราะเจ็บป่วยอยู่บ่อยครั้ง จึงทำให้ดูซูบผอม และผู้คนต่างก็ไม่สนใจ แต่ก็ยังถูกหลอก จนคิดสั้นฆ่าตัวตาย  อูฮุ่ยหราน วัย 16 ปี เด็กสาวที่มีรอยยิ้มที่สดใสร่าเริงตามวัย แต่บางครั้งก็ดูนิ่ง และความฉลาดเฉลียวที่เกินตัวอยู่มาก คือหลานสาวของหมอเทวดาที่เลื่องชื่อ  และเด็กสาวเองก็ยังมีความลับที่บอกใครไม่ได้เช่นกัน  หลี่จื่อเหยา หญิงสาววัย 18 ปี ที่ฟื้นขึ้นมาจากความตายเป็นครั้งที่สอง หลังจากที่ก่อนหน้านี้ เคยหมดลมไปแล้ว แต่ฟื้นกลับมาอีกครั้ง แต่ก็ดูเหมือนว่าร่างกายไม่แข็งแรงเช่นเดิม จนผ่านมาอีกเกือบ 10 ปี หลี่จื่อเหยาจมน้ำอีกครั้ง แต่ฟื้นกลับมาครั้งนี้กลับต่างออกไปจากเดิมมาก

เหมราช นายใหญ่ของเครืออสังหาริมทรัพย์ในและนอกประเทศ เขาคือคุณอาสุดหล่อที่เธอเคยนอนซบอกจนหลับในตอนเด็ก แต่การพบกันอีกครั้งในรอบหลายปี คุณอากลับจำเธอไม่ได้ ซ้ำยังคอยจะขย้ำเธออีก จนวางแผนให้เธอมาอยู่ใกล้ แต่สุดท้ายหลุมที่ขุดเอาไว้ กลับเป็นเขาเสียเองที่ตกลงไป

เกิดใหม่ในนิยาย นางเอกเก่ง

นิยายมีหลายพาส นี่คือพาสของนางร้าย จบสุขนิยม

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเกิดใหม่ใช้ชีวิตชนบท นางเอกไม่ใช่คนรักเด็ก แต่ต้องมาเลี้ยงเด็กที่ไม่ใช่สายเลือดตัวเอง ยังไงอย่างเพิ่งตัดสินอะไรในช่วงแรกนะคะ ใครดีใครเลวเรามารอดูกันดีกว่า

คำโปรย...“ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว" ถ้อยคำนี้ เหอหลันถิงได้กลั่นมันออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ทุกสิ่งอย่างระหว่างนางกับเขามันจบสิ้นลงแล้ว นับตั้งแต่สามีอันเป็นที่รัก ใช้หมอนปลิดชีพนาง แววตาเย็นชาไร้ความปรานีนั้น นางยังจดจำได้ดีจากนี้ไป... ท่านและข้าจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก

เหมาะสำหรับนักอ่านอายุ 18+ ขึ้นไป

เพื่อเอาตัวรอดนางจึงต้องงัดเอากลยุทธ์ทุกอย่างมาใช้ เพราะเขาคือท่านโหวจอมเจ้าเล่ห์ เย็นชาไร้ใจ หากต้องการเอาชนะ นางต้องร้ายกว่า แสบกว่า ก็ให้มันรู้ไปสิว่ามารยาหญิงจะสู้ไม่ได้ อุตส่าห์ทะลุมิติมาทั้งที่ อย่าให้เสียชาติเกิดเชียว

