“พิ้งกับข้าวสวยจัดโต๊ะอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวอาจารย์กับนาเดีย จะไปมัดผ้าช่วยอาจารย์อีกสองท่านที่ฝั่งโน้น”
อาจารย์สุวิชาเป็นคนจัดแจงทั้งหมด แล้วฉันก็เดินตามหลังอาจารย์ไปอีกฝั่ง ตามที่อาจารย์ให้ไปด้วยนั่นแหละ ฉันกับอาจารย์ก็มัดผ้าช่วยกัน จนถึงเกือบ ๆ จะห้าโมงเย็น ไอ้ศรัณไอ้ไอศูนย์แล้วก็ไอ้เมฑิน ก็เดินผ่านมาตอนที่ฉันกำลังยื่นแขนมัดผ้าอยู่พอดี
“ไอ้เดียมึงทำอะไร”
เสียงของไอ้เมฑินมันถามฉัน ทั้งที่มันก็เห็นอยู่
“ตัวเตี้ยขนาดนี้ก็ยังจะมามัดผ้าช่วยอาจารย์อยู่ได้”
ไอ้ศรัณมันพูดตอนที่ฉันจับเหล็กด้านบนไม่ถึง แล้วฉันก็ยังพยายามยื้อจนสุดแขนของฉัน ไม่นานไอ้ศรัณมันก็เดินตรงเข้ามา แล้วมันก็อุ้มขาฉันยกขึ้น ตัวฉันสูงขึ้นตามที่มันยืนเรื่อย ๆ
“ไอ้ศรัณมึงทำอะไรของมึง ปล่อยกูลงเดียวนี้”
ฉันตกใจจนเผลอโวยวายเสียงดัง แต่มันก็ยังยืนขึ้นราวกับไม่สนใจเสียงที่ฉันโวยวายเลยซักนิด
”มึงก็มัดไปสิ“
มันบอกฉันแล้วน้ำเสี
