รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าเลี้ยวเข้ามาในเขตสำนักหลังจากที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมน้องมาเป็นเวลานาน มาถึงฉันก็รีบหอบผักที่อยู่ตะกร้าหน้ารถเดินเข้ามาที่หน้าประตูที่เปิดอ้าทันที แต่ภาพแรกที่เห็นก็ทำให้ฉันอ้ำอึ้ง เพราะพ่อหมอหิรัญกำลังยืนใช้ไม้ถูพื้นที่ชุ่มน้ำเช็ดถูไปตามพื้นไม้อย่างขะมักเขม้น ส่วนบนโซฟาไม้ที่อยู่ติดกับต้นเสา คือน้องสาวของฉันที่กำลังนั่งไขว่ห้างทาเล็บอยู่
“เอ่อ... พ่อให้เอาผักมาให้จ้ะ”
ฉันอ้ำอึ้งอยู่สักพัก ก่อนจะเอ่ยปากแสดงตัว ทั้งสองคนถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง
“พี่บัว!”
ชบายิ้มกว้างพร้อมกับวางมือจากสีทาเล็บอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกวักมือเรียกฉันเข้าไปนั่งข้าง ๆ
“ขออนุญาตนะจ๊ะ”
ฉันผงกหัวขออนุญาตพ่อหมอ ที่ต้องเดินเหยียบพื้นไม้ที่เขาเพิ่งถูไปหยก ๆ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่ยิ้มทักทายฉันตามปกติ
“พี่บัวทาไหม ฉันทาให้”
คนช่างพูดชูสีทาเล็บสีแดงแปร๊ดให้ดู ฉันจึงรีบส่ายหน้าพัลวัน
“สีแจ่มไปเหรอ ม