ไฉ่เล่ออิง วัย 18 ปี หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามราวกับเทพธิดาลงมาจุติ สตรีด้วยกันได้เห็นเป็นต้องอิจฉา บุรุษได้เห็นเป็นต้องพึงใจหลงใหล  ทว่าความงามของนางก็มีไว้เพียงแค่ชื่นชมเท่านั้น เพราะฐานะที่เป็นอยู่ไม่มีใครอยากยกย่องเชิดชู แม้แต่อนุก็ยังถูกมองว่าไม่คู่ควร เพราะชนชั้นในยุคนี้สตรีจากหอนางโลม ไม่ว่าตำแหน่งใดก็ดูต่อยต่ำไม่ต่างจากขอทาน ไม่คู่ควรให้ร่วมวงค์สกุลด้วย  แล้วความรักที่นางมีต่อเขาจะสมหวังหรือ  ฉีไป่เสวียน วัย 36 ปี ท่านอารูปงามของไฉ่เล่ออิงเมื่อวัยเยาว์ มีอาชีพเป็นพ่อค้า เดินทางไปทั่วสารทิศ มีเบื้องหลังที่ใครก็สืบไม่พบ ไร้พันธะ ไม่มีแม้แต่สตรีไว้คอยอุ่นเตียง หิวก็ซื้อกิน เพราะเขาไม่ชอบเอาใจใคร ที่สำคัญไป่เสวียนมองสตรีเป็นเพียงที่ระบายเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องมีไว้ใกล้ตัว เพราะหากินที่ไหนก็ได้ ที่สำคัญเขามีพันธะสัญญากับคนผู้หนึ่ง ชีวิตนี้ห้ามมีทายาทเด็ดขาด นี่จึงเป็นสาเหตุให้เขาไร้สตรีข้างกาย  เฉินจีหรง วัย 20 ปี บุตรชายท่านโหวแห่งเมืองหลวง หนุ่มรูปงามรูปร่างดี ชอบดูถูกเหยียดหยามผู้อื่นเป็นที่สุด ใช้เงินซื้อความสุขจนเคยชิน เป็นดั่งศัตรูคู่อาฆาตของไฉ่เล่ออิง เพราะนางวางยาพิษเขา จนทำให้ชายหนุ่มต้องกลายมาเป็นทาสคอยรับใช้ เมื่อมีโอกาสก็หมายจะเอาคืนอยู่ตลอด ทว่า! ไม่เคยสำเร็จสักหน  ลู่จินจง วัย 20 ปี บุตรชายคนรองของกั๋วกง หนุ่มรูปงามที่อยากครอบครองไฉ่เล่ออิงตั้งแต่แรกเห็น  หลี่ใจ๋ใจ๋ วัย 22 ปี สาวงามอันดับหนึ่งในหอนางโลม ชอบบุรุษรูปงามเป็นชีวิตจิตใจ แม้ต้องปรนนิบัติทั้งคืนก็ยอม มีทักษะด้านวรยุทธ ถนัดการใช้พิษพอ ๆ กับไฉ่เล่ออิง  หลี่ต้าจง วัย 22 ปี น้องชายฝาแฝดของใจ๋ใจ๋ เป็นองครักษ์ที่คอยปกป้องไฉ่เล่ออิง มีวรยุทธสูงเพราะฝึกมาตั้งแต่เด็ก คนรักคือซูฮวา แม่ครัวในหอน้ำชา  "นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเกิดใหม่นะคะ" นางเอกเก่ง ฉลาด แต่มีนิสัยขี้แกล้ง โดยเฉพาะตอนที่อยู่กับท่านอารูปงาม ทำเอาอีกฝ่ายลมออกหูอยู่บ่อยครั้ง ใครไม่ชอบแนวพระเอกอายุมากกว่าผ่านได้นะคะ  นิยายออกแนวอบอุ่น น่ารัก นางเอกเป็นสายเตาะ ฉวยโอกาสเก่งมาก ไฉ่เล่ออิงถือคติ อยากได้ต้องใจกล้า 555  เป็นนิยายที่ไรท์แต่งขึ้นตามจินตนาการนะคะ เป็นงานเขียนแบบดันสด มีแค่พล็อตเรื่อง ที่เหลือก็ไปตามสถานการณ์ของเนื้อหา ไม่วกวน ไม่ยึดเยื้อ แก้ปมไปทีละขั้น  เป็นนิยายที่น่ารักและอบอุ่นมากบอกเลย ไรท์แต่งไปคือทั้งขำ ทั้งร้องไห้ในเรื่องนี้ ช่วงซึ้งคือซับน้ำตาตลอด กว่าจะเขียนจบบท 555 นิยายไม่ได้อิงตามจารีตประเพณีที่ถูกต้องนะคะ เป็นการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ทุกอย่างล้วนแต่งเติมเพื่ออรรถรสในการอ่าน  #คำเตือน นิยายเรื่องนี้ อาจทำให้นักอ่านกลายเป็นใบโพล่า  พระเอกเราโหด แต่อยู่ในโหมดถูกนางเอกรังแกนะคะ  [โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน]  ขอบพระคุณที่แวะเข้ามาค่ะ #ซูมู่หราน

