ตกเย็น…
ฉันขับรถมาจอดหน้าคอนโดของพี่เจเจ หัวใจยังเต้นแรงผิดปกติ ทั้ง ๆ ที่พยายามทำใจให้สงบที่สุด
ก่อนจะยกกระเป๋าและอุปกรณ์งานขึ้นไปที่ห้องของเขา มือกุมกระเป๋าแน่น พลางพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“แค่ทำงาน งานเสร็จกลับบ้าน งานเสร็จกลับบ้าน… โอเคแจม แกทำได้ เรื่องนี้ง่ายมาก”
ฉันพูดกับตัวเองพลางมองเงาสะท้อนในกระจกหน้ารถ ราวกับพยายามย้ำเตือนตัวเองให้ตั้งสติและไม่ฟุ้งซ่าน
ฉันเดินตรงไปที่ลิฟต์อย่างรวดเร็ว มือกดปุ่มชั้นยี่สิบห้า หัวใจเต้นแรงเหมือนจะกระโดดออกมาจากอก
ติ๊ง!
เสียงประตูลิฟต์เปิดออก ฉันก้าวขาออกมาอย่างรีบร้อน พรางมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูห้องของพี่เจเจ มือสั่นเล็กน้อยขณะกดรหัสเพื่อเปิดเข้าไป
ฉันผลักประตูเข้าไปอย่างระมัดระวัง ภายในห้องสว่างเพียงพอที่จะเห็นทุกมุม แต่กลับไม่เห็นใครสักคน ฉันจึงเดินตรงไปวางอุปกรณ์และของบนโต๊ะกลางห้อง
ทว่าเมื่อฉันเงยหน้ามองไปยังฝั่งห้องน้ำ ก็ต้องช
