(ไตรทศ)
แพรมองผมด้วยสีหน้าเหมือนลืมหายใจไปชั่วขณะหลังผมตวาดถามเสียงดังด้วยความไม่พอใจ นั่นทำให้ผมเองก็ชะงักค้างก่อนจะหันหลังเดินกลับมานั่งบนโซฟาพร้อมหลับตาทำสมาธิอีกครั้ง
ขนาดว่านั่งทำสมาธิกดอารมณ์โมโหของตัวเองมาได้เป็นชั่วโมงแล้วพอมาเจอหน้าแพรจังๆมันก็โมโหออกมาอีกครั้งซะได้
พรึบ..
"ทศ..แพรขอโทษ แพรคงทำให้ทศโกรธมากสินะ"
ให้ตาย...กูก็ว่ากูใจแข็งมาโดยตลอดนะพอมาได้ยินเสียงหงอยๆ แถมพอลืมตามาเห็นดวงตาคลอด้วยความรู้สึกผิดมันก็ยิ่งทำให้ใจผมอ่อนยวบราวกับลูกโป่งที่โดนปล่อยลมซะได้
"แล้วแพรจะให้ทศทำยังไงในเมื่อแพรไม่ยอมบอกอะไรทศสักอย่าง...ทศรู้สึกผิดนะ รู้สึกแย่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วโว้ยแต่ทศก็พยายามไม่อารมณ์เสียอีก เพราะไม่อยากทำให้แพรเครียดแต่พอมาวันนี้ดูสิ่งที่แพรทำดิ"
ผมมองโทรศัพท์ที่ยังค้างรูปของแพรกับไอ้เอเรนอยู่ ก่อนจะกดปิดมันพร้อมโยนทิ้งไปไกลด้วยความหงุดหงิด
"แพรจะให้ทศรู้สึกยังไง?"
"ท
