สุดที่รักของพี่

บทที่๗ เหมือนตอนคบ

ภายในห้องพักขนาดสิบหกตารางเมตรบนเตียงห้าฟุต กลับมีเพียงความเงียบทั้งที่ผู้อาศัยยังไม่มีใครหลับเลยสักคน

ธีร์จมอยู่กับความคิดและความสับสนของความรู้สึกตัวเอง มีหลายอย่างที่เขาตอบไม่ได้ ทั้งอยากกลับไปและติดใจหากจะกลับ ยิ่งได้เจอหน้าก็ยิ่งไขว้เขว แต่กลับสบายใจมากกว่าที่มานอนที่นี่แทนที่จะนอนกับแฟนเก่าที่กำลังขอรีเทิร์น

ส่วนยี่หวาก็รู้สึกแปลก ๆ ที่สุดท้ายพี่ชายที่เธอคิดว่าจะลืมอดีตไปแล้วกลับไม่เคยลืมได้สักครั้ง อดีตที่ทำให้เธอกับเขามีจุดเปลี่ยน แต่วันนี้เขากลับมาอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมกับเหตุผลของใครอีกคน

“หวา” สุดท้ายคนที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้กลับต้องพึ่งพาคำตอบจากคนอื่น

“อืม” ขานรับเบา ๆ ไม่ได้หันกลับไปหาคนเรียก

“เอ็งว่า พี่กลับไปดีไหม” ทั้งที่รู้คำตอบ แต่อยากได้เหตุผล

“หนูไม่กล้าเสนอความคิดหรอก” เข็ดแล้ว ตอนนั้นโดนด่าว่าเสือกไปแล้ว

“ตอนนี้ถามไง” ตอนนั้นไม่ได้ต้องการให้ยุ่ง ตอนนี้ถามเองก็ตอบได้

“รักเขาขนาดนั้นเลยเหรอ” พลิกตัวนอนหงาย ไม่ได้ตอบแต่เลือกจะย้อนถามกลับไปแทน

“เคยรักมาก” บอกอย่างไม่ปิดบัง

ตอนนี้ไม่รู้หรอก แต่ตอนคบเคยรักมาก เป็นแฟนคนแรกที่รักมากและรักที่สุด อาจเพราะคบตอนโตด้วย ความสัมพันธ์ก็ลึกซึ้งกันมาก เลยค่อนข้างจริงจัง

“เคยรักมากก็ไม่ได้แปลว่าต้องรักมากตลอดไปนี่” เขาโง่หรือเปล่า “เลิกกันแล้วก็คือเลิกกัน จะจำความรักเก่า ๆ ที่ไม่น่าจำไว้ทำไม”

“เอ็งไม่เคยมีความรักเอ็งไม่รู้หรอก”

“ถ้างั้นถามหนูทำไมล่ะ” พอตอบออกไปก็หาว่าเธอไม่เคยมีแฟนเลยไม่เข้าใจ “โดนเขาทิ้งไปแต่ยังลังเลตอนเขากลับมาขอคืนดีเหรอ โคตรเหมือนของตายเลย”

“แรงไปป่าววะ”

“ถ้าคิดว่ามันช่วยประหยัดค่ารถไถช่วยที่บ้านได้ก็แล้วแต่พี่”

“อะไร?” เกี่ยวอะไรกับค่ารถไถ

“ก็เป็นควายสนตะพายไถนาได้ไง”

“อย่ากวนตีน!” หันไปมองคนข้าง ๆ ในความมืด ปากดีไม่เปลี่ยน กวนตีนฉิบหาย

“เอาจริง ๆ มันก็แล้วแต่ใจพี่นั่นแหละ” ถอนหายใจแล้วพูดจริงจังขึ้น “ถ้าพี่ลืมเขาไม่ได้แล้วอยากกลับก็ไม่มีใครเลือกแทนพี่ได้”

“...”

“ถึงพี่จะถามหนู ถามเพื่อนพี่ครบทุกคน แล้วคำตอบเดียวกันว่าอย่า แต่ใจพี่มันเรียกร้อง ยังไงพวกหนูก็หมาอยู่ดี” มันคือเรื่องจริงที่เคยเรียนรู้จากเพื่อน ๆ “คิดเองเลือกเอง ไม่ต้องสนใจใครหรอก”

ตอบเสร็จก็พลิกตัวหันหลังให้เขาอีกครั้ง ไม่อยากคุยด้วยแล้ว โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้เธอเคยโดนเขาด่าแสกหน้า

ธีร์เองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมทุกอย่างจนหลับไปไม่ต่างกัน

