วีรณาเดินออกมาที่ระเบียงห้อง ตาคู่สวยจ้องมองไปที่ดวงดาวบนท้องฟ้าที่กำลังเปล่งแสงระยิบระยับอย่างงดงามอยู่บนฝากฟ้า แต่ทว่านัยน์ตาคู่สวยกลับฉายแววหมองเศร้าได้อย่างชัดเจน เวลาที่แพทริกพยายามคิดเรื่องของเธอเขามักจะมีอาการแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง
เธอไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย
หรือว่าเธอจะหยุดรื้อฟื้นความทรงจำของเขาเกี่ยวกับตัวเธอดี
วีรณาคิดไปมาอย่างสับสน ก่อนที่จะตัดสินใจ
นี่เพิ่งจะเริ่มต้น อย่าเพิ่งท้อ วีรณาคิดอย่างให้กำลังใจตัวเอง ก่อนที่เท้าเล็กจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องเพราะอากาศที่เริ่มเย็นลง
หญิงสาวเดินกลับมาที่เตียงหลังใหญ่ แพทริกยังคงหลับสนิท เธอจ้องมองใบหน้าคมคายอยู่สักพัก ก่อนที่เท้าเล็กจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดมันออกกว้างพอประมาณ หยิบผ้าห่มที่อยู่ด้านในออกมาหนึ่งผืนพร้อมหมอนหนุนอีกหนึ่งใบก่อนจะหมุนตัวกลับเดินไปทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาที่ตั้งอยู่ห่างจากเตียงนอนพอควร คนตัวเล็กดึงผ้าห่มคลุ