ลืมตาตื่นมาก็ดันมีหลัวซะงั้น แบบนี้มันไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ให้โอกาสได้เลือกบ้างสิ มือสังหารอันดับหนึ่งอย่างเธอ จะไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างอยู่ใต้อาณัติใครแน่ จะมีสามีทั้งที ยังไงเธอก็ต้องได้เลือกเอง

ใครจะคิดว่าวันหนึ่งแม่นางทั้งสามจะกลายเป็นที่รักของเหล่าบุรุษ และความรักของพวกเขามันก็ร้อนแรงยิ่งนัก #3p#4p#5p

จากไฮโซที่ใช้ชีวิตสุขสบาย กลับต้องมาเป็นแม่ค้าขายบะหมี่ในยุค 80 ให้หาเงินใช้ไปวัน ๆ ก็ว่ายากแล้ว ยังมีแย่ยิ่งกว่านั้นอีก เพราะก่อนตายเจ้าของร่างดันไปสร้างศัตรูไว้ แล้วแบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไง

“เรื่องคืนนั้นหากเจ้าไม่อยากให้ชาวเมืองรับรู้ว่าตนคบชู้สู่ชาย ก็จงบอกบิดามารดาว่าจะกลับไปกับข้า และห้ามเอ่ยถึงเรื่องหย่าอีก ไม่เช่นนั้นสกุลมู่ต้องจบสิ้นแน่ รวมถึงบุรุษผู้นั้นที่อยู่กับเจ้าด้วย เมื่อใดที่ข้าหาตัวมันพบ ข้าจะนำหัวมันมาฝากเจ้านะเมียรัก” เสียงกระซิบที่สามีเอ่ย มันเข้าหูทุกคำไม่มีขาดหาย จากที่ตกใจในคราแรก ยามนี้นางแทบจะยืนไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ เพราะไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ สรุปบุรุษผู้นั้นไม่ใช่สามีหรือ แล้วเป็นใครกันล่ะ ใครกันที่นางเล่นบทรักอันเร่าร้อนด้วย ถึงกับราวระบมไปทั้งตัวจนจับไข้ เขาคือใครกัน? หรือเห่ยฟางคิดจะใช้เรื่องนี้มาขู่นางเพื่อไม่ให้คิดหย่า แต่แท้ที่จริงก็เป็นเขานั่นแหละ ก็ในคืนนั้นนางจำได้ดีว่าใบหน้าเขาชัด ๆ หรือว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยากันแน่

"มู่ซือซือ" สตรีที่มีชีวิตพลิกผันอยู่ตลอดเวลา หลงไปอยู่อีกยุคจนเติบใหญ่ กลับมาก็ยังต้องเผชิญชะตากรรมมากมาย แต่บนความโชคร้ายเหล่านี้ นางกลับมีบุรุษผู้หนึ่งที่รักมั่นเป็นที่สุด คอยอยู่เคียงข้างเสมอ มันคือความโชคดีหนึ่งเดียวในชีวิตเลยกระมัง

เมื่อสาวสวยยุค 2023 เกิดใหม่เป็นสาวใช้จวนอ๋อง ซ้ำยังเป็นบุรุษที่มีชื่อในประวัติศาสตร์ที่เคยเรียนมา นางจึงต้องห้ามใจมิให้รักเขา ในเมื่อชายาในอนาคตของท่านอ๋องคือท่านหญิง แต่ข้าเป็นเพียงสาวใช้ในจวนเท่านั้น

นางคือสตรีอัปลักษณ์ที่เขาต้องแต่งงานด้วย ทว่าไหนเลยท่านโหวจะใส่ใจ การแต่งงานนี้มันก็แค่ฉากบังหน้าเท่านั้น อีกไม่นานเขาก็จะ "หย่า"

เขาคือบุรุษโหดเหี้ยมอำมหิต ปล่อยข้าทิ้งไว้จนตาย ทว่าพอข้าได้เกิดใหม่อีกครา เหตุใดสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งให้ต้องพบเจอเขาอีก ต่างกันก็แค่คราวนี้ข้ามิต้องวิ่งไล่ตามเขาก็เท่านั้น