เช้าวันหยุดนาฬิกาปลุกไม่ได้ทำงานทำให้เจ้าของห้องหลับสบายไร้กังวล หลับเหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีชายหนุ่มมานอนร่วมเตียงด้วย

ที่ยิ่งไปกว่านั้น เป็นธีร์ที่ยังตื่นก่อนเธอ

“เป็นสาวเป็นนาง นอกจากจะนอนตื่นสายแล้วยังนอนขี้เหร่ออีก” บ่นให้คนข้าง ๆ ที่เมื่อคืนหันหลังให้เขา แต่ตอนนี้นอกจากตะแคงหันหน้ามาทางเขาแล้ว ยังเอาขาพาดเขาอย่างสบายใจด้วย

แล้วแบบนี้ใครจะอยากได้ทำเมียวะ ผู้ชายหนีหมดพอดี

จับขาเล็กยกออกจากตัวเบา ๆ ไม่อยากกวนเธอ ลุกไปใส่เสื้อผ้าแล้วออกจากห้องไปโดยไม่ได้คิดจะบอกกล่าว

ทำตัวมีมารยาทน้อยจนหาแทบไม่เจอ แต่ไม่คิดจะมีกับเธออยู่แล้ว

แต่เสียงปิดประตูที่ต้องล็อกจากข้างในทำให้ยี่หวารู้สึกตัวจนรับรู้การจากไปของเขา

“รีบตื่นไปหาขนาดนั้นทำไมไม่นอนด้วยกัน” บ่นให้คนมารยาทแย่อย่างไม่ค่อยพอใจ แต่ก็หลับตานอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่างไม่คิดจะรีบลุกไปไหนถึงจะนอนไม่หลับแล้วก็ตาม

ส่วนธีร์ก็ขับรถกระบะของตัวเองออกจากหอพักของยี่หวา ออกจากซอยของเธอเลี้ยวเข้าซอยถัดไป รู้ว่าเช้าเกินไปและอีกคนอาจจะยังไม่ตื่น แต่เขาตื่นแล้วจะให้ทำอะไรอีก

แต่เมื่อมาถึงหน้าหอพักกำลังจะเดินเข้าไป ร่างสูงของธีร์ก็ต้องเปลี่ยนใจกลับขึ้นรถคืน แล้วขับกลับบ้านตัวเองไป

Toey: มาตอนไหนเหรอธีร์

Thee: โทษทีนะ พอดีเมื่อเช้าแม่รีบให้มาช่วยนับข้าวน่ะ

: แล้วเป็นยังไงบ้าง

Toey: อ้าวเหรอ

: ดีขึ้นนิดหน่อย แต่ยังปวดหัวอยู่น่ะ

: วันนี้ว่างหรือเปล่า

Thee: ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย นาที่คนเช่ายังเกี่ยวไม่เสร็จกัน เลยต้องคอยไปดูตอนเขาตวง

: ไว้ว่างตอนไหนจะบอกนะ

Toey: ก็ได้

Thee: อย่าลืมกินข้าวกินยาพักผ่อนล่ะ จะได้รีบหาย

Toey: คงหายเร็วกว่านี้ถ้ามีคนอยู่ด้วย

Thee: พาใครมาอยู่ด้วยก่อนสิ

Toey: ธีร์หมายถึงใคร

Thee: ก็พวกเพื่อนไง

Toey: ทำงานกันทุกคน บางคนก็มีลูกต้องเลี้ยงไม่มีใครว่างหรอก

: อีกอย่าง เพื่อนกับธีร์แทนกันไม่ได้หรอก

Thee: ปากหวานเนอะ

Toey: จำไม่ได้เหรอ

Thee: ไม่รู้สิ นานแล้ว

Toey: ลองใหม่สิ จะได้รู้

Thee: ไว้หายก่อนค่อยคุยกัน

Toey: จำคำพูดตัวเองด้วยล่ะ

Thee: ไม่เคยลืมนะ

: งั้นแค่นี้ก่อนนะ ต้องไปทำงานแล้ว

Toey: อืม ว่างทักมาด้วย หรือโทรมาก็ได้

Thee: ครับ

แต่ธีร์คงงานยุ่งและงานเยอะไปจริง ๆ ทำให้เขาไม่ได้เป็นฝ่ายทักหรือโทรไปหาเตยเลยสักครั้ง และก็เป็นเธอเองที่คอยทักหาเขาก่อนเสมอ

และแน่นอนว่าเมื่อไหร่เขาว่างตอบ เขาก็ตอบกลับไปตลอดไม่เคยขาดหาย

แม้บางวันจะคุยกันนิดหน่อยแต่ก็คุยกันเกือบทุกวัน จนตอนนี้แทบไม่ได้ต่างจากอดีตที่คบหาเป็นแฟนกันเลย