ทวงรักคืนเสน่หา

ใจร้ายเกินไปแล้ว

เชนไม่มีอารมณ์จะร่วมสังสรรค์กับเพื่อนๆ อีกต่อไป เขารีบผละออกมาอย่างใจร้อน หลังจากที่เขาติดต่อบรรดาเพื่อนๆ ผู้หญิงแล้วแต่ไม่มีใครรู้ที่อยู่ของเพียงเพ็ญ เขาจึงติดต่อทนายประจำตระกูลให้หานักสืบฝีมือดีให้เขา และเน้นย้ำเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ เขาไม่อยากให้มารดาของเขารู้ เพราะถ้ามันไม่ใช่ความจริง เรื่องมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่

และก็รอไม่นานอย่างที่เชนคิด เงินสามารถบันดาลได้ทุกอย่างในชั่วพริบตา เพียงแค่หนึ่งคืนหลังจากที่เขาได้สั่งการไป นักสืบก็ได้ส่งที่อยู่ของสองแม่ลูกมาให้เขา และก็มีของแถมก็คือรูปถ่ายของทั้งสองคนแม่ลูก เขาจ้องไปที่รูปถ่ายที่ถูกส่งผ่านมาในแอพพลิเคชั่นไลน์อย่างไม่วางตา ไม่ว่าจะดูแบบซูมหรือว่าดูแบบไม่ซูม เด็กชายตัวน้อยก็หน้าตาเหมือนเขาในวัยเยาว์ไม่ผิด

เพียงเพ็ญจะใจร้ายกับเขามากเกินไปแล้วนะ ถ้าเขาไม่รู้จากบรรดาเพื่อนๆ ว่าเธอนั้นตั้งครรภ์ เขาก็คงจะไม่รู้ว่าบนโลกใบนี้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ ด้วยความใจร้อน เมื่อได้ที่อยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงเดินทางไปหาหญิงสาว เป้าหมายคือร้านขนมคุณพราว ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านเขานัก

เมื่อถึงที่ร้าน ชายหนุ่มก็เดินลงไปจากรถ ตอนนี้มันเป็นเวลาเช้าตรู่ แต่ร้านก็เปิดทำการแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปข้างในร้านทันทีด้วยความใจร้อน เขามองเห็นเพียงเพ็ญกำลังแต่งตัวให้บุตรชายอยู่ ชายหนุ่มจึงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าสองคนแม่ลูก

“ไม่เจอกันนานเลยนะพราว” เสียงของเชนทำให้เพียงเพ็ญเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมายืนอยู่ตรวหน้าเธอ เขากลับมาจากไปเรียนต่อตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงได้อยากมาหาเธอ คำถามมากมายมันผุดขึ้นในใจของเธอ แต่ตอนนี้เธอมีสิ่งที่กังวลมากกว่านั่นก็คือเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือเขาราวกับแกะนี่แหล่ะ ถ้าเขาได้มองหน้าบุตรชายชัดๆ เขาคงจะรู้ว่าเด็กชายโชกุนคือบุตรชายของเขาอย่างแน่นอน

“เชน...เอ่อเชนกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” เพียงเพ็ญแสร้งตอบออกไปอย่างปกติที่สุด ทั้งที่ในใจของเธอมันเต้นจนจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

“เพิ่งกลับมาไม่นานหรอก ว่าแต่นี่ลูกของพราวเหรอ” เชนยังไม่อยากพูดอะไรต่อหน้าลูก เขาก็เลยต้องสงวนท่าทีเล็กน้อย

“ใช่ นี่น้องโชกุนลูกของพราว” เพียงเพ็ญใจดีสู้เสือ