พบเจอสามครามิแยกจาก" เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคู่ชีวิตอยู่ที่ไหน เมื่อพบกันคราหนึ่งแล้ว ขอเจอเจ้าอีกได้หรือไม่ ถึงยามนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอีกเป็นอันขาด ใครจะคิดล่ะว่าคำพูดเขามันจะทำให้ทุกอย่างวนมาอีก ชะตานั้นถูกลิขิตเอาไว้แล้วเป็นแน่

นางคือสตรีตามคำทำนายที่ผู้คนมักหลีกเลี่ยงมิเข้าใกล้ อีกทั้งยังเสเพลเมาสุราแทบทุกวัน อ๋องหนุ่มที่สตรีทั่วแคว้นหมายปอง เขาเย็นชาแต่ปากร้ายทุกครั้งยามที่อยู่ใกล้นาง "สตรีไร้ยางอายขี้เมาหยำเป" นั่นคือคำตำหนิที่บุรุษหนุ่มผู้นี้มักเอ่ย

อยู่ดีดีก็เข้ามาอยู่ในร่างของตัวละครในนิยายที่อ่าน ซึ่งเธอคนนี้ไม่มีตัวตนในหน้าหนังสือเลย แถมยังเป็นที่เกลียดชังของสามีอีกต่างหาก การจากไปของเจ้าของร่างก็ยังมีเงื่อนงำ ระบบโปรแกรมก็ไม่มีจะรอดไหมเนี่ยะ

ผมไม่ชอบเด็ก งี่เง่า ดื้อ เอาแต่ใจ อายุก็ขนาดนี้แล้ว จะให้มานั่งตามใจใครคงเป็นไปไม่ได้หรอก แค่แต่งงานด้วยก็ถือว่าบุญมากแล้ว ถ้าไม่เพราะผลประโยชน์ผมไม่ยอมหรอก แม้แต่หน้ายังไม่อยากมองเลย (มาเฟียคิมหันต์กล่าวไว้)

"ฮูหยินอุ่นเตียง" นั่นคือถ้อยคำที่สามีอันเป็นที่รักเอ่ยเรียกนางยามที่เขาได้เจอกับคนรักเก่า แต่ความเจ็บปวดที่สตรีผู้นี้ได้รับ มันกลับมิมากเท่ากับสามีของนางในวันข้างหน้า เมื่อฟูหรงจดจำทุกสิ่งอย่่างได้ แต่เขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้สตรีอันเป็นที่รัก

การแต่งงานทุกคนต่างก็ต้องการสิ่งที่คู่ควรกับตนกันทั้งนั้น แต่มีคนที่ต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ตนไม่ได้รัก อีกทั้งคนผู้นั้นก็เคยผ่านการใช้ชีวิตคู่มาแล้ว แต่กลับมีความลับที่ซ่อนอยู่ให้ต้องค้นหา สุดท้ายแม่ทัพหนุ่มก็กลายเป็นคนคลั่งรักจนได้

"เราล้ำเส้นคำว่าเพื่อนกันมาแล้ว แต่เธอบอกว่าให้ทำตัวเหมือนเดิมงั้นเหรอ" นั่นคือสิ่งที่เขาต้องยอมรับมันงั้นเหรอ ฝันไปเถอะว่าจะทำตาม ใครจะปล่อยให้เพื่อนที่กลายเป็นเมีย ไปเป็นของคนอื่นได้ล่ะ ยังไงก็ไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปแน่ เจอเมื่อไหร่จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นบอกเลย

