“งั้นผมก็จะผูกมัดคุณ คุณจะได้ไม่ต้องไปจากผม” ที่ผ่านมาเขาเพียงกอดและจูบเธอเพียงเท่านั้น ด้วยไม่อยากหักหาญน้ำใจเธอ เพราะตัวเขาเองก็ยังจำความรู้สึกที่มีต่อเธอไม่ได้ทั้งหมด รู้เพียงแต่ว่าอยากให้เธออยู่ใกล้ๆ อยากเป็นเจ้าของเธอแต่เพียงผู้เดียว หลายคืนที่ผ่านมาเขาต้องพยายามหักห้ามใจเป็นอย่างมากที่จะไม่ล่วงเกินเธอ แต่ครั้งนี้เธอพยายามจะไปจากเขา เขาก็จะไม่หักห้ามใจตัวเองอีกต่อไป
“คะ คุณแพทริกจะทำอะไรคะ” แววตาคมเข้มฉายแววไม่พอใจที่จ้องมองมา ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย ก่อนจะขยับตัวหนีตามสัญชาตญาณ แต่ก็ยังช้ากว่าคนตัวโตที่คว้าหมับทีเดียวร่างบางก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่จะผลักให้เธอนอนราบไปกับที่นอนแล้วตามมาทาบทับร่างของเธอไว้
“คุณแพทริกอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” วีรณาร้องขอเมื่อเห็นแววตาที่เปลี่ยนไป จากดวงตาที่ฉายแววไม่พอใจเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง ไม่! เธอไม่ต้องการแบบนี้ เธอไม่