"น้ำค้างเคลือบบุปผา ยังหนาวเหน็บน้อยกว่าหัวใจข้าในยามนี้" เสียงคร่ำครวญจากบุรุษที่มิเคยมอบใจให้สตรีใด บัดนี้เขากำลังคนึงหาใครบางคนที่จากไป ต่อหน้าต่อตาโดยที่มิอาจฉุดรั้งได้ "ข้าขอโทษ"“ข้าจะไม่ทำร้ายคนของเจ้าข้าสัญญา กลับไปกับข้าเถอะนะซูฮวา ถอยออกมาจากตรงนั้นเถอะ”“ข้ากับท่านอยู่กันคนละฝั่งตั้งแต่แรก ไยท่านมิตีเมืองให้แตกก่อนเราจะพบกัน เช่นนั้นแล้วข้าคงมิต้องทรมานเช่นนี้ ข้าเกลียดท่าน!! อ๋องเทียนหราน”“ไม่เจ้ารักข้าและก็รักมากด้วย มิเช่นนั้นข้าคงมิมีชีวิตมายืนอยู่ตรงนี้ เจ้ามิได้ตั้งใจสังหารข้าเลยแม่แต่น้อย”เทียนหรานเอ่ยพร้อมกับก้าวเข้าไปหาทีละน้อย แต่อีกฝ่ายก็ถอยหลังเช่นกัน เขาจึงต้องรีบชะงักเท้าลง“อย่าถอยอีกข้าจะไม่เดินไป ขอร้องล่ะเดินมาหาข้าเถอะนะซูฮวา อย่าทำเช่นนี้เลย ข้ามิอาจทนเห็นเจ้าจากไปได้ ได้โปรดเดินมาหาข้า ข้ารักเจ้า รักเจ้า ข้ายอมแล้ว ข้ายอมทุกอย่างแล้ว ข้าจะไม่ทำศึกไม่เช่นฆ่าผู้ใดอีกแล้ว”เทียนหรานเอ่ยพร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมา เขารู้แล้วว่ารักคนตรงหน้ามากเพียงใด ความผูกพันธ์เพียงสิบวันมันมากมายราวสิบปี จนเขามิอาจทนเห็นอีกฝ่ายจากไปได้ เขาเข้าใจแล้วว่านัยน์ตาแดงก่ำของซูฮวานั้นมันมาจากความเจ็บปวดมากเพียงใดเขาพร้อมที่จะละทิ้งทุกอย่างแม้ต้องผิดใจกับผู้ที่มีอำนาจมากกว่าก็เถอะ แต่สิ่งเดียวตอนนี้คือเขามิอาจเห็นคนที่รักจบชีวิตลงต่อหน้าได้ ซูฮวายิ้มเยาะออกมา นัยน์ตานั้นมิได้ซาบซึ้งแม้แต่น้อย“ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับข้าอ๋องเทียนหราน แต่มันช้าไปแล้วที่จะให้ข้าเชื่อคนเช่นท่าน หากท่านรักข้าจริง ก็จงอยู่กับความทุกข์ที่ท่านเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเถอะ”ซูฮวาเอ่ยเพียงเท่านั้นนางยกยิ้มส่งให้อ๋องเทียนหราน ก่อนจะทิ้งตัวลงไปด้านหลังท่ามกลางสายตาของทุกคน แม้จะมีเสียงร้องห้ามแต่ก็ช้าเกินไปเสียแล้ว

โหดเหี้ยม เย็นชา คือคำนำหน้าของแม่ทัพฉินฟู่จินวัย 26 ปี ที่ผู้คนมักเรียกขาน แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีหญิงสาววนเวียนเข้ามาไม่ขาด แต่กลับตัดสินใจรับอภิเษกกับองค์หญิงน้อยวัย 13 ปีองค์หญิงต่างแคว้นที่ตนรบชนะมา

แม่ทัพอาภัพรักมัวแต่ทำศึกจึงเสียคนรักไป ยิ่งข่าวลือเอ่ยถึงบาดแผลบนใบหน้าทำเอาผู้คนต่างตื่นกลัว สุดท้ายกลับต้องแต่งงานกับสตรีบ้านนอก และกลายเป็นบุรุษที่โชคดีกว่าใคร เพราะภรรยาของเขานั้นมีปีก และยังต่างออกไปจากคนธรรมดาทั่วไป

แม่ทัพหนุ่มผู้คลั่งรักสตรีที่ตนคิดว่าเป็นหญิงนางโลม แต่อันที่จริงแล้วนางกลับเป็นองค์หญิงน้อยที่คอยวิ่งตามตนในวัยเยาว์ต่างห่าง เมื่อรู้ถึงฐานะที่แท้จริงแม้หัวจะหลุดจากบ่าหรือต้องทำสิ่งใดเพื่อแลกมา แม่ทัพผู้นี้ก็ยินดี